Odłóżmy telefony, dajmy sobie bliskość. „Wierszyki bliskościowe” Kasi Huzar-Czub

Czas na mały powrót do przeszłości. Znów macie pięć lat. Co pamiętacie z tego okresu? Kosztowne zabawki, którymi obdarowali was bliscy w dniu urodzin? Pewnie tak, przecież to przyjemne wspomnienie. Ale nie najprzyjemniejsze, prawda?

Wszystkie wspomnienia z okresu wczesnego dzieciństwa zapisują się w naszej pamięci w formie mglistych obrazów, błysków. Oczywiście, na tych kliszach nie brakuje trudnych, czasem nawet traumatycznych wydarzeń. Ale nie o nich będziemy teraz mówić. Chcielibyśmy, abyście wyświetlili teraz najpiękniejsze wspomnienia. Może występuje w nich mama, która delikatnymi, ciepłymi dłońmi masuje wasze ciało po kąpieli. Może tata, który najpierw łaskocze was po tułowiu i karku, a później przytula tak mocno, jak tylko potrafi. Oto bliskość, która zostaje z nami na zawsze.

Jak rodzi się bliskość?

„W pierwszym roku życia dziecko w zasadzie „składa się” z potrzeb: jedzenia, spania, wypróżniania, ale i bliskości, kontaktu i akceptacji” – tak o rozwoju niemowlęcia pisze Aga Nuckowski, współautorka poradnika „Jak zrozumieć małe dziecko”. O ile z zaspokajaniem tych pierwszych większość rodziców nie ma problemu, o tyle ostatnie z nich czasami odsuwane są na boczny tor. Ograniczamy bliskość do kołysania przed snem, kontakt – do zmieniania zabawek na macie interaktywnej, a akceptację… No, z nią mamy największy problem. Chcielibyśmy jakoś wpłynąć na naszą relację z dzieckiem, ale często nie wiemy, jak się do tego zabrać. Największą inspiracją w tym okresie powinna być nasza rodzicielska intuicja. To ona podpowiada nam, że niemowlę potrzebuje naszego dotyku – przytulania, całowania, głaskania, masowania, noszenia na rękach lub w chuście. To ona doradza, że nie powinniśmy zostawiać płaczącego dziecka w samotności. Czy gdzieś jeszcze możemy szukać inspiracji? Pewnie! Mamy dla was nawet pewną propozycję…

„Wierszyki bliskościowe” – książka, która trafia do serc dzieci i rodziców

Niedawno przedstawialiśmy wam „Wierszyki paluszkowe” – książkę pełną ciekawych i zabawnych zabaw paluszkowych. Rymowanki stworzone przez Kasię Huzar-Czub, uzupełnione niezwykłymi ilustracjami Joanny Bartosik, od razu podbiły serca najmłodszych czytelników. Tym razem obie autorki powracają z najnowszą wspólną książką. „Wierszyki bliskościowe”, bo o nich mowa, powstały właśnie po to, by budować z dzieckiem szczęśliwą, opartą na zaufaniu i bliskości relację. Książeczka ta, tak jak jej poprzedniczka, ukazała się nakładem wydawnictwa NATULI. Aby się bawić razem z dzieckiem, nie musicie inwestować w żadne akcesoria. Będziecie potrzebować tylko waszych ciał. Tak, same palce to już za mało – tym razem czeka was głaskanie po plecach, wystawianie języka, czesanie włosów, a nawet zwisanie głową w dół. 

Czym wyróżniają się „Wierszyki bliskościowe” Kasi Huzar-Czub i Joanny Bartosik?

„Wierszyki bliskościowe” to 15 prostych, bardzo zabawnych rymowanek, dzięki którym możecie stać się najróżniejszymi zwierzętami – ośmiornicą, nietoperzem, orangutanem, a nawet ogromnym niedźwiedziem polarnym. Przy każdym wierszyku znajdziecie krótką instrukcję, która pozwoli wam zobrazować opowieść gestem. Jednym razem wasze ręce zmienią się w słoniowe trąby, innym – plecy pokryją się jeżowymi igłami. Krótkie zabawy, które sprawią, że będziecie z dzieckiem jeszcze bliżej, będziecie się głośno śmiać, uciekać przed gilgotkami, kołysać i robić zabawne miny. Oto chwile, do których z przyjemnością wraca się każdego dnia, a potem wraca po latach. Mamy nadzieję, że to właśnie małpie przytulaski i hipopotamowe łaskotki, pełne bliskości i śmiechu, zapiszą się w pamięci waszych dzieci na całe życie.