NATULI - dzieci są ważneCórka, żona, mama, pedagog. Współzałożycielka śląskiej Wioski Rodziców, współorganizatorka trzech edycji Konferencji Empatii na Śląsku, trenerka Mini Mediacji metodą SNO, trenerka Uważności dla dzieci i młodzieży Metodą Eline Snel, wytrwale integrująca w swoim życiu język Porozumienia bez Przemocy oraz uważność. Głęboko przekonana, że dzięki nim możliwa jest autentyczna i bliska relacja oraz dobre życie.
Złość obecna jest w naszym życiu jako jedna z wielu emocji, których doświadczamy. Nie warto tracić sił, by ją zagłuszyć lub wyeliminować, bo to niemożliwe. Nie sposób czuć wyłącznie tego, co dla nas przyjemne, bo wówczas nie przeżywamy tych doświadczeń w pełni, w pewnym sensie zubożając samych siebie.
W życiu podejmujemy wiele rozmaitych wyzwań. Wyruszamy w podróż w nieznane, by doświadczać i poznawać. Wyznaczamy sobie cele, realizujemy plany, wciąż się czegoś uczymy. Rozwijamy swoje umiejętności i kompetencje w różnych obszarach. I może nie zdajemy sobie sprawy, że źródłem tego wszystkiego jest rodzicielstwo.
Janusz Korczak napisał, że „Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat”. A kiedy dziecko płacze? Co wówczas się dzieje? Czy reagujemy równie empatycznie? Czy umiemy mu towarzyszyć? Czy potrafimy ten płacz ukoić? I dlaczego w ogóle dzieci płaczą?
Pogoda rozpieszcza nas ciepłem słonecznych promieni, zapachem łąk i lasów. Oferuje nam leniwe popołudnia i przyjemne wieczory – cudownie sprzyjające okoliczności do czytania książek.
Idee rodzicielstwa bliskości czy porozumienie bez przemocy coraz częściej znajdują żyzny grunt w wielu rodzinach, by konstruktywnie wspierać wszystkich domowników. Wielu rodziców zbiera każdego dnia owoce traktowania dzieci z szacunkiem, uwzględniania ich uczuć i potrzeb, empatycznego kontaktu i bliskości. Budują relacje pełne zaufania, akceptacji, zrozumienia, by wzmacniać bezpieczeństwo swoich dzieci i poczucie ich wartości, kładąc tym samym solidny fundament pod ich dorosłe życie.
Czas jest jednym z najcenniejszych darów, jaki możemy ofiarować dzieciom. Ma ogromne znaczenie dla budowania więzi – jedynej i niepowtarzalnej. To inwestycja na lata. A jest szczególnie ceniony, gdy obdarzymy nim każde z naszych dzieci indywidualnie.
Wychowywanie dziecka to podróż, która prowadzi do jednego najważniejszego celu – chcemy, by nasze dzieci były szczęśliwe. Po drodze zbieramy rozmaite doświadczenia, zatrzymujemy się w różnych miejscach, wyznaczamy nowe kierunki i trasy, ale cel pozostaje niezmienny.
Lektura André Sterna “Zabawa. O uczeniu się, zaufaniu i życiu pełnym entuzjazmu” nie pozwala o sobie szybko zapomnieć. Jest jak gong, który rozbrzmiewa w myślach i sercu długo po uderzeniu. Jest tu wiele fragmentów, które zapraszają do refleksji. Te wydają mi się wciąż żywe w naszym postrzeganiu rodzicielstwa i dzieci.
„Zabawa jest najwyższą formą nauki” (Albert Einstein) Wielu rodziców rozgranicza czas zabawy i czas nauki, przeciwstawiając sobie te aktywności, traktując zabawę jako czynność mniej ważną i poważną, podczas gdy nie istnieje lepsza metoda, żeby się uczyć. Oddzielanie nauki od zabawy nie sprzyja naturalnemu rozwojowi dziecka Tymczasem dla dzieci zabawa i nauka są nierozłączne. Podczas konstruowania, […]
Chyba najbardziej popularnymi etykietami są określenia o „grzecznym” i „niegrzecznym” dziecku.
W jednym z przedszkoli przeprowadzono kiedyś eksperyment. Zapytano w nim dzieci: “jaki jesteś?”. Większość maluchów ograniczała się głównie do stwierdzenia: “jestem grzeczny” albo przeciwnie: “jestem niegrzeczny”. Można się zastanawiać, czy dzieci nie znały innych określeń, które mogłyby je opisać, czy też powtarzały to, co najczęściej słyszały.
Zewnątrzsterowne czy wewnątrzsterowne? A może i takie, i takie? Obserwacja znajomych rodzin, środowisko szkolne oraz przekonania wielu dorosłych właściwie mogą skłaniać do wniosku, że zewnątrzsterowność jest mile widziana u dzieci, które pozostają pod naszą opieką czy mieszkają pod naszym dachem – bo jest łatwiej, prościej, szybciej i wygodniej.
Nasze życie utkane jest z relacji. Tworzymy je w miejscu pracy, wśród ludzi o podobnych pasjach, we wspólnocie mieszkaniowej, w grupie rówieśniczej, z samym sobą… Dom jest zaś kolebką relacji, często najbliższych i najważniejszych. Jest też matrycą dla wszystkich tych, które nawiązujemy poza rodziną.
Etykietki dobrze sprawdzają się na pudełkach – ułatwiają segregowanie i klasyfikowanie przedmiotów. Praktyczne są też te z opakowań produktów spożywczych. Niestety, większość z nas posługuje się nimi także w odniesieniu do ludzi.
O rodzicielstwie mówi się dużo i różnie – że to trud, poświęcenie, odpowiedzialność, radość, spełnienie, wyzwanie, miłość… Każdy rodzic przyjmuje swoją własną perspektywę. Ale czasem przywdziać musi zbroję. Jaką? Cudowną, niewidzialną, skutecznie chroniącą przed presją i krytyką społeczną, na którą może się natknąć wszędzie tam, gdzie przebywa ze swoim dzieckiem.
Przypływy i odpływy są naturalną częścią relacji, która, jeśli ewoluuje i jest dynamiczna, pozostaje żywa. Przecież tworzą ją żywi ludzie, którzy nie są tacy sami przez całe swoje życie.
Moje dziecko kłamie. Takie odkrycie może być bolesne, ale też irytujące. Bolesne, bo nadweręża wzajemne zaufanie; rodzic często odbiera takie działania dziecka bardzo osobiście, jako wymierzone przeciw sobie, postrzega je jako swoją porażkę rodzicielską. Irytujące, bo w świadomości dorosłego uderzają w jego autorytet i władzę, są interpretowane jako przejaw braku szacunku czy nawet arogancji i bezczelności dziecka.
Wszyscy wiemy, że nie ma idealnych rodziców, a jednak…
Dobrze znane jest przekonanie, że „tylko ten, kto nic nie robi, nigdy się nie myli”, ale…
Każdemu się może zdarzyć, tylko…
Co robić, gdy jednak dopadają nas wyrzuty sumienia? Błędy wychowawcze czają się za każdym rogiem, a nam nie udaje się ich ominąć?
Pragnienie bycia kimś wartościowym dla osób, które kochamy, cenimy, które są dla nas ważne, jest jedną z fundamentalnych potrzeb człowieka. Poczucie własnej wartości leży u podstaw naszego istnienia i ma kolosalne znaczenie na każdym etapie rozwoju, w każdej sferze ludzkiej aktywności.