Naukowcy są coraz bardziej świadomi wagi witaminy D jest dla ludzkiego zdrowia. Jej niedobór może niekorzystnie wpłynąć na naszą kondycję, co potwierdzają wyniki globalnego badania przeprowadzonego przez holenderskich naukowców, opublikowane w The Journal of Steroid Biochemistry and Molecular Biology.

To wiemy na pewno: witamina D jest niezbędna do wytwarzania i utrzymania kości i zębów w dobrej kondycji. Badania z ostatnich lat potwierdzają kluczową rolę tej witaminy w regulacji układu odpornościowego i innych ważnych procesów fizjologicznych. Badania wykazały również, że ilość wit. D wystarczająca do ochrony przed krzywicą, może być zbyt mała dla ochrony przed przewlekłymi chorobami, takimi jak: rak, choroby układu sercowo-naczyniowego, cukrzyca i choroby autoimmunologiczne. Większe spożycie witaminy D może zapobiegać takim dolegliwościom lub nawet, ewentualnie, je leczyć.

Kluczem jest światło słoneczne

W badaniu z 2010 roku badacze zauważają, że 50 do 90 procent witaminy D jest wytwarzane w skórze człowieka pod wpływem ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe pochodzące ze światła słonecznego. Reszta pochodzi albo z diety, albo suplementów.

Naukowcy doszli do wniosku, że główne zmienne wpływające na poziom witaminy D we krwi człowieka to: szerokość geograficzna, na jakiej przebywa, czas spędzony na słońcu, pigmentacja skóry (ciemniejsza skóra wolniej niż jasna skóra absorbuje witaminę D) i blokowanie promieniowania ultrafiloetowego poprzez ochronę skóry kremem z filtrem lub ubranie.

Okazało się, że na niedobór wit. D bardzo często cierpią mieszkańcy Bliskiego Wschodu. Wynika to z faktu, iż kultura wymaga osłonięcia ciała ubraniem, przez co ekspozycja na słońce jest mocno ograniczona. Niedobór lub poziom umiarkowany wit. D w organizmie zaobserowano u mieszkańców Afryki. Z kolei to naukowcy sugerują, że może być to spowodowane ciemniejszym odcieniem ich skóry oraz uwarunkowaniami kulturowymi, które ograniczają ekspozycję na słońce. W Ameryce Północnej jest nieco lepiej niż w krajach Bliskiego Wschodu i Afryce, ponieważ mieszkańcy tego kontynentu chętnie sięgają po mleko (czyli wit. D pochodzi z pożywienia) i równie chętnie korzystają z suplementów.

Europa jest podzielona, tzn. na północy, gdzie ludzie mają jaśniejszy odcień skóry i wydawać by się mogło, że mogą cierpieć na niedobór wit. D, jest lepiej niż w krajach śródziemnomorskich. Dlaczego? Otóż Skandynawowie uwielbiają ryby, chętnie je spożywają, czy to w postaci potrawy, czy jako olej. Najlepiej w rankingu światowym wypadają mieszkańcy Ameryki Łacińskiej.

Badacze doszli do wniosku, że niedobór wit. D jest globalny i dotyczy niemal każdego rejonu świata. Dodają, że znaczny niedobór wit. D cierpią najczęściej imigranci. Dotyczy to zwłaszcza kobiet w ciąży, małych dzieci i osób starszych.

Opalać się, czy się nie opalać?

Chyba nie ma uniwersalnej odpowiedzi na to pytanie. Fakt, słońce jest nam niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, szczególnie w okresie jesienno-zimowym, kiedy na dobrą sprawę mamy go najwyżej 4 czy 5 godzin w ciągu doby. A zwykle w czasie, kiedy pięknie świeci za oknem, jesteśmy w pracy, a nasze dzieci w przedszkolu czy szkole. W Europie Środkowej w okresie od października do marca nie ma optymalnych warunków słonecznych do powstawania wystarczającej ilości witaminy D. Najlepszy czas do syntezy skórnej panuje od kwietnia do września.

I druga strona medalu – należy rozważyć korzyści związane z ekspozycją na promieniowanie słoneczne a ryzykiem rozwoju raka skóry. Dotyczy to szczególnie osób o jasnej karnacji oraz niemowląt poniżej 6. miesiąca życia, którym nie zaleca się bezpośredniej ekspozycji na słońce. Powszechne stosowanie ochronne filtrów przeciwsłonecznych, spędzanie wielu godzin dziennie w pomieszczeniach powoduje, iż synteza skórna jest niewystarczająca. Dodatkowo nasza dieta często jest uboga w produkty o wysokiej zawartości witaminy D (np. tran, ryby, żółtko jaja), co przyczynia się do niedoboru wit. D.

Źródło: naturalnews.com
Foto