Pamiętacie perypetie Kevina, którego rodzice zostawili samego w domu? Przed oczami rodziców ukazują się rozmaite obrazy i wyobrażenia. A kiedy jest właściwy moment, by własne dziecko mogło zostać samo w domu? Na jakim etapie rozwoju dzieci są do tego gotowe?
Życie seksualne rodziców
Zacznij świadomie budować swoją relację z partnerem
Jak zrozumieć się w rodzinie
Jak dostrzec potrzeby innych i być wysłuchanym
Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli
Australia i USA
Badania przeprowadzane w Australii wykazały, że co najmniej jedno na czworo dzieci w wieku 10 i 11 lat pozostawione jest bez nadzoru dorosłych dłużej niż godzinę, co najmniej raz w tygodniu. Badano 10 tysięcy rodzin, w których mamy (ojcowie także) pracowały i nie zawsze miały możliwość zapewnienia dzieciom opieki kogoś dorosłego.
Władze w Stanach Zjednoczonych i Australii ostrzegają rodziców, że wychodzenie i pozostawianie dzieci samych w domu może grozić konsekwencjami, np. zarzutem zaniedbania. Jednak w rzeczywistości w obu krajach nie istnieją przepisy lub wytyczne prawne określające wiek dziecka, które można jeszcze zostawić bez nadzoru w domu.
Właściwy moment
Podstawowym wskaźnikiem mówiącym, czy dziecko jest gotowe, aby zostać w domu bez opieki, jest jego dojrzałość. Dzieci dojrzewają w różnym wieku i każde z nich jest przypadkiem odrębnym. Amerykańska organizacja Safe Kids sugeruje, że dzieci są „ogólnie” gotowe do takiej niezależności w wieku około 12 lub 13 lat. Ale oczywiście możemy wychować dojrzałego, odpowiedzialnego 10-latka lub 15-latka, któremu nie możemy jeszcze zaufać.
Według organizacji National Society for the Prevention of Cruelty to Children (NSPCC), większość dzieci w wieku 13 lat nie jest na tyle dojrzała, aby sobie poradzić w nagłych wypadkach i żadne dziecko poniżej 16 roku życia nie powinno być pozostawiane samo na noc.
Nowa dyscyplina. Ciepłe, spokojne i pewne wychowanie od małego dziecka do nastolatka
Jak być przewodnikiem dziecka i odpowiedzialnie orientować je w tym chaotycznym świecie.
Autor mówi: rodzice, nie warto wdawać się w negocjacje, ciągle prosić, stawiać tylu pytań. Mamy inne rozwiązania, znacznie skuteczniejsze i korzystniejsze dla naszych relacji z dziećmi. Stoi za nimi nowa dyscyplina. I wcale nie trzeba być przy tym surowym.
Przygotowanie
Najważniejsze są próby, “przymierzanie się” z dzieckiem do samodzielności w domu. Lepiej nie robić tego znienacka, nawet jeśli zmusi nas do tego sytuacja. Rodzice muszą przygotować dziecko, porozmawiać z nim, uzyskać jego zgodę. Dziecko powinno wykazać chęć i gotowość oraz samodzielność.
Bezpieczeństwo przede wszystkim
Zanim dojdzie do pozostawienia dziecka samego w domu konieczne jest ustalenie reguł oraz bezwzględnych zasad bezpieczeństwa. Pamiętajmy, że w Polsce dziecko pozostaje pod opieką rodziców do 18 roku życia. Jeśli podczas twojej nieobecności coś stanie się dziecku, odpowiadasz za to.
Kilka rad:
- Ważne jest, by wyczulić dziecko na to, by nie odbierało telefonu, domofonu i nikomu nie otwierało drzwi, nawet jeśli usłyszy dość znajomy głos.
- Szczegółowego omówienia wymagają zakazy i nakazy, między innymi zakaz włączania kuchenki gazowej, otwierania okien i zapraszania kolegów.
- Pozwólmy dziecku na zadawanie pytań i wyjaśnijmy wszelkie wątpliwości.
- Dla pewności przećwiczmy z dzieckiem różne możliwości i sposób zachowania się.
- Zadbajmy o to, by ważne numery telefonów były w zasięgu wzroku dzieci, np. na lodówce.
Faktem jest, że czasy się zmieniają. Kilkanaście lat temu żadnym problemem nie był samodzielny powrót dziecka ze szkoły do domu, zakupy w sklepie czy popołudnia spędzane u koleżanki, potem wzajemne odprowadzanie się. Dziś jest inaczej. Wielu rodziców, zresztą mając ku temu powody, jest wyczulonych, ostrożnych jakby za bardzo. Wolą by dziecko „bezpiecznie” spędzało czas, zamiast pograć w piłkę na podwórku, czy iść do parku na sanki. Często zapominamy o najważniejszym, o rozmowie z dziećmi, także na temat bezpieczeństwa!
Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli
