Wstyd i ciało
Wstyd nie pojawia się samoistnie. Dziecko nagle, z dnia na dzień nie postanawia zacząć czuć skrępowania. Dziecko obserwuje – długimi dniami i miesiącami – podejście rodziców do swoich ciał, ich zachowanie między sobą, słucha słów, które rodzice kierują pod adresem własnych ciał oraz ciała dziecka.
Jak zrozumieć małe dziecko
Podręcznik świadomego rodzicielstwa
Rozwój seksualny dzieci
Zadbaj o zdrową seksualność swojego dziecka
Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli
Wstyd odnosi się do dwóch ważnych potrzeb:
- potrzeby akceptacji;
- potrzeby bezpieczeństwa.
Jeśli przestaję mieć pewność, że moje ciało jest dobre, zdrowe, wystarczające zaczynam odczuwać wstyd związany z poczuciem bezpieczeństwa. Gdy zaczynam się obawiać o to co inni powiedzą, pomyślą lub jak ocenią moje ciało zaczyna pojawiać się wstyd związany z potrzebą akceptacji.
Wstyd jako element rozwoju
Rzeczywiście, w pewnych etapach rozwoju jesteśmy bardziej skłonni czuć zawstydzenie. Jednak sam wstyd nie jest wpisany w konkretny okres rozwoju seksualnego. Ba! w niektórych okresach, np. w czasie wczesnoszkolnym, w grupie rówieśniczej dzieci okazują wielką ciekawość ciała i zachowują się „bezwstydnie”. To czas zabaw w doktora, podglądania, opowiadania o funkcjach wydalniczych.
Nowa dyscyplina. Ciepłe, spokojne i pewne wychowanie od małego dziecka do nastolatka
Jak być przewodnikiem dziecka i odpowiedzialnie orientować je w tym chaotycznym świecie.
Autor mówi: rodzice, nie warto wdawać się w negocjacje, ciągle prosić, stawiać tylu pytań. Mamy inne rozwiązania, znacznie skuteczniejsze i korzystniejsze dla naszych relacji z dziećmi. Stoi za nimi nowa dyscyplina. I wcale nie trzeba być przy tym surowym.
I często właśnie w efekcie przyłapania na jednej z takich zabaw dziecko zostaje skonfrontowane z niezadowoleniem ze strony rodzica czy opiekuna. I o ile przyłapanie prowadzi do wyjaśnienia dziecku granic, jest wstępem do rozmowy i dalszej edukacji seksualnej, to nie dzieje się nic złego. Gorzej, gdy w związku z „przyłapaniem” rodzice zaczynają zasiewać w dziecku wstyd. Czasem nie są to rodzice, ale opiekunowie przedszkolni, ciotki „dobra rada”, starsze rodzeństwo czy koledzy z przedszkola. Osób, które mogą zasiać pierwsze ziarenko wstydu jest niezliczona ilość.
Jak reagować na wstyd dziecka?
Otwarcie, z miłością, akceptacją i odwołaniem się do potrzeb, które za nim stoją. Z zapewnieniem, że ciało dziecka, jego funkcje i wygląd są normalne i zdrowe. Ze zrozumieniem, że ciekawość dziecka w zakresie ciała jest naturalna i dobra. Ze spokojem i wyrozumiałością.
Dziecko, które otwarcie mówi, że się wstydzi przekazuje ważny komunikat: jego poczucie bezpieczeństwa lub akceptacji zostało zachwiane. Potrzebuje wtedy wsparcia i wiedzy, ale i poczucia stałej miłości oraz właśnie akceptacji i bezpieczeństwa ze strony rodziców.
Warto również przyjrzeć się samemu sobie i zastanowić się, co nasze dziecko mogło zaobserwować w naszym własnym podejściu do ciała, w naszych słowach i gestach. Czy przypadkiem jego zawstydzenie nie jest kopią trudnych emocji związanych z relacją z cielesnością i seksualnością u rodziców, dziadków bądź innych osób z bliskiego otoczenia dziecka.
Uwaga! Reklama do czytania
Cud rodzicielstwa
Piękna i mądra książka o istocie życia – rodzicielstwie.
*Artykuł pochodzi z bloga autorki
