Kategorie
Rodzina

Przyjaciel na czterech łapach

Ma mięciutkie futerko, jest miły, wierny, oddany i jest najlepszym przyjacielem człowieka. Prawie każde dziecko o nim marzy, a jak mówią badania naukowe – ci, którzy wychowywali się z nim pod jednym dachem, bywają bardziej empatyczni, wrażliwi i mają mniejsze skłonności do alergii. Mowa tu oczywiście o psie

Ma mięciutkie futerko, jest miły, wierny, oddany i jest najlepszym przyjacielem człowieka. Prawie każde dziecko o nim marzy, a jak mówią badania naukowe – ci, którzy wychowywali się z nim pod jednym dachem, bywają bardziej empatyczni, wrażliwi i mają mniejsze skłonności do alergii. Mowa tu oczywiście o psie. Spacery z czworonożnym towarzyszem pozytywnie wpływają na zdrowie, co potwierdzają badania naukowe; a sama obecność psa ma często terapeutyczny wpływ na rozwój fizyczny i emocjonalny dzieci w różnym wieku i różnych fazach rozwoju.

pies

Ważna decyzja

Decyzja o przyjęciu pod swój dach ogoniastego towarzysza powinna być dokładnie przemyślana. Pies to nie zabawka, nie można odłożyć go na półkę, gdy się znudzi. Trzeba go wyprowadzać, sprzątać po nim, czesać, pielęgnować, być za niego odpowiedzialnym. Opieka nad psem jest w zasadzie tak samo czasochłonna jak opieka nad dzieckiem. Szczególnie, gdy mówimy o niedojrzałej jeszcze wersji dwu- i czworonożnych maluchów.

Posiadanie psa to nie tylko obowiązki, ale także cała masa przyjemności. Dlatego postanowiliśmy w serii artykułów przybliżyć czytelników do fantastycznego świata psich radości, smutków i relacji z dorosłymi oraz dziećmi. Dziś zajmiemy się zrozumieniem podstawowych mechanizmów rządzących psim światem.

Jest bardzo wiele ras psów

Każda z nich różni się wyglądem, charakterem i predyspozycjami. Tysiące lat ewolucji zbliżyły psa do człowieka, a setki lat selekcji określonych cech osobniczych przyczyniły się do stworzenia grup ras nastawionych na konkretną pracę. Wybierając zwierzę dla siebie, powinniśmy kierować się nie tylko wyglądem zewnętrznym, ale przede wszystkim tym, czy konkretny osobnik z natury wpasuje się w nasz tryb życia. Wystarczy otworzyć encyklopedię i przeczytać, do czego dana rasa była stworzona, skorzystać z przeglądarki internetowej i skontaktować się z hodowcami i właścicielami psów, którymi jesteśmy zainteresowani. Rozmowa o plusach i minusach posiadania przedstawiciela danej rasy może zweryfikować nasz pogląd i przyczynić się do zmiany decyzji. Jeśli mieszkamy w mieście, mamy niewiele miejsca w mieszkaniu, nasz dom tętni życiem i nie mamy zbyt dużo czasu na długie spacery – wybierzmy psa, który nie będzie cierpiał żyjąc z nami pod jednym dachem. Odpowiednie przygotowanie i świadome decyzje zabezpieczą nas przed zszarganymi nerwami, pogryzionymi butami i meblami. Ale przede wszystkim pomogą w budowaniu relacji pomiędzy dzieckiem a psem, bo posiadając dzieci/dziecko i psa – na tym trzeba najbardziej się skupić.

