„Koalicja stworzona przez rodziców jest jak kamień węgielny stanowiący podbudowę prawidłowego rozwoju dziecka. Prezentowanie jednolitego frontu przez nich w kwestii wychowania daje im swobodne osiągnięcie zamierzonego celu. Obranie jednej drogi przez rodziców pozwala dziecku na prawidłowy rozwój i, co najważniejsze, poczucie bezpieczeństwa” * – to jedna strona medalu. Warto jednak zauważyć, że różnorodność niesie ze sobą sporo wartości, szczególnie gdy owa utopijna jednomyślność okupiona jest rezygnacją z siebie (przez jedną ze stron), wycofaniem, wzajemnymi pretensjami. Znacznie zdrowiej jest się czasem w domu posprzeczać, niż mówić jednym głosem, bo:
1. Rodzicielska jednomyślność nie istnieje!
Nie ma dwóch takich samych osób, zlanych w jedność, które siadają przed stołem i mają wspólny pomysł na rozwiązanie rodzicielskich sytuacji bez konfliktu, różnicy zdań, odmiennych spojrzeń na jedną sprawę. Wszyscy wyrastamy w różnych środowiskach, pochodzimy z różnych domów, mamy różne doświadczenia, wiedzę i zasoby. To, co powinno być w rodzinie niepodważalne – to wzajemny szacunek. Szanujmy swoje zdanie, swoją odmienność i cieszmy się z różnic, które istnieją między nami, bo to właśnie dzięki nim możemy się rozwijać, uczyć współżycia, grać do jednej bramki jako drużyna złożona z tak różnych zawodników (nie byłoby Polski w ćwierćfinale Euro 2016, gdyby nie różnice, z których ulepiono zgrany zespół – jedni są wyborowymi strzelcami, inni genialnymi obrońcami – całość zaś tworzy spójną drużynę, która różnice przekuła w jedną wielką zaletę).
Jak zrozumieć małe dziecko
Poradnik pomagający w codziennej opiece nad Twoim dzieckiem
2. W ten sposób uczymy dzieci, jak rozwiązywać konflikty
Szanując odmienność innych członków rodziny, uczymy, że jest to naturalne, różnice zdań – powszechne, a kluczem do osiągnięcia sukcesu jest wzajemny szacunek.
Przeczytaj: Konflikt w rodzinie – wzmocnienie relacji
3. Konflikt to wspaniała lekcja empatii!
Szczególnie gdy potrafimy go mądrze poprowadzić i dajemy dziecku szansę, by nauczyło się, jak z takich sytuacji wychodzić (i z pewnością nie przez ustępowanie czy rezygnowanie z siebie – ale raczej uważne słuchanie, empatię, szacunek pomimo odmienności).
„Sytuacja, gdy dziecko jest świadkiem sporu rodziców, jest jedną z najbardziej potrzebnych lekcji w życiu. Dziecko dowiaduje się wówczas, że można się różnić w jakiejś sprawie, śmiało prezentować swoje poglądy, rzeczowo ich bronić, czasem postawić na swoim, czasem ustąpić, ale szanować się nawzajem. Spór to nie jest koniec miłości. Można różnie myśleć na ten sam temat, a mimo to dalej się lubić, szanować i potrzebować. Można się też kłócić i godzić. Spór na oczach dziecka ma sens wtedy, gdy dziecko jest też świadkiem pojednania”.**
4. Uczymy szacunku i świadomości granic
Granica mamy kończy się wraz z wejściem kilkuletniego dziecka na stół (mama boi się, że maluch spadnie). Tata ma te granice znacznie szersze, więc przy nim dziecko może ze stołu nawet zeskakiwać. Czy te różnice wprowadzają chaos do dziecięcego życia? Nie! Dzieci, ucząc się o tym, jak wyglądają różnice między mamą i tatą, poznają też ich indywidualne granice i uczą się je szanować. Z mamą nie zrobią tego, co z tatą (i odwrotnie) – ta fantastyczna różnorodność sprawia, że kontakt z każdym z rodziców z osobna jest tak niepowtarzalny i wyjątkowy.
Nowa dyscyplina. Ciepłe, spokojne i pewne wychowanie od małego dziecka do nastolatka
Jak być przewodnikiem dziecka i odpowiedzialnie orientować je w tym chaotycznym świecie.
Autor mówi: rodzice, nie warto wdawać się w negocjacje, ciągle prosić, stawiać tylu pytań. Mamy inne rozwiązania, znacznie skuteczniejsze i korzystniejsze dla naszych relacji z dziećmi. Stoi za nimi nowa dyscyplina. I wcale nie trzeba być przy tym surowym.
5. Najważniejsza jest autentyczność
Dzieci mają ponadprzeciętną umiejętność wychwytywania sztuczności. Gdy pokazujemy im autentycznych siebie – niedoskonałych, pełnych sprzeczności, wahających się – pokazujemy im prawdę. Ta prawda mówi też o tym, że w świecie nie ma jednego, dobrego rozwiązania, że ludzie różnią się od siebie (i w tym tkwi piękno tego świata!), że spieranie się jest lepsze niż milczenie, bo pozwala znaleźć wyjście – a nawet jeśli nie, to pokazuje też, że mimo konfliktu warto po prostu wzajemnie się szanować. Wreszcie – gdy między rodzicami pojawia się konflikt, dyskusja i wykładanie argumentów na stół, ktoś może kogoś do czegoś przekonać, a ktoś inny powiedzieć po ludzku – „Przekonałeś mnie. Masz rację. Byłam w błędzie”. To wyjątkowo cenna lekcja na całe życie.
* samotnyrodzic.pl
** agnieszkaterapia.pl
Foto: flikr.com/bholl7510
