Dobra koordynacja ręka-oko jest niezbędna do wykonywania codziennych czynności, takich jak pisanie, rysowanie, manipulowanie, ćwiczenia gimnastyczne czy czynności samoobsługowe. Jej zaburzenia łatwo rozpoznać – dzieci ze słabo wyćwiczoną koordynacją wzrokowo-ruchową charakteryzują się słabą precyzją ruchów i przejawiają trudności podczas wykonywania prostych zadań. Należą do nich takie czynności jak ubieranie się, prawidłowe chwytanie i rzucanie piłki, utrzymanie równowagi przy staniu na jednej nodze czy wykonywanie prac plastycznych.
Jak zrozumieć małe dziecko
Poradnik pomagający w codziennej opiece nad Twoim dzieckiem
Jak zauważyć czy dziecko ma problemy z koordynacją ręka-oko?
Symptomy zaburzeń koordynacji wzrokowo-ruchowej można zauważyć już u kilkumiesięcznych dzieci. Niemowlęta z takim zaburzeniem nie raczkują, mają trudności z utrzymaniem równowagi w pozycji siedzącej i stojącej. Dzieci powyżej roku mogą nie być zainteresowane rysowaniem, przejawiać problemy z naśladowaniem ruchu w linii prostej w pionie i poziomie, nie potrafią też narysować koła. Są to zazwyczaj dzieci, które mają spore problemy w zabawach manipulacyjnych.
Wszystkie te objawy znacznie nasilają się w wieku przedszkolnym i szkolnym. Szczególnie w tym późniejszym okresie, zaburzeniom wzrokowo-ruchowym mogą towarzyszyć zaburzenia emocjonalne wynikające z problemów w kontakcie z rówieśnikami.
Jak ćwiczyć?
Ćwiczenie koordynacji wzrokowo-ruchowej od urodzenia ma o tyle duże znaczenie, że niezintegrowane płynnie odruchy ręka-oko warunkują działanie całego organizmu, wpływając na funkcjonowanie układu przedsionkowego, proprioceptywnego czy dotykowego. W przypadku wszystkich tych zaburzeń, terapię jaką najczęściej zaleca się dziecku, jest terapia integracji sensorycznej.
Nim dojdzie do terapii, możemy samodzielnie zadbać o to, by wyćwiczyć koordynację wzrokowo-ruchową dziecka. I choć często robimy to bardzo intuicyjnie, po prostu się bawiąc, warto mieć świadomość, jaki skutek mogą mieć nasze działania dla rozwoju malucha.
Nowa dyscyplina. Ciepłe, spokojne i pewne wychowanie od małego dziecka do nastolatka
Jak być przewodnikiem dziecka i odpowiedzialnie orientować je w tym chaotycznym świecie.
Autor mówi: rodzice, nie warto wdawać się w negocjacje, ciągle prosić, stawiać tylu pytań. Mamy inne rozwiązania, znacznie skuteczniejsze i korzystniejsze dla naszych relacji z dziećmi. Stoi za nimi nowa dyscyplina. I wcale nie trzeba być przy tym surowym.
Koordynację ręka-oko możemy wspomagać przez:
- zabawy z piłką, balonikiem, woreczkiem, które polegają na podrzucaniu, łapaniu, toczeniu…
- rzuty do celu,
- samodzielne ubieranie poszczególnych części garderoby,
- robienie kulek z papieru,
- lepienie z masy solnej,
- układanie wieży z klocków (nie Lego, ale np. drewnianych – chodzi o to, by nie dało się ich łatwo złączyć),
- przelewanie płynów z naczynia do naczynia,
- stemplowanie,
- wiązanie sznurka, wstążki, np. na klamce bądź nodze od stołu,
- sortowanie klocków według kolorów, kształtów, wielkości,
- zapinanie guzików,
- układanie puzzli,
- wycinanie i wydzieranie z papieru,
- nawlekanie koralików,
- podnoszenie i wyjmowanie małych przedmiotów z niewielkich naczyń,
- jednoczesne malowanie obydwoma rękami na dużych powierzchniach.
Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli
Foto: flikr.com/stefanocieri
