Nadużywamy leków z ibuprofenem i paracetamolem

Nie wolno hamować naturalnego mechanizmu zwalczającego infekcję. Jednak trzeba być też świadomym, że u malutkich dzieci których system immunologiczny nie jest jeszcze w pełni ukształtowany, mechanizm ten może się nie uporać z infekcją bez powikłań. Ja osobiście nie podaję dziecku ibuprofenu czy paracetamolu, kiedy tylko zobaczę na temometrze stan podgorączkowy, obserwuję zachowanie mojego dziecka, jego apetyt, samopoczucie. Kiedy wszystko jest w porządku, maluch bawi się, śmieje, ma apetyt – pomagam mu robiąc okłady i podaję dużo wody, którą zresztą zawsze pije w dużych ilościach, bo nauczył się tylko wodą gasić pragnienie (zachęcam wszystkich rodziców by do picia podawali tylko wodę, wówczas dziecko samo zacznie traktować soczki jako „posiłek”) w takich okolicznościach gorączka ustępuje. Jednak całkiem niedawno synek dostał w ciągu dnia biegunkę, zaczął gorączkować, był apatyczny, miał dreszcze (nigdy przy gorączce nie miał dreszczy) Zmierzyłam temperaturę i okazało się, że synek ma 37,8 stopni gorączki i do tego te straszne dreszcze. Podałam ibuprofen w czopku. Po pół godzinie temperatura wynosiła 40,6 stopni. Zadzwoniłam na pogotowie. Kazali zadzdwonić do lekarza pomocy doraźnej, podali numer i tak zrobiłam. Po raz pierwszy czułam, że nie jest dobrze i bardzo się martwiłam. Podczas rozmowy z lekarzem synek (2,5 roku) dostał drgawek gorączkowych, gałki oczne zwróciły się ku górze…lekarz kazał natychmiast dzwonić po pogotowie. Atak trwał ok. minuty i była to najgorsza minuta mojego życia, bo z dzieckiem nie ma wówczas żadnego kontaktu :/ Lekarze zadawali dużo pytań, podczas gdy dziecko straciło przytomność, leżało na boku by w razie wymiotów się nie udławiło, serduszko mu waliło jak szalone. Dopiero jak powiedziałam lekarzom, że nie przesadzam i atak wyglądał bardzo poważnie i mają natychmiast przyjechać, stwierdzili że w porządku. Czekałam 15-20 minut, w międzyczasie synek odzyskał przytomność. Czuł się w miarę. Temperatura nieznacznie spadła, ale po przybyciu pogotowia była nadal wysoka. Pojechaliśmy do szpitala, gdzie spędziliśmy tydzień czasu, codzienne kroplówki, pobieranie krwi z wenflonu, z paluszka, antybiotyki i badania – co mu jest? Ostatnie 3 dni synek już szalał po pokoju i bardzo mu było nie w smak, kiedy go „uziemiali” kroplówką. Dowiedzieliśmy się ostatniego dnia, że powodem infekcji była bakteria, nie rotawirus ani żaden z grupy adenowirusów. Piszę to, bo warto zdawać sobie z tego sprawę i przy tak małym dziecku być ostrożnym. Nam się nigdy nic podobnego nie zdarzyło, ale fakt, synek tez inaczej się czuł zwykle podczas gorączki, jednak nie tym razem. Decyzję czy zwalczyć gorączkę, czy niech zwalczy gorączka infekcję pozostawiam każdemu z osobna, bo każdy rodzic zna swoje dziecko i sam wie najlepiej jakie sam ma możliwości. Drgawki gorączkowe, z tego co mówili lekarze występują u dzieci do 4 – tego roku życia. U dzieci młodszych od mojego synka, jest ryzyko zapalenia opon mózgowych. Sam atak jest niebezpieczny i może zagrażać życiu. W razie ponownego wystąpienia drgawek przepiszą nam wlewki (diazepam), które mam nadzieję nigdy nie musieć użyć z wiadomych powodów.