Kategorie
Ciąża i narodziny Poród

Poród domowy

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu poród domowy nie był niczym niezwykłym. Po II wojnie światowej wprowadzono w Polsce zakaz tego typu praktyk i przez ponad pół wieku wszystkie rodzące w naszym kraju kobiety zostały oddane w ręce medycyny i służby zdrowia. Dlatego większości z nas poród domowy wydaje się czymś niezwykłym, a może nawet szalonym.

Jednak na zachodzie Europy ilość porodów domowych dochodzi nawet do 40% (Holandia) i są one bardzo często wpisane w system opieki zdrowotnej, a co za tym idzie – refundowane. Porody domowe praktykowane są często również w Niemczech, Austrii, Nowej Zelandii czy Wielkiej Brytanii. Wiele kobiet decyduje się tam rodzić w zaciszu własnej sypialni. U nas wciąż jest to temat wywołujący wiele kontrowersji.

Uwaga! Reklama do czytania

Poród naturalny

Świadome przygotowanie się do cudu narodzin.

Cesarskie cięcie i poród po cięciu cesarskim

Pomoc i wsparcie przy CC i VBAC

Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli

Warto pamiętać, że nie można całkowicie wykluczyć powikłań podczas porodu, wymagających wykonania natychmiastowego zabiegu ratującego życie matki lub dziecka. Dlatego decyzja o porodzie domowych powinna być podejmowana odpowiedzialnie i świadomie, na podstawie przekonania, że dom to najodpowiedniejsze miejsce do narodzin dziecka. Powodem porodu w domu nie powinien być jedynie lęk przed porodem szpitalnym.

O porodzie domowym:

  • dom daje nam spokój, bezpieczeństwo, swobodę, intymność;
  • rodząca i osoba towarzysząca są gospodarzami, a personel medyczny gościem, co daje podmiotowe podejście do osób rodzących;
  • osobisty kontakt z położną pozwala na budowanie więzi i zaufania oraz poświęcenie uwagi jednej rodzącej;
  • jest minimalne ryzyko m.in. zbędnych zabiegów (np. przyspieszających poród), zakażeń, infekcji szpitalnych, rutynowego traktowania;
  • osoba towarzysząca może skupić się na wspieraniu rodzącej, zamiast na ochranianiu jej, np. przed nieprzyjaznym otoczeniem, czy sytuacjami niepożądanymi;
  • daje większą możliwość przeżycia porodu aktywnego, naturalnego i zgodnego z rytmem i potrzebami ciała kobiety;
  • zapewnia wolność decydowania w sprawie wykonywanych zabiegów;
  • daje możliwość skoncentrowania się wyłącznie na rodzeniu (bez konieczności przemieszczania się, zapoznawania się z nowym miejscem);
  • pozwala zapewnić dziecku komfortowe warunki podczas porodu (cisza, przytłumione światło, spokój, możliwość przebywania przy mamie przez wiele godzin, bez konieczności rozdzielania czy wykonywania badań od razu po porodzie);
  • daje możliwość decydowania o pielęgnacji dziecka, np. położenie na gołym brzuchu mamy, przyłożenie do obu piersi, pozostawienie na dziecku mazi płodowej, brak dokarmiania;
  • daje możliwość bycia razem jako rodzina od samego początku – ojciec (starsze rodzeństwo, dziadkowie) towarzyszy nowemu członkowi rodziny i wspiera mamę w początkach macierzyństwa;
  • powrót do sił kobiety po porodzie oraz odpoczynek odbywają się w jej własnym łóżku, w znanym otoczeniu.

Kobieta może rodzić w domu, kiedy:

  • czuje, że jest to dla niej i dziecka dobre rozwiązanie;
  • ma wsparcie rodziny/osób towarzyszących;
  • nie odczuwa lęku związanego z miejscem porodu;
  • jest zdrowa, nie ma nałogów;
  • ciąża przebiega bez komplikacji;
  • podczas całej ciąży dziecko rosło i rozwijało się prawidłowo;
  • w wywiadzie nie ma obciążeń związanych z poprzednimi ciążami czy porodami;
  • ciąża osiągnęła etap 38 tygodnia (do 42 tygodnia);
  • podczas porodu będzie obecna osoba z doświadczeniem: położna lub lekarz, której rodząca będzie w stanie zaufać.

