Grzeczny, czyli jaki? – książki o przygodach młodego wilczka Iana Whybrowa
Grzeczność to wciąż kluczowe słowo dzieciństwa. Byłeś dziś grzeczny? – pytają rodzice, gdy dziecko wróci z przedszkola. Jaka ona grzeczna! – orzeka z aprobatą ciocia podczas przydługiego rodzinnego obiadu. Tylko pamiętaj – bądź grzeczny! – słyszy niemal każde dziecko, wyjeżdżając na szkolną wycieczkę. Mogłoby się wydawać, że pierwsze przykazanie dzieciństwa brzmi: „Bądź grzeczny”. Tylko co to właściwie jest – ta pożądana i mityczna grzeczność?
Niektórzy utożsamiają ją z mówieniem proszę, przepraszam, dziękuję. Dla innych oznacza dzielenie się każdą zabawką. Dla jeszcze innych – posłuszeństwo. A co jeśli rodzice są z gruntu źli i pragną, aby dziecko zachowywało się w ten sam sposób? Czy wtedy grzeczność będzie polegała na byciu złym? Taka sytuacja jest osią konstrukcyjną serii książek Iana Whybrowa o małym wilczku.
Małgorzata Liszyk-Kozłowska, psychoterapeutka:
Grzeczny, czyli jaki? Uległy, cichy, pasywny? Bez odwagi mówienia swojego zdania? Przecież to sprzeczne z naszą potrzebą nauczenia naszego dziecka życia poza domem rodzinnym – z rówieśnikami, innymi dorosłymi. Dziecku, które dostaje od rodziców możliwość próbowania świata i czuje wsparcie rodziców w tej drodze do poszukiwania samego siebie, jest szczęśliwsze i bezpieczniejsze. Rodzice Wilczka są moim ideałem rodziców – cierpliwi, nie ulegają próbom ich dziecka wycofania się ze zdobywania samodzielności. Pewnie wiele ich to kosztowało i nie raz byli o krok od przerwania kontynuacji przygód swojego dziecka. I schowania go pod bezpieczny klosz. Tak to już jest, że „statek najbezpieczniejszy jest w porcie, ale nie po to go zbudowano”.
W pierwszym tomie – Księdze straszliwej niegrzeczności– poznajemy Wilczusia, który nie przejawia pożądanych w wilczym świecie strasznych zachowań. Dlatego rodzice wysyłają go na naukę do Szkoły Złości i Chytrości. Mały wilczek odbywa długą i niebezpieczną podróż, opisując w listach do rodziców swoje przygody.
Kup Księgę straszliwej niegrzeczności – 24,99
Ewa i Paweł Pawlakowie, twórcy książek dla dzieci:
Rozbrykana opowieść i zawadiackie ilustracje niosą wartości prawdziwie ogólnowilcze. Wilk, żeby był dobry, musi być zły. Mały Wilczek kroczy więc ścieżką tej mądrości, a jego zmagania ze straszliwym duchem Stryjca-Złyjca są dla czytelnika najlepszą szkołą Niczego-Się-Nie-Bania .
W drugim tomie – Małego Wilczka księdze wilkoczynów – Wilczuś postanawia założyć Akademię Poszukiwaczy Przygód, której wykładowcami zostają on sam i jego kuzyn Wyjak, a studentami – młodszy brat Wilczusia i pewien kruczek. Nie wszystko toczy się jednak po myśli głównego bohatera: mały braciszek Brudnopyszczek zostaje porwany, co wywołuje lawinę nowych przygód i konieczność stawienia czoła nieprzewidzianym sytuacjom…
Książki o Wilczusiu są nie tylko bardzo śmieszne, ale też oswajają młodego czytelnika z inteligentnym żartem-nie-wprost, ironią i absurdem, brytyjskimi specjalnościami. Komiczna fabuła ujęta w formę krótkich listów i opatrzona mnóstwem znakomitych ilustracji pomnoży błyskawicznie fanklub Wilczusia.
