10 cesarskich przykazań
1. Nie mów: „Przecież ty nie rodziłaś, ty miałaś cesarkę”.
Naprawdę? Cesarskie cięcie to poród. Poród naturalny nie jest lepszy ani gorszy niż cesarskie cięcie. Matką zostaje się nie z racji tego, w jaki sposób dziecko przyszło na świat. Nie ma lepszych czy gorszych sposobów na zostanie matką. Czy matka adopcyjna nie jest prawdziwą matką, bo nie urodziła? Narodziny z serca dziecka adopcyjnego to też poród. Społeczność matek jest jedna, bez względu na to, w jaki sposób stałyśmy się jej częścią.
Jak zrozumieć małe dziecko
Poradnik pomagający w codziennej opiece nad Twoim dzieckiem
2. Nie mów: „Ciesz się, że dziecko jest zdrowe.”
Uwierz mi, cieszy się i widzi Twoje dobre intencje. Ale to wcale nie umniejsza jej żalu za utraconymi marzeniami o porodzie drogami natury. Można być jednocześnie szczęśliwym z powodu zdrowego dziecka i bardzo smutnym z powodu niespełnionych oczekiwań. Być może ma pretensje do swojego ciała, że ją zawiodło. Takimi słowami możesz zranić, bagatelizując jej odczucia odnośnie porodu. Możesz sprawić, że poczuje się niewdzięczna za zdrowe dziecko i samolubna, skupiając się wyłącznie na sobie.
3. Nie mów: ,,Co Pani chodzi jak babka po chrust? Tu się nie ma co nad sobą litować!”
Czyli ni mniej, ni więcej, tylko: weź się w garść i nie rozczulaj się nad sobą po poważnej operacji, jaką jest cesarskie cięcie. A może ona potrzebuje, żeby się nad nią ulitować? Może trzeba zapytać, czy można jakoś pomóc? Nie porównuj jej z innymi kobietami po cesarce, które szybciej doszły do formy. Każde ciało regeneruje się w swoim czasie. Pamiętaj, że poród, zwłaszcza ten operacyjny, to bardzo poważny wysiłek dla ciała kobiety.
4. Nie mów: „Fajnie, że miałaś cesarkę. Zamieniłabym na nią mój straszny poród siłami natury”.
Taaak… Chętnie zamieni swoją rozciętą macicę na Twoje doświadczenie porodu naturalnego. Być może jej cesarkę poprzedziło wiele godzin bolesnego porodu? Albo została na nią zabrana niemalże bez ostrzeżenia i słowa wyjaśnienia? Może umierała ze strachu? Może czekała na cięcie z kalendarzem w ręku, wiedząc dokładnie, kiedy jej dziecko przyjdzie na świat? A może miała po niej komplikacje w postaci trudno gojącej się rany? Na pewno rozumie, że Twoje doświadczenie było trudne, ale nie próbuje go umniejszać, porównując ze swoim. Ty też tego nie rób.
5. Nie mów: „Miałam cesarkę i każdemu bym poleciła. Bułka z masłem!”
Świetnie! A czy dopuszczasz do siebie myśl, że ktoś może czuć się inaczej? Czy to oznacza, że wszyscy będą się tak czuć, ponieważ Ty miałaś pozytywne doświadczenie? Każda z nas ma prawo do własnego sposobu przeżywania doświadczenia porodowego i własnej jego oceny. Poród to bardzo indywidualne doświadczenie w kobiecym życiu, o ogromnym ładunku emocjonalnym, psychicznym i fizycznym, bardzo ważne. Nie narzucaj swojej wizji innym. Pozwól każdej kobiecie przeżyć je na jej sposób i w jej tempie.
