Wyobraź to sobie. Przez trzy lata nie wolno ci się oddalać od rodziców. Pilnują cię na plaży, w sklepie, na chodniku nie puszczają twojej ręki. Jesteś za mała, żeby samodzielnie zrobić większość rzeczy. Kiedy się przewrócisz, nikt nie oczekuje, że będziesz się przytulać do obcych ludzi. Nie chodzicie w bardzo głośne miejsca, zamiast siedmiu godzin w hałaśliwej galerii handlowej idziecie na spacer do parku. Wtem pierwszego września okazuje się, że masz zostać w obcym budynku, z obcymi dorosłymi i z grupą płaczących dzieci. Sama.