W trzeciej części pod tytułem Małego Wilczka Szkoła Strachów bohater wyrusza na Wyspę Czarcich Czarów, Ciemne Wzgórza, do Pieczar Łamizębów, przez Góry Pagóry i Szczycisko do Zapominajska. Dzięki przygodom, które napotka na swojej drodze, walczy ze swoją nieśmiałością i strachem. Wszystkie opisuje jak zwykle w listach do mamy i taty.
Książka jest ogromnie zabawna, odrobinę makabryczna i w bardzo nienachalny sposób uniegrzeczniająca – nie tylko młode wilczki.
Kolejna, czwarta część ma tytuł Kącik porad i pytań Wilka Sobieradka. Wydawca gazety Wilczowieści Leśne szuka kogoś do działu listów. Kto nadaje się lepiej niż Wilczuś, który listów napisał niezliczone ilości? Mama Wilczusia obawia się tylko, czy odpowiedzi udzielane przez jej synka będą godne wilczego honoru…
Zofia Stanecka, autorka książek dla dzieci, między innymi serii o Basi:
A jaki jest „Wilczek”? Dowcipny i błyskotliwy. Wielka w tym zasługa duetu: Ian Whybrow i Tony Ross. Tekst z ilustracjami doskonale współgrają, a całości dopełnia wyjątkowe tłumaczenie Ernesta Brylla.
Cała seria napisana jest w niezwykle zabawny sposób, dodatkową, niemałą zasługę ma w tym tłumacz – znakomity poeta Ernest Bryll. Wszystkie części to powieści epistolarne, czyli w formie listów, uzupełnionych świetnymi rysunkami Tony’ego Rossa znakomicie współgrającymi z warstwą tekstową. Książki o małym wilczku pełne są humoru, zabawy, strachów do oswajania, niesamowitych przygód, prób samodzielności podejmowanych przez głównego bohatera i nieoczekiwanych zwrotów akcji.
Seria o Wilczusiu liczy dziewięć części i cieszy się ogromną popularnością w Wielkiej Brytanii. Kącik pytań i porad Wilka Sobieradka wyprzedził na brytyjskiej liście bestsellerów samego Harry’ego Pottera! W Polsce kolejne tomy publikuje wydawnictwo Poradnia K.
Autor/ka: Joanna Adamska
Polonistka i pedagog. Tylko chwilowo na emigracji. Książki dla dzieci kupuje sobie, ale chętnie pożycza je swoim dwóm córkom. Pani (nie tylko) od książek w Natuli.pl.
Aby zapewnić jak najlepsze wrażenia, korzystamy z technologii, takich jak pliki cookie, do przechowywania i/lub uzyskiwania dostępu do informacji o urządzeniu. Zgoda na te technologie pozwoli nam przetwarzać dane, takie jak zachowanie podczas przeglądania lub unikalne identyfikatory na tej stronie. Brak wyrażenia zgody lub wycofanie zgody może niekorzystnie wpłynąć na niektóre cechy i funkcje.
Funkcjonalne
Zawsze aktywne
Przechowywanie lub dostęp do danych technicznych jest ściśle konieczny do uzasadnionego celu umożliwienia korzystania z konkretnej usługi wyraźnie żądanej przez subskrybenta lub użytkownika, lub wyłącznie w celu przeprowadzenia transmisji komunikatu przez sieć łączności elektronicznej.
Preferencje
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest niezbędny do uzasadnionego celu przechowywania preferencji, o które nie prosi subskrybent lub użytkownik.
Statystyka
Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do celów statystycznych.Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do anonimowych celów statystycznych. Bez wezwania do sądu, dobrowolnego podporządkowania się dostawcy usług internetowych lub dodatkowych zapisów od strony trzeciej, informacje przechowywane lub pobierane wyłącznie w tym celu zwykle nie mogą być wykorzystywane do identyfikacji użytkownika.
Marketing
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest wymagany do tworzenia profili użytkowników w celu wysyłania reklam lub śledzenia użytkownika na stronie internetowej lub na kilku stronach internetowych w podobnych celach marketingowych.