Wychowanie do posłuszeństwa
Coraz częściej słyszymy, że stare metody nie działają. Badania pokazują, że nagrody rozwijają motywację zewnętrzną kosztem wewnętrznej, kary obniżają poczucie własnej wartości, a autorytarny styl wychowania, m.in. ogranicza rozwój samodzielności. Wychowanie tradycyjne bazuje na naruszaniu integralności dziecka – kwestionowaniu jego granic, myśli, potrzeb i emocji. ,,Chłopaki nie płaczą”, ,,Jak się nie będziesz uczył, to będziesz mógł tylko kopać rowy”, ,,Grzeczne dziewczynki się nie skarżą”. Wielu dorosłych ma w sobie mnóstwo przekonań podcinających skrzydła w codziennym życiu. Intuicyjnie czujemy, że chcielibyśmy zbudować w naszych dzieciach fundamenty nowej jakości, ale jak to zrobić, żeby nie wpaść w drugą skrajność?
Jak zrozumieć małe dziecko
Poradnik pomagający w codziennej opiece nad Twoim dzieckiem
Wychowanie bezstresowe
Dobra wiadomość jest taka, że wychowanie bezstresowe nie istnieje. Określenie “bezstresowe podejście” oznacza w potocznym rozumieniu takie rodzicielstwo, w którym brakuje granic, a całe życie rodziny kręci się wokół dziecka. Dzieci wychowywane w takiej atmosferze otrzymują ,,zbyt dużo tego, czego chcą, a za mało tego, czego potrzebują”. Rola dziecka w takiej rodzinie jest bardzo stresująca.
Nowa dyscyplina. Ciepłe, spokojne i pewne wychowanie od małego dziecka do nastolatka
Jak być przewodnikiem dziecka i odpowiedzialnie orientować je w tym chaotycznym świecie.
Autor mówi: rodzice, nie warto wdawać się w negocjacje, ciągle prosić, stawiać tylu pytań. Mamy inne rozwiązania, znacznie skuteczniejsze i korzystniejsze dla naszych relacji z dziećmi. Stoi za nimi nowa dyscyplina. I wcale nie trzeba być przy tym surowym.
W relacji dorosły – dziecko, to dorosły jest odpowiedzialny za jakość kontaktu. Gdy rodzic z różnych przyczyn – nie chce, nie umie, być może boi się skrzywdzić syna lub córkę – nie podejmuje tego wyzwania, całą odpowiedzialność przejmuje dziecko. W momencie, gdy powinno zostać otoczone troską, opieką i bezpieczeństwem, spada na nie rola, na którą jeszcze nie jest gotowe. Takie dziecko może wyrosnąć na dorosłego, który nie potrafi się obronić i bierze na swoje barki zbyt dużo. Albo na dorosłego, który unika zaangażowania, bo zna wysoki koszt relacji i nie chce go znowu ponosić. Może też zostać dorosłym, który nie czyta granic innych ludzi, najczęściej nie czując także swoich własnych. Warto wiedzieć, że i wychowanie tradycyjne, i wychowanie bezstresowe są pewnymi konstruktami nieudolnie opisującymi rzeczywistość, która rzadko jest czarno – biała. Najczęściej rodzice zmagają się z pewnym kontinuum – raz są na jednym biegunie, a gdy wzrasta ich poczucie winy, przesuwają się na drugi koniec. Jak się uwolnić i zmienić wychowawczy paradygmat?
Uwaga! Reklama do czytania
Wild child, czyli naturalny rozwój dziecka
Książka o rozwoju dziecka 2-5 lat. Praktyczne rozwiązania na najczęstsze rodzicielskie wyzwania.
Dzieci potrzebują przewodnictwa dorosłych!
To, czego dzieci z pewnością potrzebują, to mądre przewodnictwo dorosłych. Rodzą się bezbronne i bez doświadczenia. Potrzebują kogoś, kto się o nie zatroszczy, pokaże im świat, zainspiruje. Nauczy jak radzić sobie z niekomfortowymi emocjami, czym jest empatia, a czym dbanie o własne granice. Nie wystarczy o tym opowiedzieć – dzieci podążają za tym kim jesteśmy, a nie za tym, o czym mówimy. W tym miejscu docieramy do największego wychowawczego zadania – pracy nad samym sobą. Czy to nie piękny paradoks – decydujemy się na dzieci, aby się o kogoś zatroszczyć, wskazać mu drogę, a gdy się pojawiają, okazuje się, że przy odrobinie uważności, to my możemy się nauczyć wiele od nich.
