Natuli – dzieci są ważneDyplomowana nauczycielka metody Feldenkraisa i Child'Space, autorskiego programu Chavy Shelhav, która czerpiąc z dorobku Moshego Feldenkraisa stworzyła własną metodę wspomagania rozwoju ruchowego, poznawczego i emocjonalnego niemowląt i małych dzieci. Mieszka i pracuje w Krakowie. Prowadzi warsztaty z dorosłymi i dziećmi oraz zajęcia indywidualne w różnych miastach w Polsce.
Niemowlę przychodzi na świat nagie, ciepłe. Jeszcze przed chwilą doświadczało tej przyjaznej otulającej go przestrzeni łona mamy. Świat bez wątpienia jest dla niego wyzwaniem. Jego ciało jest nieskoordynowane, niedostosowane do warunków panujących na zewnątrz ciała, reaguje na siłę grawitacji właściwym mu napięciem mięśniowym, na które rodzic może w łagodny sposób wpływać.
Już w pierwszych miesiącach życia niemowlę oprócz ramion mamy, taty, potrzebuje kontaktu z podłogą. Ważne jest, by dziecko poczuło swoje ciało w przestrzeni – jak opada i ciąży pod wpływem siły grawitacji ku podłożu. Wystarczy na podłodze rozłożyć koc, pochylić się nad dzieckiem i nawiązać z nim kontakt.
Proces rozwoju dziecka w łonie matki jest fundamentalny dla jego egzystencji i rozwoju w dalszym życiu. W tym właśnie okresie przebiega kształtowanie się neuronów. Dlatego dziecko już w brzuchu mamy zaczyna wykonywać ruchy zginania i prostowania kończyn, prowadzi dłoń do ust i ssie ją. W pierwszym trymestrze ciąży wykonuje zadziwiająco skoordynowane ruchy, jak przeciąganie się, ziewanie, chwytanie.
Raczkowanie jest jednym z etapów milowych w rozwoju niemowlęcia. Niektóre dzieci zaczynają raczkować około 7 miesiąca życia, jeszcze zanim opanują siadanie, inne znacznie później, kiedy już usiądą, poczują się stabilnie i bezpiecznie w pozycji siedzącej. Nie ma reguł co do tego, kiedy dziecko powinno zacząć raczkować, ale jedno jest pewne: dobrze, żeby nie ominęło tego etapu i żeby miało czas na udoskonalanie go jeszcze zanim zacznie chodzić. Zdrowe dziecko powinno zacząć chodzić przed 18 miesiącem życia.
Omówione poniżej etapy rozwoju niemowlęcia mają charakter umowny, ponieważ każde dziecko rozwija się we właściwym sobie tempie. Nie powinno się ich traktować jako tabelki z ostro zarysowanymi granicami. Mają raczej na celu wyostrzenie uwagi rodzica, wypracowanie umiejętności obserwacji swego dziecka, by lepiej je poznać, być przy nim świadomie i jeśli zajdzie taka potrzeba, pomóc mu w odpowiednim momencie. Pamiętajmy jednak, by zbytnio się nie spieszyć, dać dziecku czas i obserwować całokształt jego rozwoju.