Pytania i odpowiedzi, które mogą stanowić kompas wskazujący drogę do empatycznego rodzicielstwa, opartego na poszanowaniu uczuć i potrzeb dziecka oraz dorosłego.
Autor: Marta Kułaga
Założyła i prowadzi Niepubliczne Przedszkole Krasnal w Krakowie. gdzie łączy podejście coachingowe z Nonviolent Communication NVC – Porozumienie Bez Przemocy) zarówno w pracy z dziećmi, sposobie komunikacji pomiędzy interesariuszami przedszkola, jak i w sposobie zarządzania. Jest trenerką komunikacji opartej na empatii w trakcie certyfikacji trenerskiej NVC (Szkoła Trenerów Komunikacji Opartej na Empatii Dojrzewalni Róż) i certyfikowaną trenerką (Szkoła Profesjonalnego Coachingu). Ukończyłam również kurs Coaching oparty na potrzebach. Prowadzi warsztaty rozwojowe oraz z zakresu komunikacji.
Jak rozmawiać z dzieckiem? Pamiętajmy o jego potrzebach. Postawmy na empatię i szczerość oraz używajmy języka serca. Powstrzymajmy się od obwiniania i oceny. Łatwo powiedzieć, ale jak to zrobić w praktyce?
Ilość literatury na temat postawy i roli nauczyciela w edukacji świadczy o zrozumieniu wagi jego indywidualności i osobowości. Często przywoływany jest w niej kontekst prawa oświatowego i jego wymagań, ale też wyzwań współczesnego świata oraz potrzeb uczniów.
Agresja dzieci – czy mamy się na nią zgadzać? Przecież NVC mówi, że za każdym zachowaniem kryje się potrzeba. Warto jednak pamiętać, że można zatrzymać zachowanie dziecka równocześnie widząc jego potrzeby i szanując je.
Wydaje się, że nikogo już nie trzeba przekonywać do tezy, jak istotne jest budowanie bezpiecznej więzi rodzica/opiekuna z dzieckiem. Mózgi dzieci otoczonych troską i miłością, głaskanych, dotykanych i kołysanych w stabilnym i przewidywalnym a jednocześnie stymulującym środowisku rozwijają się najpełniej i najlepiej. Uczą się, że relacje są bezpieczne, uczą się być w kontakcie emocjonalnym.