Chcesz, żeby twoje dziecko podążało za twoimi wskazówkami – w porządku. Stare metody opierają się jednak na strachu i wstydzie, wszystkie żądania, polecenia, klapsy, krzyki, ograniczanie czasu, ograniczanie przywilejów i nakładanie innych kar.
[natuli2]
Szkoła przymusu i podejście oparte na władzy są wykorzystywane, ponieważ ludzie zapomnieli o dwóch rzeczach:
- Dzieci to niedojrzałe istoty ludzkie, które robią, co w ich mocy, aby zarządzać swoim zachowaniem i emocjami. Głośne zachowanie i labilność emocjonalna są absolutnie zrozumiałe.
- Dojrzałość emocjonalna dziecka i jego rozwój przebiegają w sposób dość przewidywalny. Wiele niepożądanych zachowań po prostu wygasa, jeśli rodzice są w stanie nie unosić się, zapewniają bezpieczeństwo, pozostają emocjonalnie dostępni, dzięki czemu utwierdzają dziecko w jego doświadczeniach i spokojnie oferują wskazówki.
Oparty na strachu autorytarny model rodzicielstwa nie jest dobry dla ludzi. Oto kilka wskazówek, które pozwolą ci inaczej kierować zachowaniem dziecka:
- PATRZ na swoje dziecko jak na w pełni ukształtowanego człowieka, od niemowlęctwa. Mów do niego z szacunkiem i traktuj z godnością.
- DBAJ o autentyczny, codzienny kontakt. Dzieci nie są w stanie przeżyć zostawione same sobie i doskonale o tym wiedzą, więc nawet krótką rozłąkę z rodzicem mogą odbierać jako zagrożenie, które uruchomi „złe” zachowanie.
- ODZWIERCIEDLAJ uczucia swojego dziecka, gdy interweniujesz podczas niebezpiecznych zachowań: „Nie mogę pozwolić ci uderzyć siostry, nawet jeśli jesteś bardzo zły”.
- UCZ poprzez przykłady. Ludzie to istoty społeczne i przeważnie dzieci będą podążać za twoim przykładem (nawet jeśli nie zawsze będziesz tego chciał).
Jeśli chcemy wychowywać kochające, życzliwe, współczujące, pomocne, pełne szacunku istoty ludzkie, które potrafią się regulować swoje zachowanie i panować nad emocjami, cóż… dokładnie właśnie tacy musimy być.
Tłumaczenie: huffingtonpost.com
