Otoczenie w jakim większość czasu przebywa dziecko ma ogromny wpływ na jego zachowanie. Sposób organizacji przestrzeni może wpływać na malucha uspokajająco bądź pobudzająco, może wzbudzać jego aktywność poznawczą lub ją hamować. Przestrzeń, tak samo jak rodzaj zadania, temperament albo pora dnia, może niektóre zachowania dziecka ograniczać lub wywoływać.
Jak zrozumieć małe dziecko
Poradnik pomagający w codziennej opiece nad Twoim dzieckiem
Jak organizować otoczenie dziecka:
- wzbogaćmy przestrzeń, w której przebywa dziecko w przedmioty, które przyciągają jego uwagę i angażują w zabawę. Ważne jest, aby nie przesadzić z ilością zabawek, barw i faktur, w które wyposażamy pokój dziecka. Zbyt duża ilość bodźców powoduje problemy z koncentracją
- kiedy chcemy, aby dziecko dłużej bawiło się samo, możemy określony przedmiot (z obszaru zainteresowań dziecka) „wydobyć z tła”, tzn. położyć na widocznym miejscu, kiedy wszystkie inne zabawki są już posprzątane i schowane. Ta zasada jest ważna, gdy dziecko ma problem z wyborem zabawki, najczęściej z powodu zbyt dużej ich ilości
- przypiszmy określonym miejscom w mieszkaniu różne funkcje, np: „ W tym miejscu możesz biegać boso”, „Tutaj możesz malować farbami”) i wprowadźmy zasady używania pomieszczeń, np. „Jemy tylko przy stole”, „Myjemy zęby w łazience”, „Buty zostawiamy na korytarzu”. Tego typu ograniczenia wprowadzają uporządkowanie dziecięcych nawyków, a więc zwiększają poczucie bezpieczeństwa dziecka, a ponadto powodują że rzadziej karcimy dzieci
- dostosujmy przestrzeń wokół dziecka do jego wieku i możliwości rozwojowych, aby uniknąć jego frustracji i trudnych zachowań
- klamki, włączniki światła, wieszaki na ubranka powinny być na wysokości dziecka
- wyposażmy łazienkę w podest pod umywalkę
Nowa dyscyplina. Ciepłe, spokojne i pewne wychowanie od małego dziecka do nastolatka
Jak być przewodnikiem dziecka i odpowiedzialnie orientować je w tym chaotycznym świecie.
Autor mówi: rodzice, nie warto wdawać się w negocjacje, ciągle prosić, stawiać tylu pytań. Mamy inne rozwiązania, znacznie skuteczniejsze i korzystniejsze dla naszych relacji z dziećmi. Stoi za nimi nowa dyscyplina. I wcale nie trzeba być przy tym surowym.
- połóżmy poduszki na krzesła
- ubranka dziecka powinny być proste, bez skomplikowanych zapięć czy dodatkowych warstw
- kupmy plastikowe kubki, dzbanki i sztućce, talerzyki, gdy dziecko uczy się samodzielnego nalewania sobie picia i nakładania jedzenia na talerz
- dostosowując otoczenie poprzez jego uproszczenie, wspieramy samodzielność dziecka: im więcej rzeczy, będzie się dziecku udawać, tym bardziej jego poczucie kompetencji będzie wzrastać
- stwórzmy kącik dla dziecka, w którym mogłoby robić to na co ma ochotę w bezpieczny i niewyrządzający szkód sposób. Takie miejsce możemy zorganizować na podwórku, balkonie, w garażu lub w łazience
- w sytuacjach, gdy dziecko ma ograniczoną przestrzeń (np. podczas jazdy samochodem) musimy wyposażyć miejsce w dodatkowe zabawki, np. książeczki, rymowanki, płyty z muzyką, którą dziecko lubi, kolorowanki, notesiki, wielokolorowe długopisy, które zachęcą dziecko do dozwolonej aktywności
- ograniczajmy płynące z otoczenia bodźce, gdy chcemy wyciszyć dziecko (przed spaniem, ważną rozmową, zajęciami wymagającymi skupienia, czytaniem bajki) poprzez zapalenie świateł bocznych lub lampek nocnych, unikanie zabaw ruchowych, schowanie zabawek, uprzątnięcie stoliczka dziecięcego, wyłączenie wszystkich ekranów, wyeliminowanie dźwięków płynących z otoczenia lub zmianę na bardziej relaksujące
Foto: Nie tylko dzieciaki