Aby poród domowy był bezpieczny, wymagane są:

  • zdrowa mama,
  • ciąża fizjologiczna,
  • odpowiednio wcześniej podjęta decyzja o porodzie w domu i przygotowanie do niego,
  • asysta doświadczonej w porodzie domowym położnej lub lekarza,
  • zapewnienie możliwości szybkiego transportu do szpitala (w razie konieczności).

Przygotowując się do porodu domowego należy:

  • odpowiednio wcześniej podjąć decyzję, rozważając (wraz z osobą towarzyszącą) wszystkie aspekty porodu domowego i szpitalnego;
  • jak najwcześniej rozpocząć poszukiwanie położnej, która będzie towarzyszyć kobiecie przy porodzie. Im dłuższa znajomość, tym większe poczucie bezpieczeństwa i zaufanie. Dobrze, jeśli spotkania w czasie ciąży są regularne, tak by obie strony mogły się poznać i przygotować do porodu.
  • położna, która przyjmuje poród powinna być zaopatrzona w narzędzia medyczne, takie jak m.in: urządzenie do badania tętna płodu, kroplówki nawadniające, oksytocynę, wagę, miarkę, nożyczki i klips na kikut pępowinowy, środki do znieczulenia miejscowego, nici chirurgiczne. Czasem położne mają ze sobą piłkę, worek sako, krzesło porodowe. Warto takie szczegóły omówić z położną przed porodem.
  • wcześniej przygotować niezbędne rzeczy (patrz niżej);
  • mieć sprawnie działające, zatankowane auto (jeśli to możliwe z kierowcą), telefon, opracowaną trasę do szpitala, spakowaną torbę do szpitala dla mamy i dziecka;
  • porozumieć się z lekarzem pediatrą, który przyjedzie po porodzie obejrzeć i zbadać dziecko;
  • zapoznać się z wymogami prawnymi, aby po porodzie zarejestrować w urzędzie nowego obywatela.

Do porodu domowego należy przygotować:

  • podkłady medyczne 60×90 lub większe: 10 szt.;
  • duże podpaski lub pieluszki jednorazowe: 20 szt;
  • kilka chłonnych ręczników;
  • pieluchy tetrowe lub flanelowe;
  • niewielką miskę na łożysko;
  • gaziki jałowe (min. 20 szt.) do zabezpieczenia kikuta pępowiny i ewentualnie do szycia krocza;
  • spirytus 70%;
  • ręczniki papierowe;
  • duży worek na odpady;
  • oliwę do masażu;
  • ulubioną muzykę;
  • coś do picia i lekkostrawnego do jedzenia;
  • folię do zabezpieczenia podłogi (jeśli jest dywan).

Przy zachowaniu podstawowych założeń:

  • poród domowy może być równie bezpieczny co poród w szpitalu;
  • podczas porodu domowego można ograniczyć stosowanie interwencji medycznych tj. podawanie oksytocyny, leków rozkurczowych, przebicia pęcherza płodowego, nacięcia krocza, przymusowego leżenia, rutynowo stosowanych w warunkach szpitalnych;
  • flora bakteryjna dla matki i dziecka jest znacznie bezpieczniejsza w domu niż w szpitalu;
  • w porównaniu do porodów szpitalnych, w przypadku porodów domowych nie wzrasta odsetek śmierci okołoporodowej matek i dzieci, nie wymagają one częściej resuscytacji (szeroko pojętej pomocy w czynnościach oddechowych i krążeniowych), intensywnej terapii ani nie mają niższego wyniku w skali Apgar.

Avatar photo

Autor/ka: Magdalena Niemyjska

Doula, fotograf rodzinny. Pracuje w niezależnej szkole rodzenia Koala, gdzie prowadzi zajęcia dotyczące bólu porodowego oraz laktacji. Wspomaga kobiety w ciąży, połogu, porodu i laktacji. Ma za sobą doświadczenie porodu aktywnego, naturalnego, długiego karmienia. Mama trzech dziewczynek.


Mądry rodzic, bo czyta…

Sprawdź, co dobrego wydaliśmy ostatnio w Natuli.

Czytamy 1000 książek rocznie, by wybrać dla ciebie te najlepsze…

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.