Wszystko jest dla ludzi – to twierdzenie, które pada z ust zwolenników telewizji. Ci, którzy wstawiają telewizor do pokoju swoich dzieci, zastrzegają zazwyczaj również, że jest to decyzja wyjątkowo przemyślana – ustają bowiem kłótnie o pilot i każdy może oglądać to, co chce. Można by więc rzec, że takie rozwiązanie to mistrzostwo dyplomacji – wszak wilk jest syty i owca cała. Tylko że nie do końca tak to wygląda. Oto dlaczego telewizor w pokoju dziecka nie jest najlepszym pomysłem niezależnie od tego, czy jesteś w ogóle za wyrzuceniem wszelkiej elektroniki z domu, czy też przypadła ci rola umiarkowanego zwolennika telewizji, który używa jej w bardziej świadomy sposób.
1. Telewizor to promieniowanie
Telewizor, podobnie jak inne sprzęty elektroniczne, wytwarza pole elektromagnetyczne. Na jego działanie szczególnie narażone są dzieci. Pole elektromagnetyczne głębiej przenika bowiem przez ich organizm. W związku z tym dzieci, które są wystawione na ciągłe jego działanie, budzą się mniej wyspane, mają problemy z koncentracją, a w dłuższej perspektywie mogą się u nich pojawić problemy z depresją.
2. Telewizor zaburza jakość snu
Długie oglądanie telewizji utrudnia zasypianie i źle wpływa na jakość snu. Wieczorne sesje przed telewizorem powodują, że do mózgu wysyłany jest wygnał hamujący uwalnianie melatoniny – hormonu odpowiedzialnego za regulację dobowego cyklu snu i czuwania. Ponadto ustawienie telewizora w pokoju, w którym dziecko odpoczywa, powoduje, że miejsce to przestaje być kojarzone z wypoczynkiem.
3. Telewizor rozprasza!
Nawet jeśli wydaje ci się, że twoje dziecko jest odporne na działanie telewizji, bo nie zwraca na nią większej uwagi, w rzeczywistości telewizor włączony w tle, niejako do zabawy, działa jak audiowizualny rozpraszacz, zaburzając proces skupiania uwagi. Rodzice powinni więc ograniczać czas, kiedy ich dzieci bawią się w towarzystwie programów telewizyjnych.
4. Trudno kontrolować, co ogląda dziecko
Gdy w pokoju dziecka pojawia się telewizor, rodzi się pokusa, by oglądać programy, które nie są przeznaczone dla dzieci. Spod kontroli wymyka się również czas spędzany przed ekranem. Dużo łatwiej zapanować nad tym, gdy telewizor znajduje się w salonie.
5. Pojawiają się problemy z odżywianiem
Amerykańscy naukowcy zdołali dowieść, że dzieci, które mają w swoim pokoju telewizor, gorzej się odżywiają, a także rzadziej jedzą posiłki z rodziną. Nietrudno zresztą udowodnić, że oglądanie telewizji może mieć zły wpływ na naszą dietę – wystarczy spojrzeć na produkty reklamowane masowo w blokach reklamowych. Ponadto jedząc przed telewizorem, często sięgamy właśnie po coś szybkiego do przekąszenia – tak zwane “zajadacze” nudy.
6. Pojawiają się problemy językowe
Najnowsze badania pokazują również, że telewizor w tle zaburza interakcje na linii rodzic – dziecko. Rodzic znacznie rzadziej odzywa się bowiem do dziecka, a jeśli wchodzi z nim w interakcję, jest ona językowo uboższa. Dowiedziono, że każda godzina spędzona przed telewizorem sprawia, że dziecko wypowiada mniej słów niż jego rówieśnik, który z telewizora nie korzysta. Dlatego jeśli chcemy mieć inteligentne, emocjonalnie dojrzałe dzieci, ale również telewizor w domu – postawmy go w salonie, czyli w miejscu, w którym odbywają się wszelkie dzienne aktywności. Wieczorem wyciszajmy dziecko i przygotowujmy do snu. A zamiast dobranocki zaproponujmy bajkę lub – w przypadku młodzieży – samodzielną lekturę w sam raz do poduszki.
7. To tzw. łatwa rozrywka
Łatwiej usiąść przed telewizorem, niż wyjść na podwórko z kolegami i pograć w piłkę. Ta łatwość jest jednak w rzeczywistości pułapką – nie daje szansy na rozwijanie kompetencji społecznych, nie uczy tak jak interakcja, nie pozwala na doświadczanie rzeczywistości. Dlatego im więcej aktywności na zewnątrz – tym lepiej dla dziecka. Nie telewizor, a wymiana, interakcja, kontakt uczą i wychowują najlepiej.
8. Telewizor w tle też szkodzi
Telewizor w tle to przede wszystkim przebodźcowanie. Dziecko szybko uzależnia się od silnych bodźców, a odstawione od telewizora dostaje ataku złości. Nie potrafi też czerpać satysfakcji z własnej, kreatywnej aktywności. Fachowa literatura wskazuje również, że dzieci korzystające od wczesnych lat życia z telewizji i komputera przejawiają więcej zachowań autystycznych.
