Z radością szuka później imienia swojego ulubionego misia, imienia mamy, nazwę swojej ulubionej potrawy czy koloru. Lubi makaron i kolor niebieski i jak najszybciej chce znaleźć kartki z tymi napisami…
Nauka odimienna odbywa się niemal bez wysiłku, a na pewno bezstresowo. Łatwiej niż w innych metodach jest w tym przypadku budować zaangażowanie dziecka i je utrzymać – zarówno w trakcie zajęć, jak i w całym procesie uczenia. Wszystko, co robimy, o co prosimy dzieci, dotyczy świata, z którym są one emocjonalnie związane.
Zaangażowanie
Pierwszy etap, wprowadzający do pracy z metodą – napisanie w obecności dziecka jego imienia, powoduje, że w łatwy sposób osiągamy zaangażowanie. Potem przychodzi czas na odnalezienie swojego imienia wśród karteczek z imionami innych maluchów. Dziecko zapamiętuje obraz zapisu swojego imienia, a potem swoich kolegów. Od tego już tylko krok dzieli je od nazw zabawek i przedmiotów z najbliższego otoczenia. Używając zdjęć i rysunków, uczymy dziecko zapisu innych pojęć z otaczającego je świata.
W metodzie odimiennej mamy do czynienia z odwróceniem kolejności w stosunku do najczęściej stosowanego sposobu uczenia. Dziecko najpierw poznaje cały wyraz – to podejście całościowe pomaga szybciej i efektywniej nauczyć się czytać. Dopiero potem rozkładamy słowa na litery (w zapisie) i głoski (w wymowie). Dzięki temu omijamy etap polegający na składaniu całego wyrazu z poszczególnych głosek. Niekiedy dzieci dobrze głoskują, ale mają problemu ze złożeniem głosek w całość i zgadują – co może być źródłem frustracji i niezadowolenia zarówno dla nich samych, jak i dla dorosłych.
Metoda odimienna stopniowo wprowadza w świat liter i czytania, dzięki czemu jest dostosowana do indywidualnych preferencji dziecka i jego etapu rozwoju. Dzięki temu, że łatwo jest już na początku odnieść sukces (zaczynamy od jednego słowa), sprawia dzieciom radość, a w kolejnych etapach wpisuje się w ich naturalną ciekawość świata.
Satysfakcja
Metoda odimienna współgra z kluczowymi potrzebami dzieci, które neurobiolodzy (m.in. Rick Hanson – neuropsycholog, autor książki „Szczęśliwy mózg”) wskazują jako niezbędne do efektywnego rozwoju i procesu uczenia. Opisując świat dziecka – imię, najbliższe osoby i przedmioty – zaspokajamy jego potrzebę więzi, przynależności i bezpieczeństwa. Łatwość tej metody pomaga w naturalny sposób osiągać sukcesy i cieszyć się nimi, dzięki temu dziecko czuje satysfakcję, buduje wiarę w siebie i pielęgnuje poczucie, że ma znaczenie.
Metoda odimienna pozwala wybierać opisywane przedmioty. Dzieci nie muszą też czytać na głos, dzięki czemu ich potrzeba samostanowienia i własnych wyborów idzie w parze z ciekawością i chęcią poznawania nowych tematów. Na zajęciach obowiązują określone i powtarzalne zasady. Dzieci wiedzą, co się będzie działo i jak będą współpracować, a to z kolei zaspokaja ich potrzebę przewidywalności, bezpieczeństwa i komfortu. Różne zabawy z literkami i czytaniem – szukanie, chowanie, ciche czytanie, zadania ruchowe i moc interakcji – odpowiadają natomiast na ich potrzebę zabawy, nowości i bycia w grupie.
Autorką metody odimiennej była Irena Majchrzak. Początkowo w ten sposób uczyła czytać dzieci w Meksyku. W latach 80. wprowadziła tę technikę do Polski. Obecnie metodę odimienną promuje Wanda Kostrzyńska, która szkoli i certyfikuje nauczycieli w całej Polsce.
