Kategorie
Wychowanie

7 sposobów na budowanie zaufania u dziecka

Zaufanie lub jego brak może silnie wpływać na nasze poczucie szczęścia. Gdy ufamy osobom, z którymi przebywamy, mniej się martwimy, a mniej trosk to mniej stresu, niepokoju, większy komfort psychiczny. To także większa odwaga do podejmowania działania i wchodzenia w kontakt z drugim człowiekiem.

Rodzice mają wpływ na to, w jaki sposób budzi się i kształtuje zaufanie u ich dziecka. Mają okazję do tego, by od najmłodszych lat wspierać je w rozwijaniu tej postawy. Zaufanie buduje się w oparciu o pozytywne przekonania dotyczące siebie i innych, które powstały w oparciu o interpretację tego, czego dziecko doświadcza w relacjach z innymi.

Zaufanie to w skrócie wiara w dobro ludzi i świata. Często kojarzymy je także z uczciwością i dobrym charakterem człowieka. Oczekujemy od drugiej osoby lub rzeczy, że jest wiarygodna, prawdziwa, dobrze spełnia swoją funkcję.

Oto kilka sposobów, aby wspierać w dziecku tworzenie pozytywnych przekonań, które przeradzają się w zaufanie:

1. Słuchanie

Chodzi o uważne słuchanie tego, co mówi dziecko. Rozumienie nie tylko jego słów, ale także potrzeb i wiadomości, które nam przekazuje. Na przykład, kiedy dziecko mówi: „Nie lubię cię, mamo” w rzeczywistości może próbować wyrazić następujące emocje i myśli: „jestem zły, że muszę teraz iść do przedszkola, zamiast spędzić dzień z tobą”.

Dobrym sposobem, by pokazać dziecku, że słuchamy, jest parafraza jego słów i skierowanie ich ponownie ku dziecku. Przykładowo: „Chcesz mi powiedzieć, że jesteś zły, że nie jesteśmy razem? Ja czasem jestem tęsknię, kiedy jesteśmy z dala od siebie. Ty też? Skoro nie widzimy się tak często jakbyśmy chcieli, możemy znaleźć sposób na to, by spędzać ze sobą więcej czasu w ciągu dnia”.

Sygnał, który płynie do dziecka: mój rodzic mnie słucha – i słyszy.

2. Przewidywanie

Wyższy poziom słuchania zakłada przewidywanie potrzeb dziecka na podstawie werbalnych i niewerbalnych sygnałów. Przykładowo, kiedy widzimy, że dziecko w ciągu dnia traci energię, zaczyna pocierać oczy czy uszy, staje się rozdrażnione, nie karćmy go za ataki złości, ale przytulmy, uspokójmy i spróbujmy wyczuć, co jest problemem. W tym wypadku zapewne chodzi o drzemkę.

Sygnał, który płynie do dziecka: Moje potrzeby są ważne.

3. Szeroki horyzont

Ludzie poznają zamiary drugiej osoby, kiedy wpatrują się w jej oczy. Dlatego mówiąc do dziecka, rozmawiając z nim, w miarę możliwości przykucnij, ustaw twarz na wprost jego twarzy, delikatnie spójrz mu w oczy.

Sygnał, który płynie do dziecka: Kontakt wzrokowy jest ważny i potrzebny.

4. Odpowiedzi na pytania

Dzieci w sposób werbalny bądź niewerbalny proszą o pomoc – zazwyczaj do momentu, kiedy zostanie im ona udzielona. Na każdą taką prośbę należy odpowiadać w miarę swoich możliwości. Niezwykle ważne jest wsparcie okazywane podczas próśb i wypowiedzi emocjonalnych. Na przykład, kiedy dziecko mówi: „boję się”, rodzic może odpowiedzieć w taki sposób, by pokazać, że jest blisko: „Rozumiem, że boisz się ciemności. Chcesz się przytulić, żeby poczuć się trochę raźniej?”. Odpowiedzi, które umniejszają lęk dziecka, takie jak: “No coś ty, przecież potwory nie są prawdziwe. Nie masz powodu, by się bać!” sprawiają, że w dziecko traci zaufanie do swoich przeżyć i emocji.

Sygnał, który płynie do dziecka: Mogę przeżywać emocje. Kiedy ogarnia mnie strach, mogę poprosić o pomoc.

5. Wiarygodność

Część obietnic składamy by zmniejszyć swoje poczucie winy lub dlatego, że nie potrafimy powiedzieć „nie”. Tymczasem obietnice bez pokrycia sprawiają, że nie jesteśmy wiarygodni. Dotrzymując słowa dajemy dziecku przekaz, że może ono traktować drugiego człowieka poważnie i z zaufaniem.

Sygnał, który płynie do dziecka: Dotrzymywanie słowa jest ważne, moi rodzice robią to, co mówią.

6. Mów prawdę

Najlepiej, jeśli w naszej naturze leży mówienie prawdy. Dziecko oczekuje od rodzica uczciwości i wiarygodności. Potrafi też świetnie odczytać wszelkie sygnały mogące świadczyć o tym, że rozmijamy się z prawdą. Prawdomówność rodzica sprawia, że dziecko może mu zaufać i uczyć się go rozumieć.

Sygnał, który płynie do dziecka: Prawda jest ważna. Mogę wierzyć innym ludziom, a oni mogą wierzyć mnie.

7. Określanie własnych granic

Temat granic w wychowaniu wymaga ponownego przemyślenia. Zamiast wyznaczać dziecku granice, skupiajmy się na odkryciu swoich własnych granic i jasnym ich komunikowaniu. Nasze granice pokazują innym, kim jesteśmy. Pozwalają dziecku zobaczyć, co jest dla nas w porządku, a co nas krzywdzi, czego chcemy, a na co się nie zgadzamy. Komunikowanie dziecku swoich granic buduje nieco inny niż opisywany wcześniej rodzaj zaufania: silne przekonanie, że rodzic będzie stał na straży bezpieczeństwa i integralności.

Sygnał, który płynie do dziecka: Mogę odpocząć, wiem, kim są moi bliscy i jak się z nimi porozumiewać.

Źródło: Yummymummyclub.ca
Foto: flikr.com/jamesgoodmanphotography

Avatar photo

Autor/ka: NATULI dzieci są ważne

Redakcja NATULI Dzieci są ważne

1 odpowiedź na “7 sposobów na budowanie zaufania u dziecka”

W jakim wieku, zdaniem Autorów artykułu, statystyczne dziecko dysponuje abstrakcyjnym myśleniem na poziomie wystarczającym do skutecznego odbioru komunikatu: „Skoro nie widzimy się tak często jakbyśmy chcieli, musimy znaleźć sposób na to, by spędzać ze sobą więcej czasu w ciągu dnia”. A nawet jeśli już taką informację odbierze, to co ona w praktyce wniesie? W jakim zakresie – dajmy na to – czterolatek będzie w stanie zarządzać własnym czasem i jeszcze harmonogramem rodziców? Założenia nawet słuszne, ale przykłady mocno wydumane…

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.