Liczba wegetarian sukcesywnie rośnie. Niektórzy nie jedzą żadnych produktów pochodzenia zwierzęcego, inni nie wyłączają ich ze swojej diety. Postanowiliśmy zgłębić temat, tym bardziej, że obchodzimy Światowy Dzień Wegetarianizmu (1 października). Przy podejmowaniu decyzji o przejściu na dietę wegetariańską warto zastanowić się, jakie produkty chcemy uwzględnić w swojej diecie, a z jakich całkowicie zrezygnować. Nie ma potrzeby, by „dopasowywać się” do którejkolwiek z poniższych kategorii. Chodzi raczej o to, by uświadomić sobie własny cel w krótszej i dłuższej perspektywie.

Wybrane rodzaje diet:

Wegetarianie (laktoovowegetarianizm): spośród produktów pochodzenia zwierzęcego dopuszcza tylko nabiał i jaja. Wegetarianie nie jedzą mięsa i ryb. Poglądy tej grupy są uwarunkowane kulturą, wiarą, że przy produkcji mleka, jaj i miodu zwierzęta nie muszą cierpieć lub też przekonaniem, że skala cierpienia zwierząt przy produkcji powyższych jest akceptowalna.
Ovowegetarianizm: w diecie mogą być obecne jajka, ale nie mięso, ryby i przetwory mleczne.
Laktowegetarianizm, Lactarian (lacto – łac. mleko): w diecie nie ma miejsca na mięso i jajka. Można spożywać mleko i jego przetwory. Dieta popularna wśród wyznawców religii Wschodu, takich jak hinduizm czy buddyzm.
Weganizm: odmiana wegetarianizmu odrzucająca zarówno mięso, jak i inne produkty odzwierzęce (jaja, nabiał oraz miód). Ten sposób bycia odnosi się nie tylko do diety, ale również do pozostałych aspektów życia: weganie unikają m.in. skórzanych ubrań oraz kosmetyków zawierających składniki pochodzenia zwierzęcego lub na zwierzętach testowanych.
Witarianizm: witarianie żywią się jedynie surowymi lub ocieplonymi maksymalnie do temperatury 46.7°C pokarmami, na ogół wegańskimi. Witarianie uważają, że gotowanie niszczy enzymy i składniki mineralne zawarte w warzywach i owocach.
Frutarianizm (lub fruktorianizm): frutarianie jedzą jedynie owoce, orzechy, nasiona i inne rośliny, które mogą być zdobyte bez uszkodzenia zewnętrznego rośliny. Mogą jeść dla przykładu pomidory, jabłka, dynie czy fasolki, ale już nie ziemniaki czy szpinak.
Freeganizm: weganie, którzy jedzą za darmo, poszukują żywności już wyrzuconej do śmieci. W Polsce coraz częściej określa się freegan mianem kontenerowców. Bardzo często korzystają z żywności niepotrzebnej czy tej, której jest za dużo, i jest wyrzucana do śmieci przez restauratorów, sprzedawców z targowisk czy supermarkety.
Dieta makrobiotyczna: stosujący tę dietę ludzie uważają, że jedzenie może leczyć i odbija się na naszym dobrym (lub złym) samopoczuciu i szczęściu (lub nieszczęściu). Sądzą, że lepiej jest wybierać pokarmy poddane mniejszej obróbce termicznej czy chemicznej, bardziej naturalne i te, do produkcji których użyto więcej tradycyjnych metod naturalnych, przygotowane przez rodzinę, przyjaciół lub samemu. Jedzą ziarna, owoce, warzywa w określonych ilościach. Okazjonalnie jedzą ryby. Nie spożywają rafinowanego cukru czy olejów. Dieta w dużym stopniu oparta na azjatyckich warzywach, w tym wodorostach.
Alkaline Vegan: weganie, którzy jedzą bardzo dużo warzyw (stanowią ok. 70-80 proc., pozostałe 20 proc. stanowi soja, całe ziarna, ryby, zdrowe oleje, orzechy), które są głównym źródłem żywności zasadowej i eliminują z diety produkty, które fermentują i gniją w naszych ciałach. Pokarmy, które fermentują, zawierają drożdże, grzyby i pleśnie.
Locavore: osoby kierujące się tą dietą wybierają tylko żywność wyprodukowaną lokalnie, która nie musi być transportowana na dalekie odległości. Przeważnie z wyboru nie jedzą mięsa.
Pescowegetarianizm: dieta wegańska, która od czasu do czasu jest wzbogacana o owoce morza, ryby i skorupiaki.
Semiwegetarianie (Pollo Vegetarian): to osoby, które dopuszczają w diecie niektóre gatunki mięsa, na przykład tylko drób – można powiedzieć, że to pół-wegetarianie.
Flexitarianizm – to swobodne podejście do jedzenia mięsa ma generalnie zmniejszyć jego ilość w diecie przez wyznaczanie sobie dni mięsnych i bezmięsnych w tygodniu czy jadanie mięsa tylko w sytuacjach towarzyskich (przyjęcia, restauracje itp.)