W ostatnim czasie odnotowuje się wzrost liczby cesarskich cięć. Jest to operacja ratująca życie matki lub dziecka, ale czy cięcie cesarskie na życzenie to rzeczywiście dobry wybór? Kobiety decydujące się na nie świadomie, bez wskazań medycznych, argumentują swoją decyzję bezpieczeństwem dziecka, ale czy na pewno cięcie cesarskie u zdrowej kobiety w prawidłowej, fizjologicznej ciąży to odpowiedni pomysł? I czy argumenty za bezpieczeństwem dziecka są uzasadnione?
Poród jest dla dziecka „przejściem”, rytuałem (patrz: Poród naturalny). To podróż trwająca od kilku do kilkunastu godzin, podczas których dziecko jest bohaterem doświadczającym własnej siły i poczucia przebicia na drugi świat.
Przechodzenie przez kanał rodny jest możliwe nie tylko dzięki skurczom macicy, ale też dzięki temu, że rodzące się dziecko porusza w nim rączkami, nóżkami, obraca się, co daje mu poczucie sprawstwa i po części możliwości wpływu na to, co się wydarza. Doświadcza porodu jako czegoś aktywizującego jego samego.
Uwaga! Reklama do czytania
Poród naturalny
Świadome przygotowanie się do cudu narodzin.
Cesarskie cięcie i poród po cięciu cesarskim
Pomoc i wsparcie przy CC i VBAC
Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli
Przy cięciu cesarskim rodzące się dziecko nie ma takiej możliwości. Jego szybkość jest dla dziecka ogromną traumą, bo ciało i wszystkie układy organizmu (m.in. oddechowy, krwionośny) muszą przestawić się w kilka chwil z funkcjonowania wewnątrzłonowego w środowisku wodnym na funkcjonowanie w środowisku gazowym. Przeciskanie się przez kanał rodny pozwala w odpowiednim tempie na odpływ płynu owodniowego z płuc oraz skolonizowanie się florą bakteryjną mamy. W przypadku cięcia cesarskiego dziecko znów narażone jest na szok bakteryjny zewnętrznego otoczenia i rutynowe odśluzowanie. Nie ma możliwości powolnego zaadaptowania się do otaczającego świata.
Terapeuci integracji sensorycznej podkreślają, że przechodzenie główki dziecka przez kanał rodny jest stymulacją sensoryczną mózgu. Wśród przyczyn zaburzeń integracji sensorycznej podaje się m.in. skłonności genetyczne, czynniki prenatalne, wcześniactwo, cięcie cesarskie, poród zabiegowy, a także czynniki pourodzeniowe, np. nadmiar lub deficyt stymulacji zmysłowej. Poród drogami kanału rodnego stymuluje podstawowe układy zmysłów. Położenie główkowe (głową do dołu) dziecka w macicy stymuluje układ przedsionkowy, skurcze macicy pobudzają czucie powierzchowne i głębokie. Dzieci po porodach operacyjnych mogą wykazywać się bolesnością dotykową, niechęcią do przytulania, problemami z więzią, nocnym napadowym budzeniem się, nieuzasadnionym płaczem.
Nie bez znaczenia dla porodu jest pozycja, w jakiej kobieta rodzi. Pozycje wertykalne, instynktowne są najkorzystniejsze. Pionowa pozycja, ruchy rodzącej biodrami, miednicą jeszcze silniej stymulują układy zmysłów dziecka.
Nowa dyscyplina. Ciepłe, spokojne i pewne wychowanie od małego dziecka do nastolatka
Jak być przewodnikiem dziecka i odpowiedzialnie orientować je w tym chaotycznym świecie.
Autor mówi: rodzice, nie warto wdawać się w negocjacje, ciągle prosić, stawiać tylu pytań. Mamy inne rozwiązania, znacznie skuteczniejsze i korzystniejsze dla naszych relacji z dziećmi. Stoi za nimi nowa dyscyplina. I wcale nie trzeba być przy tym surowym.
