Kategorie
Wychowanie

Patchwork mocnymi nićmi szyty, czyli szczęśliwa przybrana rodzina

Szczęśliwe rodziny występują w różnych odmianach, od tradycyjnego modelu z mamą, tatą i ich dziećmi, po rozmaite kombinacje wymienionych osób. I chociaż tworzenie patchworkowej rodziny może przynieść ogromną satysfakcję, nie da się ukryć, że to spore wyzwanie. W jaki sposób sobie z nim poradzić? Jak wzmacniać więzi w przybranej rodzinie?

Patchwork mocnymi nićmi szyty

Podstawową kwestią decydującą o spójności przybranej rodziny jest zaufanie. Dzieci mogą czuć się niepewnie w nowej rodzinie i stawiać opór wszelkim wysiłkom podejmowanym przez nowego rodzica. Ważne by tego braku entuzjazmu i ogólnie negatywnego nastawienia nie brać do siebie. Można by pomyśleć, że dzieci zwyczajnie nie chcą, by ta nowa para rodziców była szczęśliwa. Ale to nie tak. One po prostu nie wiedzą jak to nowe życie będzie wyglądało. Przecież będą musiały się dzielić swoim rodzicem z jego nowym partnerem, z dziećmi nowego partnera. Te uczucia są w tej sytuacji absolutnie na miejscu.

Jak zrozumieć małe dziecko

Poradnik pomagający w codziennej opiece nad Twoim dzieckiem

Zobacz w księgarni Natuli.pl

Nowa rzeczywistość

Para powinna przedyskutować rolę, jaką każdy przybrany rodzic ma odgrywać w wychowaniu poszczególnych dzieci, a także ewentualne zmiany w zakresie zasad panujących w domu. Przy czym nowe zasady w miarę możliwości dobrze jest wprowadzać zanim para zamieszka razem. W innym wypadku dzieci mogą złościć się na nowego rodzica za kolejne zmiany.

Wprowadzając nowe zasady, rytuały warto przedyskutować je z dziećmi, aby miały poczucie wkładu i odpowiedzialności w funkcjonowaniu rodziny. Można wspólnie stworzyć listę nowych pomysłów i umieścić ją w widocznym miejscu. W miarę możliwości zasady te powinny być spójne z zasadami panującymi w domu biologicznego rodzica. Dobrze też włączyć go w wychowanie dzieci aż do momentu, gdy dzieci rozwiną silniejszą więź z przybranym rodzicem. Do tego czasu niech będzie on raczej przyjacielem czy doradcą aniżeli kimś, kto dyscyplinuje dzieci.

[reklama id=”54596″]

Wszyscy rodzice zaangażowani

Dzieci lepiej przystosowują się do przybranej rodziny jeśli mają kontakt z biologicznymi rodzicami. Ważne zatem, by wszyscy rodzice byli zaangażowani w proces wychowywania dzieci i starali się być w tym procesie partnerami. Może to zabrzmieć jak truizm, ale to bardzo istotne, by zapewniać dzieci o tym, że mimo rozstania rodzice będą je kochać i będą obecni w ich życiu. Nowego partnera warto przedstawiać jako dodatkową osobę do wspierania i kochania, a nie „zamiennik” poprzedniego rodzica.

Komunikacja nade wszystko

Sposób, w jaki przybrana rodzina się komunikuje wiele mówi o zaufaniu między członkami rodziny. Kiedy komunikacja jest jasna, otwarta i powszechna, rzadziej zdarzają się okazje do nieporozumień, częściej natomiast do rozwijania więzi. Niepewność i zmartwienia dotyczące spraw rodzinnych często mają swe źródło w słabej komunikacji. Może warto ustalić pewne zasady dotyczące komunikacji, np. słuchania siebie nawzajem z szacunkiem i nie przerywania innym, podchodzenia do konfliktów w sposób konstruktywny, wspólnego podejmowania aktywności (gry, sport, kino, itp.). Wspólne działania stanowią doskonałą okazję do komunikacji i rozwijania więzi.

Rutyna i rytuały jako wzmacniacz więzi

W niewielkich społecznościach rytuały miały zawsze ogromne znaczenie. I nic w tym dziwnego, bo spełniają one funkcję jednoczącą ludzi. Dlatego też warto wykorzystać je do wzmacniania więzi w przybranej rodzinie. I wcale nie chodzi tu o wielkie rytuały. Niedzielny wypad na basen, środa z grami planszowymi, szczególny sposób świętowania urodzin czy wspólne jedzenie kolacji. Wszystkie te drobne obrzędy zapewniają doskonałą okazję do rozmowy i budowania relacji między przybranymi członkami rodziny.

