Rodzic nie może zrobić nic innego poza akceptacją orientacji seksualnej swojego dziecka

Rodzic, o ile nie jest osobą akceptującą wszystkie orientacje seksualne, powinien dać sobie w takiej sytuacji czas na spokojne zastanowienie i analizę. W takich momentach nie warto zbyt pochopnie mówić i działać.

Pytania do rodzica:

• Czym według mnie jest homoseksualizm? 
• Co wiem na temat homoseksualizmu i relacji homoseksualnych? 
• Jak orientacja seksualna mojego dziecka wpływa na to, czego chcę dla niej/dla niego? 
• Jak orientacja seksualna mojego dziecka wpływa na to, czego chcę dla siebie? 
• Jakie są moje główne obawy związane z orientacją homoseksualną? 
• Jak orientacja mojego dziecka wpływa na moją miłość do niej/do niego? 

Ujawnienie się, nazywane coming outem, jest dla osoby homoseksualnej ważnym wydarzeniem. Często ludzie przygotowują się do tego procesu przez długi czas. Powiedzenie prawdy na temat swojej orientacji seksualnej dla większości osób homoseksualnych nie jest łatwe, zwykle wiąże się z wielkimi lękiem przed odrzuceniem i jednoczesną potrzebą bycia zaakceptowanym takim, jakim się jest.

Sam fakt, że dziecko przekazuje rodzicom informację o swojej orientacji seksualnej, może być uznane za pewnego rodzaju przejaw zaufania. Oznacza to, że więź między rodzicami a dzieckiem jest na tyle silna, że potomek chce być szczery i autentyczny w tej relacji. Realizacja tego możliwa jest jedynie wtedy, gdy rodzice będą znali jego orientację seksualną.

Zwykle rodzice chcą dla swoich dzieci szczęścia w życiu, co często rozumiane jest jako posiadanie bliskiej i trwałej relacji, założenie rodziny i sukces zawodowy. Informacja o homoseksualizmie wpływa na te wyobrażenia, gdyż wiele słyszy się o tym, że związki homoseksualne są mniej trwałe, a w polskich realiach pary homoseksualne nie mają prawa adoptować dzieci. Oznacza to, że dla rodziców pewna wizja życia ich dziecka się rozmywa. Warto pamiętać wówczas, że jest spora szansa, że podobne obawy i niepokoje ma sam nastolatek. Osoby homoseksualne są świadome swojej sytuacji prawnej, zwykle zdają sobie też sprawę, że ich orientacja nie wpływa na potrzebę tworzenia rodziny i posiadania potomstwa. Oznacza to, że w dorosłym życiu zmierzą się z pewnymi przeszkodami i trudnościami (z którymi na marginesie musi mierzyć się też sporo par heteroseksualnych), a przejść przez nie będzie im o wiele łatwiej ze świadomością tego, że są kochane, akceptowane i wspierane przez swoich rodziców. Dlatego rozmyślanie o tych przyszłych sytuacjach w momencie ujawnienia orientacji seksualnej przez dziecko nie jest wskazane.

Podsumowując, jest tylko jedna rzecz, którą może zrobić rodzic, dowiadując się o orientacji seksualnej swojego dziecka – zaakceptować ją. Nic, co rodzic powie bądź zrobi, nie jest w stanie wpłynąć na zmianę tej orientacji. Dziecko nie wybrało swojej orientacji świadomie, podobnie jak nie wybrało koloru oczu, który ma. Dziecko nie jest w stanie w sposób zależny od swojej woli kierować orientacją (gdyby ludzie mieli taką możliwość w świecie, w którym homoseksualizm bywa nieakceptowany, prawdopodobnie nikt nie wybrałby tej orientacji). 

U części rodziców pojawia się nadzieja, że być może na etapie nastoletnim bądź wczesnej dorosłości ujawniona orientacja homoseksualna jest jedynie testowaniem swojej seksualności, a po okresie młodzieńczym dziecko wróci do orientacji heteroseksualnej. Zmiany w orientacji są możliwe, jednak warto, by rodzice nie podsycali w sobie tego typu nadziei. Utrudnia ona akceptację dziecka takiego, jakie jest, i bycie z nim w szczerej relacji.

Artykuł to fragment książki „Rozwój seksualny dzieci”