Dotyczy to również kobiet w ciąży, które coraz częściej szukają porad w rozmaitych grupach wsparcia w internecie, dzielą się tam swoimi troskami i niepokojami, poszukują siostrzanej duszy czy eksperckiej opinii. Są i takie, które na fali przeżyć związanych z ciążą odkrywają pisanie bloga.
Jednak te wszystkie zjawiska nie powinny przeszkadzać w sięgnięciu w stanie błogosławionym po starą, sprawdzoną metodę prowadzenia dialogu wewnętrznego – czyli po pamiętnik. Być może nie każdej z nas przypadnie do gustu taka forma aktywności, ale warto ją rozważyć chociażby z kilku istotnych powodów.
Jak zrozumieć małe dziecko
Poradnik pomagający w codziennej opiece nad Twoim dzieckiem
Bo warto zapamiętać
To może aż tak oczywiste, że nie trzeba o tym wspominać. Bo w końcu pamiętnik piszemy, by utrwalić w naszej pamięci ważne wydarzenia z naszego życia. Ciąża jest niewątpliwie takim wyjątkowym stanem i wszystko, co się wokół niej i w nas dzieje, może być warte zapamiętania. To cenny czas, podczas którego zmieniamy się nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. Również nasze odbieranie rzeczywistości w tym okresie jest zupełnie wyjątkowe. Zaczyna się proces powolnego dojrzewania do bycia matką, ale i wewnętrznej walki o swoją tożsamość.
Ciekawie jest wrócić po jakimś czasie od urodzenia dziecka do zapisków z okresu ciąży i spojrzeć na samą siebie z dystansem. Odczytać na nowo swoje przeżycia i przypomnieć sobie, jak to było. Uśmiechnąć się nad jednym zdaniem i zapłakać nad innym. I zdziwić się bardzo, jak wiele się jednak zapomina!
By na chwilę się zatrzymać
Wiele z nas zdaje się żyć w wiecznym pośpiechu, chociaż teoretycznie dzięki postępowi technicznemu powinniśmy mieć dla siebie znacznie więcej czasu niż kiedyś! Nie omija ten problem również kobiet w ciąży. Niekiedy dopiero w trzecim trymestrze zwalniamy na chwilę, aby zadumać się nad tą niezwykłą, niepowtarzalną sytuacją, którą jest oczekiwanie na potomstwo. A na co dzień – praca, załatwianie różnych spraw, bycie cały czas online. Coraz częściej też jedziemy do porodu ze smartfonem, a zdjęcie noworodka idzie w świat, zanim jeszcze pępowina przestanie tętnić… A gdzie jestem „ja” w tym wszystkim? „Ja” dla siebie w swojej intymności?
Pisanie pamiętnika czy też listów do swojego dziecka to doskonały trening uważności i autorefleksji. Zmusza nas przede wszystkim do głębszego zastanowienia się nad tym niezwykłym stanem, jakim jest ciąża. A kontemplacja tego stanu pozwala kobiecie w pełni odczuć swoją wyjątkowość i w harmonii oczekiwać na rozwiązanie. Czasem po chwili medytacji i relaksu wystarczy zapisanie jednego słowa, które potem w ciężkich chwilach potrafi nas wzmocnić lub otworzyć oczy na niedostrzegane dotąd fakty.
Bo nie trzeba się kryć
W ciąży możemy doświadczać zarówno radości i szczęścia, jak i wielu trudnych emocji. Otoczenie czasem wydaje się wręcz od nas wymagać, abyśmy codziennie błogo się uśmiechały, jedną dłoń trzymając na rosnącym brzuchu. Tymczasem ciąża, zwłaszcza ta pierwsza, to stan subiektywnie (nie)naturalny. Metamorfozy naszego ciała, hormonalna huśtawka i zwykła fizjologia potrafią doprowadzać nas na skraj załamania nerwowego.
Pamiętnik może być niezwykle pomocny w wyładowaniu negatywnych uczuć, a także oswajaniu lęku przed nieznanym i nieprzewidywalnym – czyli porodem. Zapisanie tego, co nas gnębi czy niepokoi, może też ułatwić poradzenie sobie z trudnymi sytuacjami. Łatwiej je przeanalizować i znaleźć dobre rozwiązania.
Złość, frustracja, a może radość i euforia – papier przyjmie wszystko, bez cenzury. I o to chodzi, bo przecież mamy prawo do tych sprzecznych uczuć.
Książki o rozstaniu i rozwodzie: wsparcie dla dzieci i dorosłych
Książki o rozstaniu i rozwodzie dostępne w naszej księgarni mają na celu wspieranie całej rodziny. Bez względu na wiek, każdy członek rodziny znajdzie tutaj coś, co pomoże mu lepiej zrozumieć własne uczucia i odnaleźć nową równowagę. Dzięki literaturze można odkryć, że nawet po rozstaniu możliwe jest stworzenie szczęśliwego, pełnego wsparcia środowiska dla dziecka.
By rozpocząć dialog z dzieckiem
Pamiętnik pisany w ciąży może być pierwszą rozmową z nienarodzonym jeszcze dzieckiem. Tym bytem, który na początku jest dla wielu z nas czymś bardzo abstrakcyjnym. Dziewięć miesięcy ciąży to okres przemian naszego stosunku do rozwijającego się w nas życia. Pamiętnik pisany w formie listów może stać się doskonałą ilustracją, a zarazem wsparciem procesu oswajania w nas „innego”.
Jakim imieniem będziesz się zwracać do swojego dziecka? Jak będziesz pisać? Czule, serdecznie, a może czasami ze złością i z pretensją? Pod wpływem emocji czy najpierw w głowie będziesz powoli układać cały list? Kiedy po raz pierwszy zwrócisz się do niego?
A może kiedyś Ci przeczytam?
Kiedy zaś twoje dziecko będzie już na tyle dorosłe, by zrozumieć, może zechcesz mu opowiedzieć, jak to było, gdy nosiłaś je pod swoim sercem. Wtedy być może wspólnie odczytacie zapisane twoją ręką słowa. I będzie to niewątpliwie magiczna chwila!
