Niektórzy uważają, że ADHD zostało wymyślone przez firmy farmaceutyczne – inni, że stanowi tylko wytłumaczenie agresywnych zachowań niegrzecznych, źle wychowanych dzieci. Te krzywdzące mity nie mają jednak żadnego pokrycia w rzeczywistości. ADHD istnieje naprawdę, a bagatelizowanie jego objawów może prowadzić do wielu powikłań.
Co to jest ADHD?
ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, jest jedną z najczęstszych przyczyn wizyt dzieci w gabinecie psychiatry. Szacuje się, że ADHD występuje u 3-10% dzieci w wieku szkolnym – i choć jego objawy można zaobserwować już w okresie wczesnego dzieciństwa, to dopiero między 6 a 9 rokiem życia dziecka osiągają największe nasilenie. Wtedy również są najłatwiejsze do zaobserwowania – dziecko rozpoczyna bowiem naukę w szkole, wymaga się od niego siedzenia bez ruchu przez dłuższy czas, większego skupienia i zaangażowania. Czasami okazuje się jednak, że te zadania przekraczają jego możliwości. Na ADHD dużo częściej cierpią chłopcy niż dziewczynki.
ADHD – objawy
Objawy ADHD możemy podzielić na trzy obszary: nadpobudliwość, nadmierną impulsywność oraz zaburzenia koncentracji i uwagi. Dzieci, u których zdiagnozowano ADHD, są bardzo ruchliwe, nie potrafią pozostać nawet przez krótki czas w jednym miejscu, stale wykonują ruchy rękami i nogami. Bardzo dużo mówią, przerywają innym osobom, nie potrafią odpoczywać w ciszy. Dzieci takie są porywcze, często podejmują ryzykowne i niewłaściwe zachowania, nie doprowadzają rozpoczętych czynności do końca, a podczas grupowych zadań nie potrafią cierpliwie czekać na swoją kolej. Mają również problemy z koncentracją, są roztargnione, notorycznie gubią swoje rzeczy, nie są w stanie skupić uwagi na jednej czynności, sprawiają wrażenie, jakby nie słuchały naszych poleceń. Powyższe symptomy występują u każdego dziecka cierpiącego na ADHD, jednak mogą różnić się od siebie nasileniem.
Nowa dyscyplina. Ciepłe, spokojne i pewne wychowanie od małego dziecka do nastolatka
Jak być przewodnikiem dziecka i odpowiedzialnie orientować je w tym chaotycznym świecie.
Autor mówi: rodzice, nie warto wdawać się w negocjacje, ciągle prosić, stawiać tylu pytań. Mamy inne rozwiązania, znacznie skuteczniejsze i korzystniejsze dla naszych relacji z dziećmi. Stoi za nimi nowa dyscyplina. I wcale nie trzeba być przy tym surowym.
ADHD – leczenie
Schemat leczenia dla każdego dziecka, u którego zdiagnozowano ADHD, opracowany jest indywidualnie. Psychiatra dziecięcy uwzględnia wiek i ogólny stan zdrowia małego pacjenta, jak również nasilenie występujących objawów. Musimy jednak wiedzieć, że leczenie farmakologiczne znajduje się zwykle na samym końcu programu leczenia – najczęściej poprzedzają je zajęcia psychoedukacyjne dla rodziców, psychoterapia dziecka, terapia rodzinna i terapia dziecka w grupie rówieśniczej. Dopiero w sytuacji, gdy powyższe metody okażą się niewystarczające, wprowadza się farmakoterapię. Najczęściej w leczeniu ADHD stosuje się metylofenidat – lek psychostymulujący, wykazujący działanie uspokajające i poprawiający koncentrację u dziecka. Pamiętajmy, że zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi to zaburzenie, które należy leczyć. Nie liczmy na to, że minie z czasem. Osoby pełnoletnie, u których w dzieciństwie zbagatelizowano niepokojące objawy ADHD, zwykle prowadzą chaotyczny tryb życia i bardzo łatwo uzależniają się od alkoholu czy środków farmakologicznych.
Niegrzeczne Książeczki
Seria Niegrzeczne Książeczki to opowieści dla małych i dużych, które rozprawiają się z mitami dotyczącymi dzieciństwa. Czy dziecko zawsze powinno być posłuszne, zjadać wszystko z talerza i dzielić się swoimi rzeczami? Książeczki bez jasnego morału, dające przestrzeń na rozmowę i zrozumienie potrzeb, pisane w duchu Porozumienia bez Przemocy.
