Kategorie
Naturopatia Zdrowie

4 największe systemy medycyny naturalnej

Czy medycyna akademicka to jedyny właściwy sposób leczenia, z którym nikt nie ma prawa dyskutować? Gdyby wyjść poza tą optykę, okazuje się, że tradycje metody lecznicze sięgają dużo dalej i głębiej, a łączy je jedna, wspólna cecha – holistyczne podejście do pacjenta, wyjście poza schemat leczenia objawowego i szukanie siły leczniczej w naturze. Poniżej przedstawiamy podstawowe informacje na temat czterech największych form medycyny naturalnej, stosowanych z powodzeniem w różnych częściach świata.

Ajurweda

Ajurweda nie jest medycyną alternatywną i nie konkuruje z zachodnią. To po prostu inna medycyna, oparta na odmiennych podstawach filozoficznych, to znaczy mająca inną wizję świata i samego życia.

Tiziano Terzani, Nic nie zdarza się przypadkiem (reportaż z podróży w poszukiwaniu lekarstwa na raka)

To starohinduska sztuka leczenia, zwana matką medycyny. Ajurweda zajmuje się nie tylko zdrowiem fizycznym, ale też psychicznym i duchowym. Chodzi przede wszystkim o zachowanie równowagi i harmonii w organizmie, co jest gwarancją zdrowia na długie lata. Jej historia liczy ponad 5 tysięcy lat (dla porównania, medycyna akademicka rozwija się dopiero od 170 lat a za jej początek przyjmujemy datę 16 października 1846 r. – dzień odkrycia znieczulenia).
Jako koncepcja zdrowia i terapii jest uznawana przez Światową Organizację Zdrowia od 1979 roku. To również jeden z niewielu systemów medycyny naturalnej, który wykorzystuje chirurgię.

Główne założenia ajurwedy:

  • postrzeganie organizmu w szerszym kontekście (lekarz nie skupia się na konkretnych narządach czy schorzeniach, ale całym organizmie i umyśle),
  • nacisk na profilaktykę,
  • sztuka życia w zgodzie z naturą,
  • główny cel to przywrócenie równowagi organizmu.

Według ajurwedy każdy z nas stanowi indywidualne połączenie trzech energii – dosze: wata to siła odpowiadająca za ruch w organizmie, pitta kontroluje trawienie i procesy wytwarzania energii, kapha natomiast jest odpowiedzialna za budowę organizmu i jego stabilność. W ciele każdego człowieka dominuje zazwyczaj jedna energia, odpowiedzialna za typ osobowości oraz podatność na określone choroby. Dla przykładu – osoba, u której dominuje energia pitta jest wybuchowa i podatna na nadciśnienie tętnicze (choć to oczywiście duże uproszczenie).
Zadaniem ajurwedy jest rozpoznanie dominującej w nas doszy i dostarczenie wskazówek, jak w zgodzie z nią żyć i się odżywiać. W grę wchodzą:

  • właściwa dieta,
  • odpowiedni tryb życia,
  • zabiegi ajurwedyjskie bazującej w dużej mierze na masażach,
  • oczyszczanie z toksyn,
  • joga i medytacja.

Tradycyjna Medycyna Chińska

“Mądry człowiek nie zajmuje się leczeniem chorób, lecz tym co może do nich prowadzić.”

Huangdi Neijing (Kanon Medycyny Chińskiej Żółtego Cesarza, pierwszy klasyczny tekst medycyny chińskiej)

Nieco młodsza od ajurwedy, bo licząca około 3 tysięcy lat. Składają się na nią m.in. akupunktura, akupresura, dieta, gimnastyka lecznicza (qigong), termopunktura i ziołolecznictwo.

Tradycyjna Medycyna Chińska wywodzi się z filozofii taoistycznej – operuje więc tym samym systemem terminologicznym, który należy poznać, by ją właściwie zrozumieć.

Również w Tradycyjnej Medycynie Chińskiej człowiek postrzegany jest jako całość psycho-fizyczna, będąca w stałej relacji ze środowiskiem. Oznacza to, że medycyna chińska nie zajmuje się jednostkami chorobowymi i poszczególnymi narządami, ale szuka faktycznych przyczyn danej przypadłości – niektóre z nich mogą być bardzo odległe w czasie.

Starożytni chińscy filozofowie uważali, że pierwotna energia wszechświata podzieliła się na pięć żywiołów energetycznych (ogień, ziemia, metal, woda, drzewo). Chińczycy wszystko co istnieje przyporządkowali do jednego z żywiołów, na podstawie cech i właściwości.Te stale na siebie oddziałują i przekazują między sobą energię w różnych obiegach energetycznych: wzmacniających i hamujących. W obrębie każdego żywiołu zachodzi ciągła zmiana stanu równowagi pomiędzy energią o charakterze Jin i Jang. Harmonia jest wówczas, gdy żywioły są we względnej równowadze energetycznej.

Tradycyjna Medycyna Chińska jest oficjalnie uznawana przez Światową Organizację Zdrowia.

Główne założenia:

  • przywrócenie prawidłowego i zbalansowanego funkcjonowania organizmu jako całości,
  • troska o profilaktykę,
  • wzmocnienie odporności na choroby zakaźne,
  • przywrócenie prawidłowego krążenia krwi oraz energii życiowej,
  • holistyczne podejście do pacjenta.

Diagnostyka w tradycyjnej medycynie chińskiej:

  • precyzyjna diagnostyka języka (z którego można odczytać informacje o wielu dolegliwościach – na podstawie koloru, rodzaju nalotu, wielkości itd.),
  • diagnostyka pulsu,
  • skierowanie uwagi na głos, jego intonację oraz sposób mówienia,
  • badanie wydzielin organizmu – potu, kału, moczu,
  • obserwacja zmysłów, zachowań, stanu skóry, stanów psychicznych.