Szczęśliwe małżeństwo – szczęśliwe dzieci

Bezdzietne pary zwykle spędzają pierwsze miesiące wspólnego życia na budowaniu swojego związku. Tymczasem pary rodziców posiadających dzieci z poprzednich związków są zwykle znacznie bardziej zaabsorbowane swym potomstwem niż sobą nawzajem.

Bez wątpienia potrzeba dużo energii i zaangażowania by pomóc dziecku przywyknąć do nowej rodziny, ale niemniej ważne jest, by budować silną więź partnerską. To ostatecznie przynosi korzyści wszystkim, również dzieciom. Jeśli dzieci dostrzegają miłość, szacunek i otwartą komunikację pomiędzy parą obecnych rodziców, czują się bezpieczniej. Przy okazji mogą się też nauczyć takiego sposobu funkcjonowania w związku. Tak więc regularne wyjścia tylko we dwoje czy poświęcanie pewnej ilości czasu na dbanie o związek naprawdę sprzyja dzieciom.

Wskazówki dla zdrowej, szczęśliwej przybranej rodziny

  • Komunikacja – nie wolno tłumić emocji czy chować urazy. Wszystko powinno zostać przedyskutowane, zwłaszcza trudne sytuacje.
  • Czas tylko dla własnych dzieci – każdego dnia warto spędzić chociaż odrobinę czasu wyłącznie z własnym dzieckiem. Nawet w najlepszych przybranych rodzinach dzieci nadal mają potrzebę posiadania biologicznego rodzica na własność, choćby przez krótką chwilę.
  • Ostrożnie z faworyzowaniem – paradoksalnie powszechnym zjawiskiem jest faworyzowanie przybranych dzieci ponad własne. To częsta pomyłka wynikająca z najczystszych intencji: by nie folgować biologicznym dzieciom. Trzeba na to uważać, inaczej można wpaść w pułapkę dyskryminowania.
  • Specjalne przygotowania – należy zadbać o komfort dzieci mieszkających na co dzień w innym domu. Jeśli dziecko przebywa pod wspólnym dachem jedynie okazyjnie, warto zagwarantować mu odrobinę miejsca, choćby w postaci odrębnej zamykanej szafki, w której może przechowywać swoje rzeczy. Konieczność przynoszenia ze sobą szczoteczki do zębów za każdym razem sprawiłaby, że każdy (nie tylko dziecko!) poczułby się jak gość a nie członek przybranej rodziny.
  • Każde rodzeństwo czasami się kłóci – nie można zakładać, że wszystkie potyczki są rezultatem życia w przybranej rodzinie.

Pomoc dla przybranej rodziny

Jeśli mimo rozmaitych wysiłków dzieci nie mogą porozumieć się z przybranym rodzicem, trzeba poszukać sposobu ochrony i opieki nad dziećmi. Istnieje duża szansa, że dzieci, które doświadczą wsparcia emocjonalnego w tej sytuacji, później same dużo z siebie dadzą.

Możliwe jednak, że potrzebna będzie pomoc z zewnątrz. Warto skorzystać z profesjonalnej pomocy terapeuty rodzinnego, jeśli:

  • dziecko kieruje swoją złość na konkretnego członka rodziny lub ma bezustanne pretensje do rodzica biologicznego czy przybranego;
  • któryś z rodziców otwarcie faworyzuje któreś z dzieci;
  • członkowie rodziny nie czerpią przyjemności z aktywności, które w normalnych okolicznościach dają satysfakcję i przyjemność, np. zabawa, szkoła, praca, przebywanie z przyjaciółmi czy rodziną.

Autor/ka: Karina Wiencelewska

Psycholog, psychoterapeuta, specjalizuje się w terapii systemowej rodzin i par. Odkąd pamięta, lubiła słuchać ludzi i pomagać im, a z czasem odkryła w sobie talent do wspomagania rozwoju osób w każdym wieku. Otworzyła więc gabinet psychoterapii Pomost, by pomagać ludziom wprowadzać pozytywne zmiany w życiu. Z pasją wykonuje swój zawód czerpiąc życiową energię z pracy z ludźmi, zarówno dziećmi jak i dorosłymi. Zawsze gotowa do prowadzenia długich dysput przy filiżance świeżo parzonej herbaty.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.