6. Nie mów: „W życiu nie zdecydowałabym się na cesarkę”.
Cóż… W wielu przypadkach to kwestia życia lub zdrowia i nie ma alternatywy. Poród przez cesarskie cięcie to spore poświęcenie ze strony kobiety – jest dużą i poważną operacją, po której długo powraca się do zdrowia. Niesie ze sobą duże ryzyko. Wbrew temu, co piszą i propagują media, to nie jest bardziej komfortowy, bezpieczniejszy czy bardziej estetyczny poród. Cesarskie cięcie nie jest modne, nie jest łatwe i nie jest zabawne. Matki cesarkowe to wiedzą, one taką decyzję, często podejmowaną w dramatycznych okolicznościach, mają za sobą.
7. Nie mów: „Już nigdy nie urodzisz naturalnie!”
Naprawdę to wiesz? Poród drogami natury po cesarskim cięciu, czyli z języka angielskiego VBAC (Vaginal Birth After Cesarean), jest możliwy. Warto o nim porozmawiać z lekarzem, poszukać badań dotyczących VBAC, znaleźć grupy wsparcia matek po cesarce.
8. Zapytaj: „Jak się czujesz?”
To uniwersalne pytanie do każdego porodu. Bardzo często zadaje się je kobietom ciężarnym, ale niezwykle rzadko słychać je po porodzie. Zupełnie jakby troska o samopoczucie należała się już tylko młodemu człowiekowi, który właśnie pojawił się na świecie. A przecież poród i macierzyństwo to doświadczenia, które mogą być wyczerpujące fizycznie i psychicznie. Zapytaj, jak się czuje psychicznie i fizycznie. Doceń wysiłek, jaki podjęła i podejmuje jako matka.
9. Zapytaj: „Jak mogę ci pomóc?”
To naprawdę istotne pytanie. Głównym zadaniem matki po porodzie (każdym!) jest zadbanie o siebie na każdym poziomie, tak by mogła skupić się na dziecku i zadbać o nie. Dobrze jeśli może wypoczywać, być najedzona, w miarę możliwości wyspana. Może trzeba będzie coś posprzątać, coś wyprać, ugotować, zająć się przez chwilę dzieckiem. Pamiętaj – to matka decyduje o zakresie pomocy. Czasem wystarczy towarzystwo i uważne wysłuchanie.
10. Powiedz: „To, co czujesz, jest dla mnie ważne”.
Początki macierzyństwa wiążą się z ogromnymi emocjami. Kobiety odkrywają w sobie nieznane pokłady najróżniejszych emocji – hormony też mają w tym swój udział. Nie wszystkim chcą się dzielić z obawy przed oceną. Po porodzie stan kobiety może wahać się od euforii po głęboki smutek. Czasem bardzo ważna jest rozmowa i otwarta postawa słuchającej osoby. Warto zachęcić mamę do otwarcia się, do wyrażenia swoich uczuć. Pamiętaj – nie osądzaj jej uczuć, ma do nich prawo.
Niegrzeczne Książeczki
Seria Niegrzeczne Książeczki to opowieści dla małych i dużych, które rozprawiają się z mitami dotyczącymi dzieciństwa. Czy dziecko zawsze powinno być posłuszne, zjadać wszystko z talerza i dzielić się swoimi rzeczami? Książeczki bez jasnego morału, dające przestrzeń na rozmowę i zrozumienie potrzeb, pisane w duchu Porozumienia bez Przemocy.
Dziękuję cesarskim mamom za świadomy bądź nieświadomy współudział w powstaniu tego artykułu. Zainspirowała mnie: myrtlebeachbirthservices.com. Ten tekst uzupełniłam o Wasze wypowiedzi.
Uwaga! Reklama do czytania
Wierszyki paluszkowe
Wesołe rymowanki do masażyków
Wierszyki bliskościowe
Przytulaj, głaszcz, obejmuj, bądź zawsze blisko.
Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli
33 odpowiedzi na “10 cesarskich przykazań. Co mówić, a czego nie, kobietom po cesarskim cięciu”
Bardzo dobrze napisane… I w zasadzie tyczy się wszystkich matek, nie tylko po cesarce…
hmmm… nawet nie pomyślałam w ten sposób o pkt. 1…
„Przecież ty nie rodziłaś, ty miałaś cesarkę”.
