Rodzice wychowujący dzieci według Naturalnej Higieny Niemowląt czasem skarżą się, że ich pociecha po okresie dobrego porozumienia, przeżywa coś w rodzaju buntu, czy strajku nocnikowego. Maluch jest wtedy poddenerwowany, nie sygnalizuje potrzeby wypróżnienia się , a na próby posadzenia go na nocniku reaguje gwałtownym protestem. Tego typu strajki nocnikowe, trwające kilka godzin, parę dni lub nawet tygodni, mogą mieć wiele różnych przyczyn.
Jak zrozumieć małe dziecko
Poradnik pomagający w codziennej opiece nad Twoim dzieckiem
Niektóre przyczyny buntu nocnikowego u dzieci:
- gwałtowny skok rozwojowy dziecka:
maluch, który właśnie uczy się chodzić albo przeżywa okres szybkiego wzrostu, może stracić chwilowo chęć na współpracę z rodzicami w kwestii korzystania z nocnika. Nic dziwnego, jest wtedy zajęty ważniejszymi dla niego sprawami. Warto pomyśleć chociażby o tym, że małe nóżki stawiające pierwsze kroki, są przecież bardziej obciążone niż zazwyczaj. W tej sytuacji kucanie i siadanie na nocniku może być dla niego po prostu zbyt męczące - choroba lub inny dyskomfort fizyczny:
maluch przeżywający silny ból, związany chociażby z ząbkowaniem, często przeżywa silny dyskomfort. Bezradny wobec targających nim trudnych przeżyć woli się przytulić, niż siadać na nocniku - protest dziecka przeciwko trudnym emocjonalnie wydarzeniom:
wydarzenia, takie jak nagła nieobecność bliskiej osoby, zmiana miejsca zamieszkania, zmiana opiekuna, narodziny młodszego rodzeństwa czy chociażby znacząca zmiana zwykłego planu dnia, mogą powodować niepokój dziecka. Dziecko, które jeszcze nie umie wyrażać wszystkich swoich emocji słowami, będzie protestować głównie językiem ciała i zachowaniem. Najczęściej w takich chwilach odmawia ono współpracy z rodzicami w wielu kwestiach, w tym także w sprawie korzystania z nocnika - zmiana sposobu komunikowania potrzeb:
często przerwy w korzystaniu z nocnika nie są spowodowane niechęcią dziecka, a jedynie przejściowymi trudnościami w komunikacji z rodzicami. Dzieci w miarę rozwoju i osiągania kolejnych etapów samodzielności, zmieniają sposoby komunikowania swoich potrzeb. Rodzice nie zawsze odpowiednio szybko zauważą te zmiany, co może być przyczyną przejściowych kłopotów we współpracy. Warto więc dołożyć wszelkich starań, aby nadążać za szybko postępującym rozwojem dziecka, zauważać subtelne zmiany w jego zachowaniu i nieustannie dbać o utrzymanie dobrego porozumienia
Okresy trudności w komunikacji z dzieckiem w kwestii korzystania z nocnika, zwane buntami nocnikowymi, są naturalną częścią wychowania bezpieluchowego. Nie należy się ich obawiać, ani nadmiernie przejmować. Niezależnie od przyczyn i czasu trwania, każdy strajk nocnikowy kiedyś się kończy. Rolą rodziców w wychowaniu bezpieluchowym jest spokojne towarzyszenie dziecku w jego podróży do kolejnych etapów samodzielności.
Nowa dyscyplina. Ciepłe, spokojne i pewne wychowanie od małego dziecka do nastolatka
Jak być przewodnikiem dziecka i odpowiedzialnie orientować je w tym chaotycznym świecie.
Autor mówi: rodzice, nie warto wdawać się w negocjacje, ciągle prosić, stawiać tylu pytań. Mamy inne rozwiązania, znacznie skuteczniejsze i korzystniejsze dla naszych relacji z dziećmi. Stoi za nimi nowa dyscyplina. I wcale nie trzeba być przy tym surowym.
Jak sobie z nim radzić z buntem nocnikowym?
Przede wszystkim trzeba spróbować zrozumieć, czego dotyczą protesty dziecka. Sprawdźmy, czy maluch walczy o możliwość wykazania się większą samodzielnością? A może po prostu dotychczasowe miejsce załatwiania potrzeb fizjologicznych z jakiegoś powodu przestało mu odpowiadać? Co dziecko chce nam przekazać poprzez swój protest?
Kilka sugestii, które mogą pomóc przetrwać lub skrócić czas trwania buntu nocnikowego dziecka:
- zmiana miejsca załatwiania potrzeb fizjologicznych (zamiast nocnika w pokoju – toaleta w łazience, ustawienie nocnika w pobliżu lustra albo w ulubionym zacisznym kąciku dziecka za fotelem)
- zmiana pozycji ciała dziecka podczas korzystania z toalety (być może zamiast samodzielnie siedzieć maluch wolałby oprzeć się o mamę lub być podtrzymywany nad nocnikiem)
- zaaoferowanie dziecku większej samodzielności (można ubrać maluszka w bardzo łatwe w obsłudze ubranko lub pozwolić mu biegać bez bielizny po to, aby mógł zupełnie sam bez niczyjej pomocy usiąść na nocniku wtedy, gdy będzie miał na to ochotę)
- szczególne wsparcie emocjonalne dziecka w trudnym dla niego okresie, poprzez np. częste przytulanie, noszenie w chuście, poświęcenie więcej niż zazwyczaj czasu na spokojną rozmowę z dzieckiem, uspokajające czytanie, śpiewanie wyciszających kołysanek itp.
Uwaga! Reklama do czytania
Smok
Czy zawsze trzeba się dzielić? NIE!
Błoto
Czy dziewczynkom nie wolno tego co chłopcom? NIE!
Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli
Pamiętajmy, że w Naturalnej Higienie Niemowląt priorytetem nie jest sucha pielucha, lecz utrzymanie dobrego porozumienia między rodzicami a dzieckiem. A każdy, nawet najdłuższy bunt nocnikowy kiedyś (przecież) się kończy.
