NATULI - dzieci są ważnePsycholog, doula i promotorka karmienia piersią. Współautorka książki „Jak zrozumieć małe dziecko”. Prowadzi zajęcia profilaktyczne dla dzieci i młodzieży oraz wykłady, warsztaty i konsultacje dla rodziców.
Rodzice na “wychowanie” potomstwa mają określony czas, średnio ok. dwóch dekad. W tym czasie dziecięce potrzeby zmieniają się właściwie z dnia na dzień. Rodzice, którzy decydują się na budowanie relacji z dziećmi w duchu bliskości, często mają do czynienia z krytyką – zarzuca się im, że uzależniają dziecko od siebie.
Dzieci są bardzo wrażliwe i delikatne. To, co do nich mówimy: nasze opinie, uczucia, sądy, zostawia w nich trwały ślad. Na tej podstawie budują obraz siebie i otaczającego świata. Uczą się także wyrażać swoje uczucia i emocje. Poniżej znajdziecie 10 zdań, które warto mówić dzieciom każdego dnia!
Nagość, seksualność, intymność to w naszych domach wciąż tematy… kontrowersyjne. Pomimo ciągłego bombardowania nas nagością w spotach reklamowych, filmach, teledyskach, jako społeczeństwo nadal mamy problem z karmieniem piersią w miejscach publicznych, chodzeniem nago przy dziecku, ze wspólnymi kąpielami w wannie lub zabieraniem córki przez tatę do męskiej przebieralni na basenie. Co jest “normalne” w wychowaniu seksualnym dzieci i gdzie leży granica tej normalności?
Pojawienie się nowego członka rodziny to niezwykle emocjonujący moment. Choć zazwyczaj przeważają emocje pozytywne, nie da się ukryć, że to także dość stresujące wydarzenie.
Zdrowe dziecko od dnia narodzin jest ekspertem w sprawie swojego głodu i sytości, a kwestia apetytu jest mechanizmem uwarunkowanym biologicznie. Jedzenie, podobnie jak spanie i wypróżnianie, jest naturalną potrzebą fizjologiczną, jeśli więc tylko pozwolimy kompetencjom dziecka dojść do głosu, z całą pewnością będzie ono potrafiło określić, czy jest głodne, czy najedzone.
Wielu rodziców już zdało sobie sprawę, że kara – zarówno fizyczna, jak i słowna – jest szkodliwa. Wiedzą, że krzyk, bicie czy klapsy uczą przemocy, niszczą samoocenę, wzbudzają gniew, zakłócają proces uczenia i wpływają negatywnie na relację między rodzicem a dzieckiem.
Wiele młodych mam z lękiem myśli o karmieniu naturalnym. Obawiają się, czy dadzą radę wykarmić swoje dziecko. Z niepokojem myślą o utracie niezależności i przywiązaniu, które jest w pewien sposób wpisane w karmienie na żądanie. W XXI wieku poświęcenie drugiej osobie, uzależnienie od kogoś, zaspokajanie cudzych potrzeb często społecznie odbierane jest jako przejaw słabości, braku determinacji czy nieumiejętności postawienia granic.
„Wszystko dobrze. On tylko przy tobie jest taki!” – zapewne każdy rodzic słyszał takie słowa od osoby opiekującej się jego dzieckiem. Tylko dlaczego z chwilą powrotu do domu wszystko diametralnie się zmienia? Dlaczego dziecko inaczej zachowuje się z mamą niż pod opieką innych osób?
Jako społeczeństwo posiadamy szereg rozmaitych przekonań dotyczących wychowania. Co więcej, czujemy silną potrzebę, by wdrażać je w życie wkrótce po narodzeniu dziecka. Przyświeca nam silne (choć czasem nieuświadomione) przekonanie, że bez intensywnej socjalizacji dziecko nie przyswoi obowiązujących społecznie reguł i norm, i będzie starało się za wszelką cenę wywrócić nasze życie do góry nogi.
