W badaniu wzięło udział 1693 chłopców i 1667 dziewcząt, u których śledzono preferencje zawodowe w wieku od 11 do 15 lat i porównano je z pierwszą pracą w życiu dorosłym.
Zachowanie rodziców w zakresie prac domowych wpływa na sposób, w jaki dzieci uczą się ról tradycyjnie przypisywanych płci. W rodzinach, gdzie podział obowiązków domowych jest właśnie tradycyjny, chłopcy aspirują do zawodów, które są zwyczajowo męskie. Jednak wniosek ten nie ma zastosowania w odniesieniu do kobiet, ponieważ dziewczęta z rodzin, w których również występuje tradycyjny podział ról ze względu na płeć, nie zawsze są bardziej skłonne do pracy, która jest typowa dla ich płci.
Sytuacja społeczno-ekonomiczna rodziców również wpływa na aspiracje zawodowe dzieci. Naukowcy zaobserwowali, że córki, których rodzice ukończyli studia wyższe, wydają się dążyć do osiągnięcia wysokich pozycji w hierarchii zawodowej. Chcą być prezesami, menedżerami – a to zawody, w których kobiet jest mniej niż mężczyzn, i panuje przekonanie, że są one typowe dla płci męskiej.
Jeśli chodzi o wpływ cech psychologicznych na decyzję o zawodzie, badanie koncentruje się przede wszystkim na roli motywacji i poczuciu własnej wartości. Samoocena jest czynnikiem, który „jest oczywiście ważny, przede wszystkim w przypadku chłopców”, zauważa profesor Javier Polavieja. Według badania chłopcy, którzy mają wyższy poziom samooceny częściej aspirują do zawodów mniej typowych dla płci i „mają większą zdolność do odejścia od norm związanych z płcią”.
Źródło: Alphagalileo.org
Foto: flikr.com/jasonpratt
