Uczyć się zaufania do dziecka

„Ja nie chcę”

Przez jakiś czas miałam wrażenie, że się udało. Zakrywała sobie ręcznikiem całą twarz i uszy, opierała odchyloną głowę na moim ramieniu i pokornie znosiła w ten sposób wszystkie zabiegi.
A potem wróciło. Nie, nie, ja nie chcę, mamusiu proszę, ja się boję. Pewnie nawet bym jej tej głowy po prostu nie myła, czekając na to, aż jej przejdzie – ale włosy były w tragicznym stanie.
I któregoś dnia nadarzyła się okazja. Sama weszła pod prysznic i – nie uprzedzając mnie – wmasowała sobie z entuzjazmem szampon we włosy. Zabawa była przednia do momentu, gdy uświadomiłam jej, że musimy tę mięciutką pianę spłukać.
Lament olbrzymi.
I kiedy wydawało mi się, że nie pozostaje mi nic innego, jak tylko dać jej ręcznik, zapewnić, że zrobię to szybko i opłukać jej głowę nie czekając na zezwolenie – wtedy właśnie mnie olśniło.
– Będę Ci lać wodę na głowę delikatnie, a kiedy się przestraszysz, powiesz: STOP – i natychmiast przestanę.
Uff, mam zielone światło.
Zaczynamy. Nie mijają 3 sekundy, słyszę STOP. Posłusznie przerywam spłukiwanie, daję jej chwilkę i pytam, czy możemy kontynuować. Zgoda, po 3 sekundach znów STOP. No, w takim tempie nie skończymy do jutra, ale znów posłusznie przerywam. Chwila oddechu, podejmujemy kolejną próbę. Trzecie STOP pojawia się po 5 sekundach zamiast 3, mamy zatem postęp. Potem jest już tylko lepiej, przerwy są coraz krótsze i coraz rzadsze. Kończymy, ale gdy wycieram jej włosy, okazuje się, że gdzieś jeszcze nie dopatrzyłam i musimy poprawić. Poddaje się bez wahania. Wie, że może mi ufać.

Jak zrozumieć małe dziecko

Poradnik pomagający w codziennej opiece nad Twoim dzieckiem

Zobacz na natuli.pl

Wzmocnienie zaufania

Książki o rozstaniu i rozwodzie: wsparcie dla dzieci i dorosłych

Książki o rozstaniu i rozwodzie dostępne w naszej księgarni mają na celu wspieranie całej rodziny. Bez względu na wiek, każdy członek rodziny znajdzie tutaj coś, co pomoże mu lepiej zrozumieć własne uczucia i odnaleźć nową równowagę. Dzięki literaturze można odkryć, że nawet po rozstaniu możliwe jest stworzenie szczęśliwego, pełnego wsparcia środowiska dla dziecka.

Zobacz kolekcję

Mam wrażenie, że gdybym zrobiła to bez jej zgody, ze spokojem i miłością, nie stałaby się jej jakaś dramatyczna krzywda. Staramy się szanować jej integralność, nie przekraczać granic. Z drugiej strony mam świadomość, że czasem po prostu trzeba, nie mogę negocjować w nieskończoność podania gorzkiego leku. Jasne, umycie głowy nie jest sprawą życia i śmierci ani nawet specjalnie zdrowia (no, nie od razu) – jednak w tej sytuacji nie ubiczowałabym się za narzucanie dziecku rozwiązań.
A mimo to cieszę się, że zyskałyśmy szansę na wzmocnienie wzajemnego zaufania. Ona może ufać mi, że chcę dla niej dobrze – również tak, jak ona rozumie „dobrze”; ja zaś wiem, że moja córka chce ze mną współpracować i jest otwarta na to, co dla mnie ważne.

Zyskałyśmy jeszcze więcej. Kilka dni po tej sytuacji młoda weszła sama pod prysznic, namoczyła sobie głowę, wmasowała szampon, po czym obficie go spłukała, zaciskając jedynie oczy. Żadnych ręczniczków przykładanych wokół głowy z iście szwajcarską precyzją.

Czasem zwolnić oznacza zrobić milowy krok naprzód.