Rodziłam, moje dziecko rodziło się przecież, a że z pomocą to już było dla mnie mało ważne :)
Synka urodziłam SN, Córcię poprzez CC. Nie miałaby szans przeżyć normalnego porodu a tak jest zdrową silną dziewczynką :) (4 x owinięta pępowiną, w trakcie wywoływania porodu zaczęło spadać jej tętno). Niektórzy pytają, który poród był lepszy, ale ja nie potrafię tego mimo wszystko porównać… każdy ma swoje plusy i minusy… w obu największą nagrodą jest zdrowe dziecko ;)
Witam ja dwójkę pierwszych synów rodziłam SN a trzeciego przez Cc ponieważ przy podłączeniu mnie do kroplowki spadło małemu tętno i natychmiastowa decyzja lekarzy na stół. Koszmar strasznie przeszłam cesarke, i nie polecam nikomu chodziarz do indywidualna sprawa. Synek urodził się zdrowy 10 punktów a p.dr która była wezwana do małego powiedziała mi po porodzie ze mogła bym też urodzić naturalnie. Ale ważne ze wszystko skończyło się dobrze.
Urodziłam 2 synów przez cc pierwszy poród rok 98 miał być rodzinny wsxystko było gotowe skurcze przez 10 godzin i wieczorem przestałam czuć ruchy syna. Ktg spadające tętno, młody lekarz który dzwpnił do ordynatora prosić o zgodę ma cc, zgody brak, ale tętno wróciło do normy, po godzinie znów spada, tym razem inny lekarz już chce jechać na operacyjną, ale tętno zanika lekarz ręką popycha dziecko i mówi, że przyciskało pępowinę główką jak popchnoł pępowina osunęła się prawdopodobnie ma szyję. Znów telefon do ordynatora znów brak zgody na cc, bo tętno wróciło. Po kilku minutach skórcz tętno znów słabnie, zanika wtedy już szybko, operacyjna, narkoza, i tylko moje pytanie czy mój synek umarł? Nikt mi nie odpowiedział. Wtedy pomyślałam, że chcę też umrzeć i zadziałała narkoza. Obudziło mnie potrząsanie i krzyk, ale nie chciałam wracać po chwili lekarz powiedział, twój syn żyje, żyje, ale odleciałam znów. Wybudzali mnie przrz godzinę
Mąż i mama stali pod salą i słyszeli jak kilka razy próowałam odejść i jaki popłoch wywołałam. Ale w końcu się obudziłam i zobaczyłam mojego synka był pognieciony, ale i tak śliczny. Na początku nie było wiadomo, czy niema porażenia przez niedotlenienie, ale najgorszy był cochy komentarz pana ordynatora na obchodzie do pirlęgniarki. „Ciekawe czy będzie debil”. To było syradzme minęły 23 lata mój sym jest mądrym, miłym człowiekiem, kończy studia , ale pamiętam karzfą minutę tego koszmaru, tylko syn jest takim moim cudem. Przy drugiej ciąży nawet zaplanowałam cesarkę nie odważyłam się próbować sn.
Między wierszami wyczytuję, że autorka tekstu sama uważa poród naturalny za lepszy niż CC. Punkt 1 pozostaje w sprzeczności z punktem 2, bo niby „poród naturalny nie jest lepszy ani gorszy niż cesarskie cięcie” ale „to wcale nie umniejsza jej żalu za utraconymi marzeniami o porodzie drogami natury”. To w końcu poród naturalny=CC czy to jednak poród naturalny jest tym, o czym marzymy?
A co ma jedno do drugiego? To, że jednej osoby marzeniem jest poród naturalny wcale nie oznacza, że druga osoba ma uważać, to za coś oczywistego..
Mam takie samo odczucie
Ja miałam cc,a ostatnią sprawą o jakiej marzę to poród naturalny…nigdy w życiu,doświadczenie jakie miałam wystarczy.
