Drodzy rodzice, pamiętajcie, że każdy maluszek rozwija się we własnym tempie. Wiele zależy od temperamentu dziecka, genów, środowiska rodzinnego oraz innych indywidualnych cech dziecka.
Dziecko w pierwszym miesiącu życia:
- widzi wyraźnie na odległość około 20-25 centymetrów;
Przybliżaj swoją twarz do twarzy dziecka, przybliżaj także różnokolorowe przedmioty czy poruszaj palcami tak, by mogło skupiać na nich wzrok - dostosowuje swoje zachowanie do brzmienia głosu rodzica: uspokaja się gdy mówisz do niego uspokajająco i niepokoi się, gdy mówisz szorstko i głośno;
Mów do dziecka śpiewnie, nuć kołysanki, nosząc je kołysz i huśtaj - leżąc na brzuchu, na płaskiej powierzchni może podnieść na chwilę główkę;
Przesuwaj palce lub zabawkę ze środka pola widzenia ku górze, aby zachęcić malca do podniesienia główki - lokalizuje źródło dźwięku;
Staraj się mówić do dziecka z różnych odległości i różnych części pomieszczenia, obserwując czy odwróci w Twoją stronę główkę
- dzięki odruchowi chwytnemu, mocno trzyma podany mu palec, pod koniec miesiąca odruch ten słabnie, ale dziecko ma nadal zamknięte piąstki;
Baw się w takie zabawy jak „Sroczka kaszkę warzyła” otwierając i rozdzielając mu paluszki. To samo można robić z palcami u nóg - pod koniec pierwszego miesiąca życia wiele dzieci umie już rozróżniać rozmaite dźwięki ludzkiej mowy, noworodek potrafi odróżnić głos mamy od głosów innych osób
- rozpoznaje wyraźnie zapach matki i reaguje na pieszczoty
- nawiązuje kontakt wzrokowy
- kształtuje się jego umiejętność skupienia wzroku na twarzy osoby dorosłej
- pierwsze wydawane przez dziecko odgłosy nie przypominają dźwięków mowy: są to ciche pomrukiwania różnego rodzaju sapania, kwilenie, mlaśnięcia i inne (świadczą o sprawności uruchamianych narządów artykulacyjnych oraz stanowią podstawę rozwoju mowy)
- zakres przeżywanych emocji jest bardzo wąski; prawidłowo rozwijające się dziecko, które nie doświadcza bólu, odczuwa zwykle spokój (gdy wszystkie jego potzreby są zaspokojone) lub dyskomfort
- wyczuwa stany emocjonalne mamy, zazwyczaj synchronizuje z nimi swój stan, np. odpowiada niepokojem na niepokój matki.