Odstawienie dziecka od piersi to jedno z największych wyzwań, przed którym stoją młode mamy. Jak zrobić to łagodnie i z szacunkiem do dziecka?
To problem wielu rodziców: dziecko w końcu zasnęło w twoich ramionach, chcesz je odłożyć, aby w końcu mieć chwilę dla siebie, skorzystać z toalety albo zjeść. Wchodzisz na palcach do pokoju, robiąc co w twojej mocy, aby go nie zbudzić. W zwolnionym tempie, płynnym ruchem odkładasz je do łóżeczka i… gdy tylko dotknie materaca, patrzy na ciebie tymi „nie wierzę, że próbujesz mnie położyć!” błagalnymi oczkami. Jest w pełni rozbudzone i domaga się, aby znów znaleźć się w ramionach mamy. Dlaczego?
Sen dziecka to temat, wokół którego narosło w naszym społeczeństwie wiele mitów. I mocno w nie wierzymy. Z tego powodu wielu rodziców zapytanych o to, czy ich dziecko przesypia całe noce, kłamie jak z nut (w zależności od badań jest to od 33 aż do niemal 50% ankietowanych).
Ich wyznania o tym, że nie chcą mieć dzieci, najczęściej są traktowane z przymrużeniem oka. Rodzina, bliscy i znajomi nie ustają w tłumaczeniach, że za jakiś czas przyjdzie taki dzień i wszystko się odmieni. Że jeszcze są młode. Że jak zajdą w ciąże, to instynkt się odezwie. Że tak nie można, bo to egoizm. I żeby nie przegapiły swojego czasu, bo potem będzie za późno. Czasem słuchają. Ulegają. A potem żałują.
Gdy zostajemy rodzicami, dynamika związku nierzadko ulega zmianie. Miłość romantyczna zostaje zepchnięta na dalszy plan przez nowe role, nowe obowiązki i momentami mocno przytłaczającą codzienność. Powodów do sprzeczek, kłótni i konfliktów jest całe mnóstwo. Jak sobie z nimi radzić, gdy zostajemy rodzicami?
Rodzicielstwo bliskości jest w Polsce popularne i propagowane. Jednakże niemal wszystkie rady, sugestie czy nawet same jego filary dotyczą opieki nad niemowlęciem, ewentualnie bardzo małym dzieckiem. A co potem? Przecież z bliskości nie wyrasta się jak z pieluch. Jak praktykować rodzicielstwo bliskości z dzieckiem w wieku szkolnym?
W wielu domach Święta Bożego Narodzenia to czas spotkań w rodzinnym gronie i wspólne biesiadowanie za stołem. Ta tradycyjna formuła bywa sporym wyzwaniem, szczególnie dla młodszych lub bardziej wrażliwych dzieci: dawno nie widziani członkowie rodziny, wizja nadchodzących prezentów, gwar, hałas, konieczność spędzania dłuższego niż zazwyczaj czasu przy stole…
Regularne i odpowiednio zbilansowane posiłki to jeden z podstawowych elementów, który pomaga zapewnić harmonijny rozwój dziecka. Warto zadbać nie tylko o wartościowe śniadania, obiady i kolacje, lecz także o smaczne i zdrowe przekąski, które można zaproponować maluchowi na drugie śniadanie lub podwieczorek. Po co sięgać w sezonie zimowym?
Utrata dziecka, bez względu na jego wiek, to chyba najboleśniejsze życiowe doświadczenie. Ból kobiet tracących nienarodzone dziecko, często zostaje zmarginalizowany i nierzadko czują się one bardzo osamotnione w przeżywaniu żałoby. A przecież poronienie dotyka statystycznie nawet co 4 kobietę (1).
O drodze do weganizmu, ciąży, macierzyństwie i pisaniu książki z niemowlęciem u boku, rozmawiamy z Asją Michnicką – pedagożką, aktywistką i autorką książki „Mama na roślinach”.
Rozmowa z Katarzyną Pęczak – psychologiem, psychoterapeutą i koordynatorką projektu “Kino przyjazne sensorycznie”.