Dokładnie takie samo odczucie. Zresztą, to dosyć powszechny krzywdzący przekaz. Nie rozumiem, dlaczego miałabym żałować porodu SN? Czego tu żałować? Jedyne czego żałuję, to tego, że kobiety w Polsce nadal nie mają wyboru… nie decydują o sobie, muszą kombinować, płacić pod stołem lub jechać poza Polskę, by być traktowaną podmiotowo.
Ja miałam cc choć chciałam naturalnie ( ułożenie piśladkowe) i słyszałam teksty że to jak w markecie wchodzisz i wychodzisz z bobasem a wcale kolorowo nie było. Teraz za 3 miesiące 2 poród i planuje naturalny jak sie uda bo poten kolo 2 bobasków po naturalnym ciut łatwiej bedzie
Rodzilam naturalnie tez ułożenie posladkowe ale ciężko bardzo ciężko to przeszlam.moje siostry rodzily przez cc i z moich obserwacji ja po 2 porodzie Siłami natury lepiej sie trzymałam.osobiscie uwazam ze kobiety po cc dluzej do siebie dochadza i przechodza pozniej straszny bol a gdy w domu czekaja jeszcze inne dzieci to jest bardzo ciezko.
Zależy od wielu rzeczy. U mnie się zaczęło naturalnie, do czego mnie zmuszono, bo wcale nie chciałam. Skończyło się cc i nie żałuję. W przyszłości jeśli się zdecyduję na kolejne, zapłacę nawet, zeby mieć cc. Sn wspominam jako koszmar. Po cesarce wstawałam tak samo, jak kobiety po SN. Nie miałam problemu z obsługą dziecka. Po wyjściu ze szpitala od razu odstawiłam przeciwbólowe i nie wróciłam do nich. Blizna goi się super. Jedynie zastrzyki w brzuch średnio przyjemne, ale to tylko daa tygodnie.
Mam czworo wspaniałych dzieci, wszystkie przez CC. Po pierwszej cesarce, lekarz powiedział, że będzie trudno donosić drugie dziecko, przy drugiej, że lepiej już nie decydować się na trzecie, a po trzeciej, że nie donoszę i pewnikiem zejdę z tego łez padołu ! Wszystkie ciąże przechodziłam bez problemów, a z czwartym dzieckiem do końca 5-tego miesiąca jeździłam konno :)
bardzo mądrze, że jeździła pani konno. Nic, tylko pogratulować rozumu…. Sama jestem mamą trzech córek, a zawodowo wieloletnim instruktorem jeździectwa. Nie wyobrzażm sobie, żeby podejmować takie ryzyko w imię dobrej zabawy czy jakiegoś innego powodu. Każdy ginekolog pani powie, że można jeździć max do 15 tyg! a jeżeli jest taka możliwość to najlepiej zrezygnować z tej formy aktywności jak najszybciej!
jakie 'utracone marzenia’?? jakie 'niespelnione oczekiwania’? puknij sie Pani w glowe.
cc uratowalo zycie mojemu dziecku. Pani jest chyba slepa fanatyczka porodow naturalnych.
Na szczescie niektorzy maja jakies wazniejsze w zyciu priorytety
Mocne słowa, a warto pamiętać, że każdy z nas jest inny i może mieć inne wizje swojego porodu. Ja bardzo chciałam urodzić naturalnie – niestety nie udało się, poród zakończył się cięciem cesarskim. Oczywiście, że najważniejsze było dla mnie zdrowie mojego dziecka, ale i tak było mi szkoda, że nie udało mi się urodzić naturalnie i bagatelizowanie moich odczuć przez inne osoby bardzo mnie bolało.
Jak mozna porownac kobiete ktora miala CC z matka adopcyjna (pkt.1)…nie chcialbym zeby moja zona uslyszala taka porade. Prosze sie zastanowic.