Pies to nie człowiek

Pies jest żywym stworzeniem, które posiada układ limbiczny odpowiadający za emocje. W budowie jest on praktycznie identyczny jak u człowieka, ale trochę inaczej funkcjonuje. Gdy emocji jest zbyt wiele, substancje te akumulują się i pies zaczyna się stresować, a co za tym idzie zachowywać inaczej, niż tego oczekujemy. Niewiele osób zastanawia się wtedy, dlaczego tak się dzieje. Dlaczego szczeniak gryzie nasze dziecko za nogawki, dlaczego warczy w zabawie lub gdy maluch do niego podchodzi? Psy z natury robią to, co jest ich zdaniem najlepsze i najwłaściwsze. Działają instynktownie i opierają swoje reakcje na zachowaniach atawistycznych (czyli odziedziczonych po przodkach, które zawsze objawiają się w konkretnych sytuacjach). My uśmiechamy się, gdy jesteśmy szczęśliwi – nikt nas tego nie uczył, to nasze zachowanie atawistyczne. Dla psów natomiast naturalna jest niechęć, gdy ktoś się nad nim pochyla. W naturze gdy większy drapieżnik pochyla się nad mniejszym – z reguły oznacza to, że chce go zjeść, więc reakcja na to zachowanie może być różna – od delikatnych sygnałów pokazujących stres (oblizanie nosa, skulenie uszu, odwracanie głowy), przez zachowania submisyjne (położenie się na plecach i odsłonięcie brzucha), po gesty grożące (warczenie, kłapanie zębami, marszczenie nosa).

Komunikacja

Tak jak my mamy swój język werbalny, tak psy komunikują się z nami za pomocą mowy ciała. Kontakty dziecka z psem mogą być bezpieczne, jeśli tylko będziemy stosować się do pewnych zasad i zapoznamy się z podstawowymi sygnałami stresu i dyskomfortu psa. Każde odwrócenie głowy w bok, oblizanie nosa, ustawienie uszu, łap, ciała czy ogona – „coś“ znaczy. Z reguły są to pierwsze sygnały stresu i dyskomfortu.

Specyficzne zachowania

Podstawą jest także wiedza o etogramie, czyli specyficznych zachowaniach. Oprócz potrzeb fizjologicznych, niezbędnych do przeżycia, najważniejszym aspektem jest poczucie bezpieczeństwa i zaufanie do przewodnika i rodziny. Psy nie tworzą z nami stad (definicja stada: członkowie grupy społecznej tego samego gatunku), ale razem tworzymy grupy społeczne, które opierają się na odnoszeniu wzajemnych korzyści z funkcjonowania oraz prawidłowych relacji.

Dlatego zanim wybierzemy psa dla rodziny, poznajmy mechanizmy rządzące jego światem i podstawy procesów psycho-fizycznych. To pomoże nam lepiej zrozumieć psy i ułatwi podjęcie wyboru. Ponadto wyposaży nas w większą pewność w podejmowaniu decyzji i rozpoznawaniu reakcji psa. Więcej o wyborze odpowiedniego towarzysza dla dziecka w następnym artykule, który pojawi się już za kilka tygodni.

Autor/ka: Katarzyna Harmata

Instruktor Szkolenia Psów i Behawiorysta Zwierzęcy.
Autorka książki "Radość na czterech łapach". Prowadzi w Krakowie
Akademię Dobrych Manier BIAŁY PIES. Specjalizuje
się w terapii zaburzeń lękowych i stresu u psów. Szkoli nie tylko
właścicieli czworonogów, ale także specjalistów. Prowadzi zajęcia
edukacyjne dla dzieci w szkołach i przedszkolach. Hodowca Białych
Owczarków Szwajcarskich. Prywatnie mama 6 letniego Ignasia.


Mądry rodzic, bo czyta…

Sprawdź, co dobrego wydaliśmy ostatnio w Natuli.

Czytamy 1000 książek rocznie, by wybrać dla ciebie te najlepsze…

1 odpowiedź na “Przyjaciel na czterech łapach”

Bardzo fajny artykuł. Moi właściciele dokładnie zapoznawali się z charakterystyką rasy zanim zdecydowali się zaprosić mnie do swojego domu. Odczytywania różnego rodzaju sygnałów uspakajających u psów powinno się uczyć dzieci od najmłodszych lat, nawet w przedszkolu, czy szkole. W społeczeństwie gdzie obecność psów jest raczej normą taka wiedza jest bardzo istotna.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.