Kościół i homeopatia

Homeopatia to jeden ze sposobów leczenia, którego celem jest utrzymanie lub przywrócenie zdrowia poprzez wzmocnienie naturalnej zdolności organizmu do samoleczenia. Nie proponuje ona terapii dla poszczególnych chorób, ale całościowe leczenie chorego (1). Wśród krytyków pojawiają się głosy dotyczące jej nienaukowości i braku dowodów mówiących o skuteczności (Przeczytaj: Homeopatia – dowody naukowe).

Jak zrozumieć małe dziecko

Poradnik pomagający w codziennej opiece nad Twoim dzieckiem

Zobacz w księgarni Natuli.pl

„Homeopatia, to sprawa do rozstrzygania wyłącznie na poziomie decyzji medycznych”

Ojcem homeopatii jest Samuel Hahnemann, który uważał, że symptomy i oznaki choroby są w rzeczywistości próbami samouzdrowienia różnych części organizmu. Sugerował tym samym, że substancja, która jest w stanie wywołać podobne objawy do tych wywołanych przez daną chorobę, powoduje wzmocnienie mechanizmów obronnych. Niektórzy duchowni zarzucają mu, że był powiązany z ruchem New Age i brał udział w obrzędach spirytystycznych. Od tych zarzutów niedaleko już do myśli, że homeopatia jest wynalazkiem szatana i szkodzi człowiekowi tak jak spirytyzm czy okultyzm. Po kilku takich wypowiedziach głos w sprawie homeopatii postanowił zabrać abp. Józef Życiński, który w 2010 roku na antenie Radia eR przyznał, że podobne komentarze wykraczają poza kompetencje duchownych i nie powinny mieć miejsca. „Nikt w Kościele nie prowadzi badań nad homeopatią, to sprawa do rozstrzygania wyłącznie na poziomie decyzji medycznych” (2)– stwierdził wówczas, przypominając jednocześnie, że nie istnieje żaden dokument watykański, który przestrzegałby przed tą metodą leczenia.

Nowa dyscyplina. Ciepłe, spokojne i pewne wychowanie od małego dziecka do nastolatka

Jak być przewodnikiem dziecka i odpowiedzialnie orientować je w tym chaotycznym świecie.
Autor mówi: rodzice, nie warto wdawać się w negocjacje, ciągle prosić, stawiać tylu pytań. Mamy inne rozwiązania, znacznie skuteczniejsze i korzystniejsze dla naszych relacji z dziećmi. Stoi za nimi nowa dyscyplina. I wcale nie trzeba być przy tym surowym.

CHCESZ? KLIKNIJ!

Homeopatia i kościół

I choć dokumentu faktycznie nie ma, jest co najmniej kilka faktów historycznych, które pozwalają twierdzić, że Kościół z homeopatią praktycznie od początku jej istnienia był za pan brat. Według tekstów źródłowych (3), do Watykanu homeopatia dotarła w 1827 roku za sprawą austriackiego lekarza Kinzela i szybko zyskała tam aprobatę. Jej obrońcą był papież Grzegorz XVI, pierwszy papież, który wydał pozwolenie na stosowanie homeopatii w obrębie Państwa Kościelnego. Uczynił też Minzela swoim oficjalnym medykiem.
Kolejnym papieżem uznającym homeopatię za skuteczną metodę leczenia był Pius IX.W 1852 roku dał on duchownym prawo do rozdawania w nagłych wypadkach leków homeopatycznych w razie nieobecności lekarzy. Przyznał również wysokie odznaczenia całej grupie lekarzy homeopatów, m.in. za osiągnięcia w zwalczaniu epidemii cholery w Rzymie.
Następca Piusa IX, Leon XIII, dzięki homeopatii wyleczony został z poważnej choroby. Kolejny papież, Pius XII, również leczył się tą metodą, tak jak jego następcy – Paweł VI czy Benedykt XVI (4). Z faktów tych można wywnioskować, że papieże od momentu pojawienia się homeopatii na terenie Państwa Kościelnego byli jej propagatorami.
Wśród zwolenników nie brak również Jana Pawła II. Małopolskie Stowarzyszenie Lekarzy Homeopatów posiada list będący odpowiedzią Karola Wojtyły na pytanie skierowane do niego odnośnie do zasadności stosowania homeopatii przez lekarza katolika. Odpowiedź z 2014 roku brzmiała następująco:
„[…] Generalnie rzecz biorąc Kościół nie zabrania stosowania homeopatii w leczeniu, o ile nie wiąże się to z magią bądź akceptacją idei religii wschodnich, szczególnie buddyzmu. Kościół ostrzega jednak przed takim stosowaniem naturalnych metod leczenia, które odrzucałoby metody naukowe, sprawiając, że pacjent ufając np. energoterapeutom, rezygnowałby z leczenia szpitalnego, które na pewnym etapie rozwoju choroby jawiłoby się jako niezbędne. Istnieje też bogata tradycja stosowania leków naturalnych, przechowywana zwłaszcza w monasterach zakonnych i w młodszych zgromadzeniach, które parają się pomocą ludziom chorym, jak np. bonifratrzy. Wydaje się zatem, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby były stosowane leki homeopatyczne, zawsze jednak z tym zastrzeżeniem, że najważniejsze jest zdrowie pacjenta, a lekarz nie może mu szkodzić nawet przez zaniedbanie tego, co rozwój nauki medycznej daje jako skuteczne narzędzie do przychodzenia z pomocą […]”.
Homeopatia to system leczenia neutralny światopoglądowo, który opiera się na zupełnie innych zasadach niż medycyna konwencjonalna. To oczywiste, że w osobach, które do tej pory nie miały z nią styczności, może wzbudzać szereg wątpliwości. Podstawowa różnica między lekami homeopatycznymi a alopatycznymi (konwencjonalnymi) nie zasadza się jednak na magiczności, ale na podejściu. Leki alopatyczne działają bowiem przeciwstawnie do choroby, zwalczając głównie jej objawy. Idea homeopatii opiera się zaś na podobieństwie. Nie znajdziemy też dwóch osobników, na który dany lek homeopatyczny zadziała tak samo. Dlatego homeopatia jako metoda leczenia jest mocno zindywidualizowana, a leki dobiera się właściwie do całościowego obrazu pacjenta. I choć brzmi to dla wielu z nas wciąż obco, zamiast oskarżać ją o ową “magiczność”, warto po prostu postarać się dowiedzieć więcej. Przeczytaj: Homeopatia – cukier, placebo czy po prostu inna metoda leczenia.

1. C. Hammond, Homeopatia. Zdrowie i natura, Bielsko-Biała 2016.