A dlaczego nie? W tym akapicie chodziło o sam fakt zostania matką, a matki są różne – biologiczne i adopcyjne. Niepotrzebnie robi się niekiedy „konkursy”, która matka jest bardziej matczyna i szuka się wyznaczników typu „ja doświadczyłam ciąży, to jestem lepsza, niż te, które tego nie zaznały, a ja rodziłam naturalnie, to w ogóle jestem the best”. To nie jest żaden konkurs. W końcu naszym dzieciom nie potrzeba matki najbardziej matkowatej że wszystkich (jak pięciogwiazdkowy hotel, który ma wszystkie atrakcje), ale po prostu czułej, odpowiedzialnej i kochającej osoby – kimś takim można się stać dla dziecka rodząc naturalnie, przez cesarskie cięcie lub nie rodząc wcale.
Ja myślę, że Pani delikatnie podkreśliła cc na życzenie a nie stricte cc kiedy chodziło o zdrowie bądź życie, bo to nie ulega wszelkiej wątpliwości , że było najlepszym rozwiązaniem, dawniej takie kobiety jak Pani Marta Olaczak umarłyby z dzieckiem w sobie, więc cc z akcji jest dobrodziejstwem dzisiejszych czasów, ale niestety gro Pań idzie na łatwiznę :( uważając jak autorka napisała za bazpieczniejszy sposób mniej bolesny i bardziej estetyczny (nie wiem krwi której nie widzą znaczy, że jej nie było?)…mówi się, że karmienie butelką nie jest złe, ale mleko modyf. jest gorsze niż mleko matki i ja bym podciągnęła to pod poród, cc nie jest zła, ale komplikacje i konsekwencje zdrowotne, możliwości komplikacji oraz rekonwalescencja jest dużo gorsza i cięższa niż po sn i kobiety są potem zdziwione. Ale jestem pełna podziwu dla Pań które musiały mieć i to często po wielu godzinach porodu sn, to jakby przejść 2w1 :( Autorka podała mało konsekwencji z cc dla dziecka jak problemy neurologiczne przez nie wymasowanie twarzy i ciała skurczami a nawet zaburzenia mowy stw w logopedii, ale podkreślam te konsekwencje są tylko w CC planowanej, bo ta nie dopuszcza do skurczy i gotowości dziecka. Nie rozumiem dlaczego lekarze np w pośladkowym ułożeniu nie czekają często do rozpoczęscia samoistnie akcji co pogłebia przyszłe możliwe konsekwencje, w cc z akcji tego nie ma bo poród został rozpoczęty sam lub wywołany i dziecko jak i matka byli gotowi i dziecko zostało poddane masażowi, pod działanie hormonów oraz odczulone w częściach twarzowych. A pkt 2 bardzo dobrze rozumie i gdyby mi się nie udało napewno miałabym żal w sobie i do siebie, tak jak miałam długo o to, że tylko po 4 m-ce udało mi się karmić naturalnie moje dzieci…wiadomo jak marzenie się nie spełni jest nam smutno i tyle. Pozdrawiam wszystkie mamy i każda z nas jest dobra! (nie nawidzę tych statusów dobrej złej matki bo ta miała cc a ta karmiła cycem 3 lata a wszystkie jesteśmy dobre złe to są te któe zabijają molestują głodzą lub katują swoje dzieci)
Dokładnie jak dla mnie bez różnicy jaki to porod czy cc czy Sn oba ważne a najważniejsze zeby mamie i dziecku nic nie grozilo. czy karmi czy nie każdego indywidualnym wybór. I jesli to ma świadczyć o tym czy jestem dobra czy zła matką to współczuję toku myślenia kobietą.
Są sytuacje, gdy akcji porodowej po prostu nie ma, mimo wywoływania kroplówkami z oksytocyną. U mnie tak było w pierwszej ciąży, która ostatecznie, po dwóch dniach prób wywołania porodu skończyła się cesarskim cięciem. Z uwagi na to, w drugiej ciąży od razu zakwalifikowano mnie do cesarki. Argumentem było też to, że jestem kurduplem (157 cm, w porywach 50 kg wagi), a rodzą mi się dość duże dzieci. Co do cesarek ma życzenie, zapewne są kobiety, które tak panicznie boją się naturalnego porodu, że są gotowe poddać się operacji, wcale nie takiej lekkiej i przyjemnej, żeby go tylko uniknąć. Strach to jednak nie jest zbrodnią. Jest ludzki. A mózg mocno wpływa na fizjologię i jeśli ktoś bardzo, bardzo mocno obawia się jakichś okołoporodowych powikłań, pod wpływem stresu rzeczywiście może ten poród przechodzić dużo ciężej niż kobiety, które boją się mniej.
