Nie pomagajmy dzieciom w nauce chodzenia

Tymczasem szwajcarscy naukowcy uspokajają, że wiek, w którym dziecko postawi swoje pierwsze kroki, ma niewielki wpływ na jego dalszy rozwój i późna nauka chodu wcale nie oznacz, że dziecko będzie rozwijało się wolniej od rówieśników. Czasem słyszymy zdania, że dziecko świetnie rozwija się intelektualnie, werbalnie – mówi więcej słów niż rówieśnicy, ale jeszcze nie chodzi. I odwrotnie: maluch zaczął chodzić bardzo szybko, to pochłonęło całą jego uwagę, dlatego rozwój mowy jest nieco wolniejszy. Inteligencja może iść w parze z rozwojem ruchowym. Nie jest to jednak warunkiem. Przykładowo, wiele dzieci głęboko upośledzonych umysłowo rozwija się motorycznie prawidłowo i są sytuacje odwrotne, choć zależność między tymi sferami oczywiście istnieje. Wyniki badań opublikowano w „Acta Paediatrica”.

Nowa dyscyplina. Ciepłe, spokojne i pewne wychowanie od małego dziecka do nastolatka

Jak być przewodnikiem dziecka i odpowiedzialnie orientować je w tym chaotycznym świecie. 
Autor mówi: rodzice, nie warto wdawać się w negocjacje, ciągle prosić, stawiać tylu pytań. Mamy inne rozwiązania, znacznie skuteczniejsze i korzystniejsze dla naszych relacji z dziećmi. Stoi za nimi nowa dyscyplina. I wcale nie trzeba być przy tym surowym.

CHCESZ? KLIKNIJ!

Gorzej się rozwija?

Badania wykazały, że jest mało prawdopodobne, iż dziecko, które zaczęło chodzić w wieku dziewięciu miesięcy, będzie bardziej rozwinięte niż dziecko, które naukę chodzenia rozpoczęło później. Co więcej, badacze dowiedli, że maluch, który szybko zaczął samodzielnie siedzieć, niekoniecznie będzie w przyszłości lepiej się rozwijał, szybciej opanowywał kolejne umiejętności.  Należy pamiętać o tym, że jedne dzieci rozwijają się szybciej w sferze ruchowej, inne w sferze werbalnej, manualnej. Poradniki podają przybliżone widełki wieku, w których powinny pojawiać się określone sprawności.

Popatrz mamo!

Lekarze ze szpitala w Zurychu śledzili postępy w rozwoju, inteligencję i koordynację ponad dwustu zdrowych  dzieci, urodzonych w 1978 i 1993 roku. Maluchy były poddawane regularnym testom równowagi, koordynacji i inteligencji aż do 18. roku życia. Rodzice prowadzili dzienniki, w których zapisywali daty sukcesów dziecka, np. kiedy po raz pierwszy siedziało samodzielnie, kiedy jadło samodzielnie, przeszło pięć kroków. Średnio dzieci siedziały bez pomocy w wieku sześciu miesięcy, niektórym udało się tego dokonać, kiedy mieli cztery miesiące, a innym, gdy miały dwanaście.

Pierwsze samodzielnie postawione kroki dziecko stawiało zwykle w wieku dwunastu miesięcy. Zaobserwowano dzieci, które zaczęły chodzić w wieku od ośmiu i pół miesiąca aż do dwudziestu miesięcy. Większość lekarzy uważa, że do specjalisty należy udać się, jeśli dziecko nie chodzi w wieku osiemnastu miesięcy.

Uwaga! Reklama do czytania

Jak zrozumieć małe dziecko

Poradnik świadomego rodzicielstwa

Cud rodzicielstwa

Wsłuchaj się naprawdę w głos swojego dziecka

Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli

Fizjoterapeuci i ortopedzi podkreślają, że najlepiej, by każde dziecko przeszło przez etap czworakowania i raczkowania. Czynności te mają znaczący wpływ na kształtowanie się postawy, kondycję kręgosłupa i stawów, na prawidłowy rozwój psycho-ruchowy. Jedni rodzice tworzą środowisko sprzyjające czworakowaniu i raczkowaniu, inni nie. Dorośli mogą pomagać dziecku w nauce chodzenia, co zdaniem specjalistów nie jest właściwe.

Pamiętajmy, że każdy maluch rozwija się we własnym tempie. Rodzice nie powinni mu tego utrudniać, ani popędzać. Ważne, by towarzyszyli, czuwali i obserwowali.

Źródło: dailymail.co.uk