Czy moje dziecko ma ADHD?

Najczęściej rodzice  zaczynają zadawać sobie to pytanie w momencie, gdy dziecko osiąga wiek przedszkolny. Właśnie wtedy, maluchowi stawiane są zadania wymagające skupienia uwagi, tj. siedzenie bez ruchu w grupie innych dzieci, czekanie na swoją kolej, wykonywanie prac plastycznych, itd. Do momentu pójścia do szkoły dzieci zdobywają umiejętności dostrzegania punktu widzenia innych osób, radzenia sobie z zewnętrznymi bodźcami. Są w stanie wysłuchać bajki, historyjki, nawet jeśli nie są nią zbytnio zainteresowane. Potrafią też wykonać do końca zadanie, mimo że nie mają na nie ochoty. Często okazuje się jednak, że powyższe zadania przewyższają możliwości dziecka. Przyczyną takiego stanu, może być zespół nadpobudliwości psychoruchowej, zwany ADHD.

Uwaga! Reklama do czytania

Poród naturalny

Świadome przygotowanie się do cudu narodzin.

Cesarskie cięcie i poród po cięciu cesarskim

Pomoc i wsparcie przy CC i VBAC

Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli

Objawy ADHD można podzielić na trzy obszary:

• nadpobudliwość
• impulsywność
• zaburzenia koncentracji uwagi

Należy pamiętać, że wiele dzieci zachowuje się czasem w sposób przypominający objawy chorobowe. Zanim postawiona zostanie diagnoza, należy zastanowić się i wykluczyć inne przyczyny. Takie same objawy jak ADHD powodują różne alergie i inne zaburzenia zdrowotne. Powinno się więc przebadać dziecko i wykluczyć ich istnienie. Dziecko może mieć także problemy ze słuchem lub wzrokiem, dlatego nie reaguje na polecenia i uwagi (np. kręci się na krzesełku, ponieważ chce usłyszeć co się do niego mówi.) Objawy nadpobudliwości mogą pojawić się również w sytuacji gdy dziecko ma konkretne problemy, np. rodzinne (konflikt rodziców, śmierć kogoś bliskiego). Maluch przeżywający duże napięcie emocjonalne zaczyna być nadruchliwy, impulsywny, ma trudności ze skupieniem uwagi. Inną, częstą przyczyną trudnych zachowań może być brak przeprowadzenia przez rodziców we wcześniejszych latach życia dziecka odpowiedniego treningu wychowawczego (dziecko nie potrafi się koncentrować ani spokojnie bawić, ponieważ nigdy nie zostało tego nauczone).

Aby można było mówić o zespole nadpobudliwości, trudne zachowania powinny powtarzać się cały czas i w każdych okolicznościach, a nie np. tylko w przedszkolu, u dziadków lub w wyjątkowo trudnych dla dziecka sytuacjach. Objawy powinny wystąpić przed siódmym rokiem życia dziecka.

Niepokojące zachowania dziecka (świadczące o problemach z koncentracją uwagi):

• jest dużo bardziej ruchliwe niż jego rówieśnicy; nie potrafi się spokojnie bawić; nie jest w stanie bez ruchu wysiedzieć na miejscu  nawet kilku chwil; wykonuje ciągłe ruchy rękami i nogami
• bardzo dużo mówi, często przerywa innym osobom, poprawia ich wypowiedzi
• notorycznie gubi swoje rzeczy, takie jak zabawki, kredki, plecak
• nie potrafi przewidywać skutków swoich działań
• łatwo się rozprasza pod wpływem różnych bodźców, np. rozmowy za oknem
• nie jest w stanie skoncentrować się na jednej zabawie, np. na grze planszowej
• ma problem z konsekwentnym wykonywaniem i  doprowadzeniem do końca rozpoczętych czynności
• sprawia wrażenie, jakby nie rozumiało wydawanych mu poleceń, będąc zwłaszcza w większej grupie
• często krzyczy, biega, wpada na różne przedmioty
• szybko wpada w złość, frustrują je niewielkie niepowodzenia
• często zdarzają mu się wypadki, powodujące drobne rany, zadrapania, skaleczenia, a nawet złamania
• dziecko nie potrafi czekać na swoją kolej; chce jak najszybciej odpowiedzieć na zadane pytanie i często robi to bez zastanowienia
• często kłóci się z rówieśnikami, zdarzają mu się bójki

Jeśli większość z opisanych objawów dotyczy Twojego dziecka, należy udać się na konsultacje do psychologa, który pomoże zdiagnozować zaburzenie.