utracone marzenia o porodzie drogami natury??? dobre haha ;)
Ja bardzo chciałam rodzic naturalnie- niestety przy 3 ciąży okazało się to niemożliwe. I uwierz mi bardzo żałuję, że nie mogłam i musiałam mieć CC. Nie dość, że maluch musiał się urodzić przed czasem to ominęły go pozytywne aspekty porodu naturalnego. O tym jest ten artykuł- żeby nie oceniać. Może ktoś chce cesarkę a może ktoś bardzo nie chce, nawet jak ma bezwzględne wskazania. A temat jest b. kontrowersyjny i niestety matki po cesarce ocenia się jako leniwe i przedkładające swoją wygodę nad dobro dziecka ( co jest jakimś kosmicznym absurdem). Nie mówię już o potencjalnych powikłaniach cesarki.
Jak dla mnie temat niepotrzebnie nadmuchany. Zgadzam sie tylko z punktem pierwszym i ostatnim (ostatni z resztą wynika z niewiedzy a pierwszy z głupoty). Reszta dotyczy każdego trudnego porodu czy połogu. Większość z tych rzeczy usłyszałam po porodzie naturalnym (może poza tym „jak mogę Ci pomóc” – przeciez rodziłam naturalnie). Bardzo mnie mierzi obecna maniera poprawności politycznej w każdym względzie, jeżeli myślę, że moj poród byl lekki to moge powiedzieć, ze taki kazdemu polecam/takiego każdemu życzę. Moje porody były łatwe, ale połóg trwał dłużej niz u koleżanek po cesarskim cieciu. Poświęciłam nie rozcięta macice ale rozcięte krocze z okropnymi dolegliwościami dodatkowymi.
Temat cięcia cesarskiego robimy sztucznie kontrowersyjny, a tu nie ma co dyskutować. Każdy poród moze byc inny i na serio wazne to myśleć o jego pozytywnych konsekwencjach. Poród pokazuje naszą siłę, naszą wytrwałość a czasem nawet bezgraniczne poświęcenie. Bez względu na to w jaki sposób się odbył.
Dużo cenniejsze jest wspieranie kobiet, żeby:
1. Umiały prosić o pomoc, gdy jej potrzebują.
2. Umiały mierzyć sie z oceną innych (jak zostajesz mamą to całe twoje życie podlega ocenie i każdy ma milion dobrych rad, ktore frustrują zamiast pomagać).
3. Mówić o swoich potrzebach i emocjach. Na przykład: przykro mi gdy to słyszę bo…
4. Uczmy się sztuki odpuszczania. Odpuszczania sobie, odpuszczania innym. Taka umiejętność wiele ułatwia.
Zgadzam się, chociaż takie teksty są właśnie po to by ludzie zastanowili się chwilę zamiast dawać milon dobrych rad, które frustrują zamiast pomagać, więc oby takich tekstów i takiej politycznej poprawności było jak najwięcej, bo na ogół ludzie mówią głupie czy przykre żeczy nie ze złośliwości tylko z niewiedzy. Sądzą według siebie, a to, że ich coś nie dotują, nie rani czy nie złości, nie oznacza, że każdy zareaguje tak samo. Jasne, że najlepszą obroną jest dystans do tego, co ludzie mówią, ale punkt pierwszy, nie każdy go ma, bo jesteśmy różni, punkt drugi, nawet jak go mamy całe życie, to akurat po porodzie pod wpływem hormonów może sobie pójść na spacer i możemy się na kilka dni, tygodni lub miesięcy zmienić w galaretę, która trzęsie się od wszystkiego i fajnie jeśli ktoś wcześniej poczytał, że może tak być i zastanawia się nad tym, jak i co do nas mówić.
