Żałoba
Kobieta staje się matką, gdy w jej głowie i sercu zaczyna budować się obraz nienarodzonego dziecka. Już wtedy tworzy się relacja. Mężczyzna staje się ojcem, gdy zaczyna planować życie z nowym członkiem rodziny, gdy patrzy na swoją partnerkę również jak na matkę swoich dzieci. Proces tworzenia się więzi z dzieckiem rozpoczyna się dużo wcześniej niż jego narodziny. Rodzice mają prawo opłakać swoje stracone dzieci, niezależnie od tego, na jakim etapie ciąży zdarzyło się poronienie.
Jak zrozumieć małe dziecko
Poradnik pomagający w codziennej opiece nad Twoim dzieckiem
Żałoba trwa około roku, jest przeżyciem straty przez wszystkie pory roku, ważne rocznice, święta. Ma swoją dynamikę, choć trzeba pamiętać, że reakcja bólu psychicznego i fizycznego jest zindywidualizowana. Bowlby wyodrębnił jej cztery etapy:
- w pierwszym przychodzi szok i zaprzeczenie, poczucie odrealnienia, jakby to nie działo się naprawdę,
- potem pojawia się silny ból psychiczny, myśli i emocje krążą wokół nienarodzonego dziecka. Pojawia się głęboki smutek, a także gniew, poczucie winy,
- kolejna faza, nazwana etapem dezorganizacji i rozpaczy, wymaga zmierzenia się z tym, co umarło w nas w związku ze stratą,
- potem nadchodzi reorganizacja, która przynosi akceptację śmierci i przebudowanie relacji ze światem.
Granice między zdrowym a zaburzonym przeżywaniem żałoby są bardzo płynne
Nowa dyscyplina. Ciepłe, spokojne i pewne wychowanie od małego dziecka do nastolatka
Jak być przewodnikiem dziecka i odpowiedzialnie orientować je w tym chaotycznym świecie.
Autor mówi: rodzice, nie warto wdawać się w negocjacje, ciągle prosić, stawiać tylu pytań. Mamy inne rozwiązania, znacznie skuteczniejsze i korzystniejsze dla naszych relacji z dziećmi. Stoi za nimi nowa dyscyplina. I wcale nie trzeba być przy tym surowym.
Na pewno niepokojące jest zaprzeczanie, niezdolność do przeżywania żałoby i odraczanie jej w czasie, np. gdy para natychmiast stara się o kolejne dziecko, a ciąża przynosi strach i nieustające powracanie do poprzedniej. Dużym utrudnieniem dla przeżywania żałoby mogą być traumatyczne doświadczenia z pobytu w szpitalu, brak wsparcia otoczenia, niezakończony proces żałoby z wcześniejszych etapów życia. Kobiety po stracie dziecka poczętego są zagrożone wystąpieniem PTSD (zaburzenie lękowe, będące efektem przeżycia traumatycznego wydarzenia) oraz depresji. Według badań Izabeli Barton-Smoczyńskiej u 40% kobiet rozwijają się objawy stresu pourazowego (PTSD), a 11% reaguje epizodem depresji. Negatywne konsekwencje często dotykają też związku. Poronienie jest niezwykle trudnym sprawdzianem; 70% par przechodzi kryzys, 40% rozstaje się. Często jest to związane z innym sposobem przeżywania straty i trudnością we wzajemnym wspieraniu się. Zamiast zbliżać się, partnerzy oddalają się od siebie, cierpiąc w samotności.
Często dla przeżycia żałoby przez kobietę, mężczyznę czy parę wystarczające jest wsparcie w związku, od rodziny, przyjaciół. Czasami jednak niezbędna jest wizyta u psychoterapeuty, indywidualnie bądź w parze. Pożegnanie z nienarodzonym dzieckiem jest niezbędne dla zdrowia związku oraz stworzenia nieobciążonej relacji z kolejnym dzieckiem.
Uwaga! Reklama do czytania
Uwaga! Złość
Jak zapanować nad reakcją na złość?
Życie seksualne rodziców
Zacznij świadomie budować swoją relację z partnerem
Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli
Wszystkim rodzicom, którzy stracili nienarodzone dziecko i osobom wspierających ich w przeżywaniu żałoby polecamy książkę Izabeli Barton-Smoczyńskiej „O dziecku, które odwróciło się na pięcie”.
15 października obchodzimy Dzień Dziecka Utraconego. Pamiętajmy o nich i ich rodzicach.
Foto: flikr.com/james_sickmind