Podstawą terapii są receptury ziołowe, odpowiedni sposób przygotowania pożywienia oraz dieta, stosowna dla danej osoby, ale też pogody i pory roku.

Homeopatia

Badania (…) dowodzą, że przy skojarzonym z medycyną konwencjonalną zastosowaniu leczenia homeopatycznego, wyniki terapii są znacznie lepsze, niż przy zastosowaniu jedynie konwencjonalnych metod.

Dr Peter Fisher, Królewski Szpital Medycyny Integracyjnej w Londynie, osobisty lekarz Królowej Elżbiety II

Poza medycyną konwencjonalną, homeopatia jest jedną z najszerzej praktykowanych metod leczenia, praktykowaną w 41. na 42 kraje europejskie. W sumie korzysta z niej 400 mln osób w 100 krajach na całym świecie. Jej historia sięga 200 lat wstecz. Podstawą leczenia homeopatycznego jest podejście, polegające na uważnym, głębokim wglądzie w konkretnego pacjenta, jego objawy somatyczne, ale też stan psychiczny i umysłowy oraz wpływ środowiska zewnętrznego. W homeopatii wyróżniamy dwa główne nurty:

  • homeopatię klasyczną,
  • homeopatię kliniczną.

W homeopatii klasycznej poszukuje się leku dla pacjenta, który obejmowałby wszystkie – psychiczne i somatyczne objawy danej dolegliwości. W homeopatii klinicznej poszukuje się natomiast leku na daną chorobę. Bazą leków homeopatycznych stanowią substancje i związki naturalne pochodzące ze świata zwierząt, roślin i minerałów.

Podstawą leczenia homeopatycznego jest podejście, polegające na uważnym, głębokim wglądzie w konkretnego pacjenta, jego objawy somatyczne, ale też stan psychiczny i umysłowy oraz wpływ środowiska zewnętrznego.

Podstawowe założenia homeopatii:

  • podejście holistyczne – człowiek to istota o złożonej naturze duchowo-cielesnej, każdy z nas wymaga indywidualnego leczenia,
  • przedmiotem zainteresowania lekarza nie jest choroba, ale człowiek jako całość,
  • zasada podobieństwa – objawy choroby mogą zostać wyleczone jedynie przez środek, który podany zdrowej osobie jest w stanie wywołać u niej te same objawy chorobowe. W bezpiecznych, homeopatycznych rozcieńczeniach, podanie leku skutecznie usuwa chorobę i przywraca zdrowie,
  • wielokrotne rozcieńczenie i wstrząsanie leków (potencjonowanie) – jest konsekwencją stosowania w leczeniu m.in. substancji trujących. Niektóre z nich przy rozcieńczeniu tracą swoje właściwości, inne natomiast wydają się na nim zyskiwać. Według teorii homeopatycznej – im większe rozcieńczenie, tym wyższa skuteczność leku.

Leczenie homeopatyczne wymaga olbrzymiej wiedzy o pacjencie. Przed jego zastosowaniem przeprowadzany jest długi wywiad z pacjentem – lekarz pyta nie tylko o kwestie związane ściśle z chorobą, ale też przyzwyczajenia pacjenta i jego dietę. Celem jest dotarcie do źródła choroby i odpowiednia ingerencja w system odpornościowy pacjenta, aby wzmocnić organizm.
Leki homeopatyczne są w Polsce zarejestrowane zgodnie z literą prawa, mogą być łączone z lekami alopatycznymi, są bezpieczne i nie wchodzą w interakcje z innymi lekami. Ich stosowanie jest wskazane również dla kobiet w ciąży, małych dzieci oraz osób starszych – pod nadzorem lekarza. Leczenie homeopatyczne jest metodą uznaną przez Światową Organizację Zdrowia.

Ziołolecznictwo

Pokrzywo, której włókna

potrzebne są do wyrobu tkanin.

Rumianku, który leczysz

nie tylko ludzi i zwierzęta,

ale i rośliny rosnące w pobliżu.

Szałwio potrzebna w cierpieniu.
Nie opuszczajcie nas nawet wtedy,

kiedy pod parasolem deszcz ciemno i zimno.

Ks. J. Twardowski, Jeszcze jedna litania

To dział medycyny i farmakologii, który zajmuje się wytwarzaniem leków ziołowych z naturalnych surowców uzyskiwanych z roślin leczniczych. Leki te stosowane są w profilaktyce i terapii chorób. W kulturze europejskiej, posługiwanie się ziołami leczniczymi od wieków było procesem naturalnym. Do przełomu XIX i XX wieku, zioła stanowiły podstawę farmakologii.
W celach medycznych stosuje się obecnie ponad 40 tysięcy rodzajów roślin z całego świata. Wielość tych środków ziołowych daje możliwość leczenia niemal wszystkich dolegliwości. Jest to bezpieczna i skuteczna metoda lecznicza, choć zawsze należy przestrzegać w tym przypadku zaleceń lekarza – nadużywanie niektórych preparatów roślinnych jest równie niebezpieczne, jak przedawkowanie lekarstw konwencjonalnych.

Z ziół przygotowuje się:

  • herbatki ziołowe,
  • wyciągi,
  • wywary,
  • nalewki,
  • maści.
Avatar photo

Autor/ka: NATULI dzieci są ważne

Redakcja NATULI Dzieci są ważne


Mądry rodzic, bo czyta…

Sprawdź, co dobrego wydaliśmy ostatnio w Natuli.

Czytamy 1000 książek rocznie, by wybrać dla ciebie te najlepsze…

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.