Moim zdaniem poród naturalny jak i CC jest wysiłkiem dla rodzącej . Naturalny bywa bardzo bolesny jak i mniej tak samo jak CC. Nie rozumiem sporów dyskusji .każda rodząca wie co przeżyła i może powiedzieć o swoim porodzie … Ja przeżyłam 7 porodów naturalnych i jedno CC które ratowało mi życie i powiem wam że jak dla mnie naturalny poród był łatwiejszy
Cesarka wybawienie.okazalo się że mam ropny wyrostek. Oprócz cesarki wycięto mi wyrostek. Jakże wdzięczna byłam losowi że tak się stało. Nadmienię że płód był źle ułożony. Pośladki na dole. Drugi poród też poprzez cięcie. Ale to nie ważne. Kocham swoje córki nad życie.
Można się z Panią skontaktować?
Ja usłyszałam od matki „moja córka nie wie co to poród”…
Miałam dwie cesarki: córeczka położenie pośladkowe z bardzo krótką pępowiną zawinięta 2 razy wokół szyi. Na kontrolnym USG w szpitalu, lekarz przedstawił nam sytuację i powiedział, że proponuje cesarkę, jeżeli się zdecyduje na poród naturalny, to nie w tym szpitalu, bo on nie chce brać odpowiedzialności za moje w najlepszym przypadku ciężko niedotlenione dziecko…
Synek; cesarka nr 2 z dwóch powodów. Dość duże ryzyko pęknięcia macicy na bliźnie…
I nie wiadomo było czy mały nie będzie musiał być operowany po porodzie….
Po cesarkach na szczęście dość szybko doszłam do siebie, ale w pierwszym tygodniu weź kichnij albo kaszlnij… Albo wstań i idź do łazienki… CC to nie bajka
No tak, ale ja nie wiem co to poród…
Byłam bardzo nastawiona na poród naturalny, który po kilkunastu godzinach zakończył się decyzją o cesarce. Zaczęto mnie operować zanim znieczulenie zaczęło poprawnie działać… Do końca życia nie zapomnę, moje ciało nie zapomni, bólu rozrywanych mięśni brzucha… I ta chwila konsternacji całej ekipy operującej, gdy krzyknęłam z tego nie do opisania słowami bólu, w którym nie mogę nawet drgnąć, a ciało chciałoby uciec (zamieniłabym na 1000 skórczy..). Pomijając ból fizyczny po operacji, psychicznie jeszcze się nie pozbierałam (minęło 8 miesiecy). Przez dwa pierwsze miesiące płakałam na samo wspomnienie. Jeśli zajdę w drugą ciążę, chyba załamnę się, jeśli okaże się, że mam drugi raz przeżyć horror, który zgotowało mi cc. Oczywiście ważne, że dziecko zdrowe, ale prawda jest taka, że kobieta zostaje niezaopiekowana, sama ze sobą i tym co przeżyła. Swoja drogą się zastanawiam, czy takie sytuację są częste, bo osobiście nie znam nikogo, kto przeżyłby coś podobnego.
To prawda co Pani napisała zgadzam się w 100procentach.Ja miałam 2 gg,a teraz czeka mnie 3cc i nie żałuję mam wspaniałą rodzinę Mąż który zawsze mnie wspiera i pomaga to jest najbardziej motywujące.
Poród naturalny marzeniem każdej kobiety?? Rozcięte krocze, rozciągnięta cipa i w ch*j bólu, taaa na pewno każda o tym marzy… Cesarka w obecnym wieku już nie jest żadna poważna operacja ale zabiegiem, nie mówię o komplikacjach gdzie babki chcą rodzic naturalnie coś z dzieckiem się dzieje i na szybko cesarka, ale o zaplanowanej cesarce, szybko dochodzi się do siebie, blizna ledwo widoczna schowana za majtkami kroea zniknie po użyciu odpowiednich preparatów, bez bolu, i nadal po ciąży satysfakcja z seksu z mężem. POZDRO